“Wie zijn wij om Ethiopiërs de les te lezen hoe een oerbos te beschermen?
Toch voelt het gek. Hoezo moet ik de milieu-impact ‘compenseren’ in een land waar de CO₂-uitstoot per inwoner maar 1 procent is van die van een Nederlander? Wie zijn wij om Ethiopiërs de les te lezen hoe een oerbos te beschermen? Ons laatste stukje oerbos hakten we vóór 1900 al om.
Het voelt als ecokolonialisme. Onze ecologische zonden compenseren in een ander land. Als ecozendelingen die andere volkeren die economisch wat achterlopen tonen hoe je op een beschaafde manier kunt leven. Allemaal goedbedoeld natuurlijk. Zoals in die goede Gouden tijd. Beslissen over overzeese gebieden, ons virtueel grond toe-eigenen en optreden als een alwetende grootmacht. De nieuwe klimaatcommissaris Frans Timmermans heeft er ook last van. Hij droomt van een deal met Noord-Afrika, waarbij wij de woestijn vol zetten met zonnepanelen om waterstof van te maken. Die wij vervolgens transporteren naar Europa zodat wij er groene sier mee kunnen maken. Een ecofantasie die al een tijdje rondzingt onder Europese industriëlen.
“Wat als een groot CO₂-uitstoter als China, óns komt uitleggen hoe je bossen beschermt
Natuurlijk is een ander helpen goed. Natuurlijk mag je daarin groots denken. Natuurlijk vraagt milieuproblematiek om over grenzen heen te kijken. Maar doe niet alsof je de wijsheid in pacht hebt. En zeker niet omdat je zelf te incapabel bent om je eigen lokale milieuproblemen op te lossen. Ga ik nu even de was ophangen.
Dit artikel verscheen eerder in OneWorld-magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
