Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
“Wie naar temperatuurkaartjes kan niet anders concluderen dan dat er echt iets gaande is met het klimaat en dat het zeker niet kóuder aan het worden is
Hoewel mondiale klimaatverandering en het weer in Nederland vaak niet zoveel met elkaar te maken hebben, ben ik door het extreem warme weer toch eens gaan kijken op temperatuurkaartjes hoe temperaturen zich door de jaren heen verhouden. Dan kun je niet anders concluderen dan dat er echt iets gaande is met het klimaat en dat het zeker niet kóuder aan het worden is op de wereld. Ook uit recent gelekte informatie afkomstig van een VN-rapport blijk dat de opwarming toeneemt en dat de gevolgen van een maximale verhoging van 2 graden deze eeuw grotere gevolgen voor mens, natuur en economie zal hebben dan tot nu toe was aangenomen.
In 2015 werd in Parijs overeengekomen dat de temperatuurstijging in ieder geval onder de 2 graden zou blijven, maar dat gestreefd werd naar maximaal 1,5 graden verhoging. Sindsdien werkt het wetenschappelijke VN-klimaatpanel (IPCC) aan een inschatting van het verschil tussen beide doelstellingen. In oktober moet een grootschalig rapport daarover worden gepresenteerd, maar de eerste signalen uit dat rapport zijn alvast weinig geruststellend. Dus de voortvarende aanpak van Nederland om nu echt rigoureus werk te maken van de energietransitie sluit hier mooi bij aan.
Terugverdientijd
Uit recent onderzoek van het Nederlandse Klimaatbureau HIER blijkt dat ruim drie kwart van de Nederlanders inmiddels op de hoogte is van de plannen van de Nederlandse overheid om te stoppen met het gebruik van aardgas. De belangrijkste redenen die voorstanders aangeven zijn het klimaatprobleem, ‘Rusland’, de aardbevingen in Groningen en het feit dat het gas opraakt. De tegenstanders zijn met 29 procent in de minderheid. Mensen die deze stap niet willen zetten zijn vooral bang voor de hoge kosten waarmee de duurzame transitie gepaard zou gaan. Maar die zorg is onterecht, mits het verstandig aangepakt wordt. Van het aardgas afgaan moet direct gepaard gaan met de overstap naar een volledig duurzame energiehuishouding. Dat betekent minimaal nul op de meter. Alle tussenstappen kosten onnodig extra geld.
“Je huidige energierekening kent helemaal geen terugverdientijd; dat geld is iedere maand gewoon weg.
Om dit te realiseren zijn er voor iedereen goede regelingen en financiële instrumenten nodig. De zorg van de burger is namelijk niet of de duurzame energietransitie praktisch of technisch uitvoerbaar is, maar of hij betaalbaar is. In deze discussie wordt er altijd gezocht naar de exacte terugverdientijd van de benodigde investering. Op zich een terechte vraag als het gaat om investering, financiering, rente en aflossing. Soms is die terugverdientijd nog geen vier jaar, vaak rond de zeven jaar en in de wat complexere situatie is de investering pas na tien of twaalf jaar terugverdiend. De kosten van rente en aflossing zijn gemiddeld gelijk aan de periodieke energierekening van het betreffend gebouw. Maar in alle gevallen zou ik morgen de stap zetten en snap ik de enorme twijfel niet als je bedenkt dat je huidige energierekening helemaal geen terugverdientijd kent. Dat geld is gewoon iedere maand weer weg.
Economische motieven
Eigenlijk word ik elke dag optimistischer van overheden, multinationals, ondernemers, ngo’s, wetenschappers en burgers die gezamenlijk of op eigen houtje acties ondernemen tegen klimaatverandering. Tegelijkertijd zie je ook een groeiend verzet van de zogenaamde klimaatontkenners die steeds vaker van zich laten horen. Ook aan de kant van de klimaatstrijders zijn individuele gevallen te noemen die een loopje nemen met de feiten, maar ik zie in het kamp van de klimaatontkenners overduidelijk grote economische motieven in het belang van het eigen gewin. De verwarring die deze partijen zaaien zorgen bovendien voor meer onrust en onzekerheid bij burgers die hun argumenten gebruiken om de beslissing nog even uit te stellen.
Meer dan vijfentwintig jaar na de eerste VN-vergadering slagen deze bewegingen – veelal direct of indirect gefinancierd door de American Petroleum Insitiute (API) – er nog steeds in om met behulp van de modellen van slechts twee economen (Bernstein en Montgomery, eveneens gefinancierd door de olielobby) grote verdeeldheid te zaaien.
Klimaatverandering zou volgens de heren minder schade veroorzaken dan de economische gevolgen van de noodzakelijke maatregelen tégen klimaatverandering. Deze argumenten werden in 1991 al gebruikt om controles op CO2-uitstoot tegen te houden. In 1993 werd het CO2-belastingplan van de regering-Clinton weggelobbyd. En ook tijdens de opeenvolgende klimaatconferenties van 1996, 1997 en zelfs 1998 werkte het lobbyen van het API feilloos tegen de uitvoering van het Kyoto Protocol.
Misleiding
“Nog niet zo heel lang geleden stond Trump te bazelen dat het klimaatverdrag van Parijs de Amerikaanse economie zou verwoesten.
Deze misleiding blijkt nog steeds te werken. Nog niet zo heel lang geleden stond Trump te bazelen dat het klimaatverdrag van Parijs de Amerikaanse economie zou verwoesten. En ook hier zorgden, u raadt het al, de heren Bernstein en Montgomery voor de pseudowetenschappelijke onderbouwing van de visie van de president.
Maar ik blijf optimistisch, omdat steeds meer partijen zien dat versneld inzetten op een duurzame transitie sowieso leidt tot een sterkere economische positie. Inzetten op een volledig duurzame energiehuishouding is in mijn ogen gelijk aan het betalen van een verzekeringspremie, om je in te dekken tegen dreigende klimaatkosten. En dan is dit de enige verzekeringspremie die ik ken die uiteindelijk geld óplevert. Een verzekeringspremie met een terugverdientijd. Hoe mooi is dat? Ik wens een u een heerlijke zomer.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
Terugkerende klant? Klik hier om in te loggen
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen
