Een vrouw draagt water in een vluchtelingenkamp in Kenia. Beeld: journalturk/iStock

Komt de klimaatvluchteling?

Door de klimaatcrisis zouden ‘miljoenen’ mensen richting het Westen trekken. In werkelijkheid blijven de meeste klimaatmigranten dicht bij huis. En het klimaat is voor bijna niemand de enige reden voor vertrek. Feiten bij een mediaframe.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
‘Als er niets verandert, zijn er 216 miljoen klimaatvluchtelingen in 2050!’ Niet eens zo heel lang geleden ging dat alarmerende bericht rond, op basis van een rapport van de Wereldbank. Bij het woord ‘vluchteling’ denken we al gauw aan mensen die grenzen oversteken, in dit geval richting het Westen. Dat lijkt logisch: gebieden die door hitte, natuurrampen en extreem weer worden geteisterd, worden zo goed als onbewoonbaar, dus vertrekken bewoners massaal naar de rijkste landen, waar de klimaatcrisis minder voelbaar is.

Lang niet iedereen trekt naar Europa, de meeste mensen blijven juist dicht bij huis

Maar wetenschappers weten allang dat het zo simpel niet is. Het is om te beginnen moeilijk te meten wie op de vlucht slaat vanwege de klimaatcrisis, en ook lang niet iedereen trekt naar Europa. Sterker nog: de meeste mensen blijven juist dicht bij huis. Volgens de VN-Vluchtelingenagentschap (UNHCR) zijn er, over alle vluchtelingen gemeten, meer mensen in eigen land ontheemd (48 miljoen) dan over de grens (34,9 miljoen).

Hoe zat het met die 216 miljoen waar de Wereldbank voor waarschuwde? Die cijfers gingen over ontheemding binnen eigen land. Bovendien waren ze gebaseerd op een scenario waarbij de klimaatcrisis niet bestreden wordt. Met een degelijk klimaatbeleid kan het aantal klimaatvluchtelingen slinken tot 44 miljoen, stelt hetzelfde rapport.

Beeld: Studio Colorado, Mike Pieters
Wat deze kaart vertelt

De groene landen zijn de dertig landen met de grootste ecologische dreiging in 2021. De blauwe staafjes geven aan hoeveel mensen er vanuit dat land over de grens vluchtten, en de paarse staafjes hoeveel mensen er in eigen land ontheemd zijn. De Verenigde Naties houden van alle landen bij hoeveel mensen in eigen land ontheemd zijn, maar maken een onderscheid tussen ontheemding door conflict of door natuurlijke rampen. Ontheemding door natuurlijke rampen is vaak tijdelijk, en is daarom niet in deze cijfers weergegeven.

Bron: Institute for Economics & Peace, UNHCR

Opvang in buurlanden

Van alle vluchtelingen die wél de grens oversteken, wordt 73 procent in buurlanden opgevangen. Zo vangt Pakistan bijna anderhalf miljoen Afghaanse vluchtelingen op en Bangladesh meer dan 950.000 vluchtelingen uit Myanmar. Ter vergelijking: Nederland ving medio 2022 in totaal 198.407 vluchtelingen op. Ruim de helft van hen zijn Oekraïners. Tót de invasie van Oekraïne vormden Syriërs de grootste groep met bijna 38.000 mensen (in 2020). Wereldwijd zijn 6,8 miljoen Syrische vluchtelingen op de vlucht buiten de Syrische landsgrenzen. Binnen Syrië zijn ongeveer evenveel mensen op de vlucht.
Klimaatvluchteling of -migrant?

Klimaatvluchtelingen bestaan officieel niet, omdat klimaatverandering geen grond is voor asiel volgens het VN-vluchtelingenverdrag. Toch zullen er wereldwijd vluchtelingen zijn die (indirect) vanwege het klimaat vertrokken.

Een klimaatmigrant is volgens de International Organization for Migration (IOM) iemand die migreert vanwege het klimaat; vrijwillig of onvrijwillig, binnen of buiten het eigen land, permanent of tijdelijk. De definitie is zo breed, dat het volgens de IOM moeilijk is om er harde data over te verzamelen. Mede daarom kozen we ervoor de cijfers van de VN te hanteren.

Lees meer over de cijfers in dit artikel in het kader onderin.

Klimaatmigranten zoeken vaak plekken op waar ze connecties hebben, zegt politicoloog Ingrid Boas, universitair hoofddocent bij de vakgroep Milieubeleid van de Wageningen Universiteit. “In het zuidoosten van Bangladesh vertrekken mensen na een cycloon of heftige bodemerosie vaak richting de stad of de hoger gelegen heuvels. Langs de grens gaan mensen eerder naar buurlanden. Vaak keren ze terug naar huis als bijvoorbeeld de dijken verstevigd zijn.”

Binnen Afrika wijken klimaatmigranten vooral uit naar waterrijke regio’s

Binnen Afrika wijken klimaatmigranten vooral uit naar waterrijke regio’s, zegt hoogleraar Nicodemus Nyandiko, hoofd van het recent opgerichte Climate Mobility Africa Research Network. “Steeds meer regio’s kampen met extreme droogte door het klimaat; dat is misschien wel de grootste oorzaak van migratie binnen het continent. Daarnaast trekken mensen ook van het platteland naar de stad. Velen verdienen hun geld aan de landbouw en verliezen inkomsten bij droogte en mislukte oogsten.”
Beeld: Studio Colorado, Mike Pieters
Wat deze kaart vertelt

De groen aangegeven landen zijn de dertig landen met de grootste ecologische dreiging in 2021. De pijlen geven de meest genomen migratieroutes vanuit deze landen aan (vanaf 45.000 mensen). De dikte van de pijl geeft aan hoeveel mensen via deze route vluchtten. In de tabel staat aangegeven hoeveel mensen er in totaal vanuit dit land over de grens vluchtten, en waar de meeste mensen uit dat land terechtkomen.

Bron: Institute for Economics & Peace, UNHCR

Oorlog en extreem weer

Klimaatverandering beïnvloedt migratie, maar is vaak niet de enige reden om te vertrekken, schrijft wetenschappelijk tijdschrift Nature Climate Change, dat in 2020 onderzoeken uit dertig landen analyseerde. Dat zou kunnen verklaren waarom de dertig landen met de hoogste ecologische dreiging (zie eerste kaart) relatief hoge migratiecijfers hebben, maar een duidelijk verband uitblijft. De meeste vluchtelingen – zeker die richting Europa – vertrekken om politieke redenen, zegt Boas.

Als een land jarenlang gebukt gaat onder geweld, is er weinig geld en weinig aandacht voor klimaatactie

Bovendien vallen conflict en ecologische problemen vaak samen, zo blijkt uit de cijfers. Over een verband is nog maar weinig te zeggen, stelt het Ecological Threat Report, maar het zou kunnen dat een tekort aan water en voedsel, als gevolg van extreem weer, het risico op conflict vergroot. Bovendien werkt het ook andersom: als een land jarenlang gebukt gaat onder geweld, is er weinig geld en weinig aandacht voor klimaatactie.

Neem Afghanistan: in de zomer van 2021 grepen de Taliban de macht én werd het land getroffen door een ernstige droogte die de voedselproductie drukte. Volgens de VN kwam de helft van de bevolking voedsel tekort en na vele jaren oorlog is het land grotendeels afhankelijk van humanitaire steun. Maar veel landen hebben die geldkraan juist dichtgedraaid, uit vrees de Taliban financieel te steunen. Conflict en extreem weer zijn daar dus een rampzalige combinatie.

Beeld: Studio Colorado, Mike Pieters
Wat deze kaart vertelt

Conflict en ecologische dreiging gaan vaak samen. Vooral in de Sahel, de hoorn van Afrika en het Midden-Oosten hebben veel landen een hoge ecologische dreiging én een hoge mate van conflict.

Het Instititute for Economics & Peace meet de mate van conflict op basis van drie factoren: sociale veiligheid, conflict (binnenlands en internationaal), militarisering.

Bron: Institute for Economics & Peace, UNHCR

Niet iedereen vlucht

Of klimaatverandering tot migratie leidt, hangt bovendien af van de rijkdom en het klimaatbeleid van een land, zegt Nyandiko. In het ETR-rapport staat een lijst van dertig ‘hotspotlanden’ – waarvan achttien in Afrika – die de meeste zorgen baren. De ecologische dreiging is er groot én er is veel armoede, waardoor deze landen zich minder goed kunnen wapenen tegen de klimaatcrisis. Van de 34 miljoen vluchtelingen wereldwijd eind 2020, kwam 23,1 miljoen (68 procent) uit een van deze dertig hotspotlanden. De onderzoekers schrijven dat deze aantallen zonder klimaatactie waarschijnlijk zullen toenemen.

Er zijn ook mensen die wel zouden willen vertrekken vanwege het klimaat, maar daar geen geld voor hebben of de kennis missen, zegt Nyandiko. “Als je geen radio, telefoon of connecties hebt, hoe moet je dan weten waar je naartoe kan? Of denk aan mensen met fysieke beperkingen: hun lukt het niet altijd om weg te komen.”

Als landen zich wapenen tegen de klimaatcrisis, hóeft men niet te vluchten

En dan zijn er nog mensen die vanuit westers oogpunt misschien alle reden hebben om te migreren, maar dat helemaal niet willen. Boas noemt het dorp Villa Santa Lucia in Chili, dat in 2017 nagenoeg werd verwoest door een modderstroom. “De overheid regelde alles om elders een geheel nieuw dorp te bouwen, maar de bewoners wilden liever hun eigen dorp heropbouwen.” Hetzelfde patroon ziet ze op de Pacifische Eilanden, waar ’s werelds ‘eerste klimaatvluchteling’ vandaan komt.

In 2020 deed een VN-mensenrechtencomité een historische uitspraak over een man uit Kiribati, een eilandrepubliek in Oceanië. Hij vroeg asiel aan in Nieuw-Zeeland vanwege de klimaatdreiging op zijn eiland. Nieuw-Zeeland wees zijn asielaanvraag af. Het comité oordeelde dat hij inderdaad teruggestuurd mocht worden – er was geen sprake van een direct gevaar – maar besloot wel dat klimaatverandering in de toekomst een reden kón zijn dat een land te onveilig is om asielzoekers naar terug te sturen. Voorheen was klimaat per definitie geen grond voor asiel.

Volgens Nyandiko moeten landen zich vooral wapenen tegen de klimaatcrisis, zodat men niet hóeft te vluchten. “Maar we kunnen tegelijkertijd migratie vergemakkelijken.” Zo maken meerdere Afrikaanse landen nu afspraken over vrij verkeer in de regio. “Vóór het kolonialisme was migratie in Afrika heel normaal. Nog steeds migreren vooral boeren en herders van en naar regio’s waar meer water is, afhankelijk van het weer. Zo komen ze niet zonder inkomsten te zitten. Door klimaatverandering neemt deze migratie drastisch toe, terwijl de routes heel onveilig zijn. We moeten ons beter voorbereiden.”

Een langer versie van dit artikel verscheen in juni 2022 in OneWorld Magazine.

Over de cijfers in dit artikel

Om de impact van de klimaatcrisis in kaart te brengen, gebruikten we voor dit artikel het Ecological Threat Report (ETR) uit 2021 van de denktank Institute for Economics & Peace. Dit rapport rangschikt landen naar vatbaarheid voor ecologische problemen op basis van het aantal natuurlijke rampen, de temperatuurverandering, bevolkingsgroei, waterzekerheid en voedselzekerheid. Problemen die niet per se worden veroorzaakt, maar wel verergerd door de klimaatcrisis. We focusten hier op de dertig landen met de grootste ecologische dreiging.

Deze legden we naast de dertig landen met de minste mate van vrede, volgens de Global Peace Index (GPI) uit 2021 van dezelfde denktank. De GPI rangschikt landen door te kijken naar algemene veiligheid, conflict en militarisering.

Voor de migratiecijfers gebruikten we data van de Verenigde Naties (VN). De VN telt niet álle migranten die een land verlaten; enkel vluchtelingen en asielzoekers.

Internally displaced people (IDP’s) oftewel ‘intern ontheemde mensen’ zijn mensen die nog wel in eigen land, maar niet meer thuis kunnen wonen, als gevolg van een conflict of natuurramp. We keken naar het aantal IDP’s als gevolg van conflict aan het einde van 2021, omdat ontheemding vanwege een natuurramp in de meeste gevallen slechts tijdelijk is.

Opvangcrisis veroorzaakt door regering zelf

Migratiemisverstanden: de échte cijfers op een rij

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons