Jullie zijn van huis uit landbouwexperts. Waarom dan een bedrijf in chocolade beginnen?
“Wat we doen is eigenlijk een soort uit de hand gelopen experiment. We waren allebei na de universiteit andere dingen gaan doen maar bleven verlangen naar werk waar we zelf echt iets konden bijdragen aan een betere wereld. Chocola maakt goede stofjes los. Al sinds de Azteken krijgt het allerlei helende en sensuele eigenschappen toegedicht. Iedereen houdt er van maar bijna iedereen vergeet tegelijkertijd dat het een landbouwproduct is, dat er boeren en bodem aan het begin staan. Als je goed naar de chocoladesector kijkt, zie je vervolgens hoe rot het systeem is. Alle chocolade op de wereld komt van ongeveer tien industriëlen, die iets maken wat weinig meer te maken heeft met echte chocolade."
Wat is er mis met die chocolade en wat doen jullie dan anders?
"Het is allemaal hetzelfde en wordt grotendeels opgevuld met suiker. Wij doen niet aan toevoegingen en gebruiken technieken die voor de grote producenten als te tijdrovend worden gezien. Wij doen er drie dagen over om een reep te maken, in plaats van een paar uur. Zo hebben we met hulp van youtube zelf een concheermachine gemaakt, die door chocolademaker Lindt is uitgevonden maar ondertussen geen bedrijf meer gebruikt. Die walst onze chocola uren en uren tot alles echt goed gemengd is en de zuren er uit zijn. Onze chocolade smaakt totaal anders dan wat mensen gewend zijn. Dat is soms wennen, maar sommige toprestaurants gebruiken nu al liever onze repen."
[[{“fid”:”29023″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]Rodney en Enver
Oke, dus jullie chocolade smaakt anders. Maar dat is niet waar jullie bedrijf om draait, toch?
"Wij delen door onze achtergrond in tropisch landgebruik grote zorgen over onze almaar armer wordende landbouwgronden. Vooral in ontwikkelingslanden blijven grote bedrijven bulkgoederen opkopen, die ze vervolgens in Westerse landen verwerken en verkopen. Alle voedingsstoffen gaan daar de bodem uit, alle vruchtbare reststoffen komen hier via onze poep en plas in het riool terecht. Daar willen wij niet aan meedoen. Ten eerste kopen wij onze bonen niet via een keurmerk, maar kopen direct bij de boeren op voor het dubbele van de wereldmarktprijs voor cacao. Die prijs betalen we natuurlijk in eerste instantie voor een bijzondere kwaliteit cacao. Maar we investeren daarmee ook in boeren die op een manier kunnen verbouwen dat hun grond niet steeds verder uitgeput raakt. Maar we zijn daarmee nog lang niet klaar: we zijn bezig met kijken of we de daadwerkelijke voedingsstoffen weer terug kunnen brengen naar onze plantages."
Mest van hier naar daar verslepen?
"We hebben al gekeken wat we kunnen met onze cacaodoppen, die worden hier in lokale tuinen als meststof gebruikt. We hebben nog geen goede vorm gevonden, maar het is helemaal niet onmogelijk om de meststof strufiet uit onze w.c.'s te filteren en in droge vorm terug te brengen."
[[{“fid”:”29024″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]Een van de cacaoplantages waar de waar van de Chocolatemakers vandaan komt.
Je ziet wel steeds vaker keurmerken op chocolade staan, dus bedrijven doen al wel hun best.
"Wij zien die keurmerken als niet meer dan een laagje verf over een megaprobleem. Je moet helemaal opnieuw beginnen en van jezelf eisen dat je niet een beetje de goede beslissing neemt, maar voor honderd procent. Wij hebben besloten: we willen voor onze chocolade geen druppel fossiele olie gebruiken. Dus hebben we voor een zeilschip gekozen en vervolgens bij aankomst in Amsterdam mensen gevraagd om met bakfietsen te komen helpen met vervoeren. Daarom is onze chocolade nog niet buiten Amsterdam te verkrijgen. Soms sturen we wel wat per post, maar niet op warme dagen. Gekoeld transport willen we niet."
Is dat dan nog wel leuk, al die beperkingen die je jezelf oplegt?
"Absoluut. Juist al die oplossingen bedenken maakt het leuk en juist het goede doen maakt gelukkig. Het is ook leuk om te merken dat mensen ons verhaal inspirerend vinden; we hebben aan de lopende band bedrijfsuitjes van de politie, Tweede Kamerfracties, schoolkinderen over de vloer. Soms is goed ondernemen ook makkelijker dan je denkt, als je het maar wilt. We hadden in het begin bijvoorbeeld geen container buiten staan. We hadden besloten zo min mogelijk afval te produceerden. Wat we toch overhadden bleek zo weinig, dat we het makkelijk mee naar huis konden nemen en daar in de prullenbak gooien. Maar het blijft frustrerend dat wanneer je besluit anders te ondernemen (en dus niet vervuilend en grootschalig), je heel veel kritische vragen krijgt. Steeds moet je je verantwoorden voor wat je doet. Dat is wat mij betreft echt de omgekeerde wereld. Ook in ons vuilnisplan werden we uiteindelijk ondermijnd door het systeem. De gemeente stelt het verplicht om een afvalcontract te hebben. Nu we dat ding buiten hebben staan, merk je dat je aandacht meteen verslapt en we veel meer troep overhebben."
Je hebt ondernemend Nederland nog niet aan je kant staan?
"De Nederlandse handelaar is een handelaar die met de wind mee beweegt. Hij is geen principieel mens, maar vindt een dak dat twintig jaar mee gaat ook al 'duurzaam'. Hij laat zich ook snel ontmoedigen: denkt dat de problemen te groot zullen zijn. Wij merken: de oplossingen zijn vaak heel simpel en je moet doen wat je in je hart voelt dat goed is. Als we de wereld willen verbeteren moeten we meer doen en minder piekeren."
