Marleen en Roderick zegden hun baan in Nederland op en reizen anderhalf jaar de wereld rond. Op zoek naar antwoord op de vraag: Is een simpeler leven, dichter bij de natuur, iets voor ons? En levert het een bijdrage aan een duurzamere en meer verbonden wereld? Op OneWorld lees je maandelijks over hun zoektocht.
Ons werk is afgerond, ons huis opgezegd en de laatste dozen staan in de opslag. De komende anderhalf jaar leven wij (Roderick Polak (33) en Marleen Laverman (35)) een nomadenbestaan. In onze trouwe bus rijden wij een rondje om het noordelijk halfrond om een persoonlijke vraag te beantwoorden: Hoe willen wij leven? Is een leven dichter bij de natuur en in een kleinere gemeenschap iets voor ons? Wij hebben er een romantisch beeld bij en denken zelfs dat deze schaalverkleining zou kunnen bijdragen aan een oplossing voor de grootse wereldproblemen van dit moment. Op onze route bezoeken wij diverse plekken: van de traditionele nomadenfamilies in Centraal Azie tot de moderne eco-communities in Amerika. Iedere maand delen wij onze ervaringen: hoe is het om in een kleine gemeenschap te leven? En wat kunnen wij leren van de technieken die over de wereld worden gebruikt om in je eigen voedsel te voorzien of om je huis te bouwen? In deze eerste blog lees je meer over onze drive en aanpak.
We droomden vaak over een leven dichterbij de basis van het bestaan
Terug naar de basis
Op 3 april werden wij uitgezwaaid door onze familie en vrienden. De tranen stroomden, maar we voelen ook de kriebels van het avontuur dat we tegemoet gaan. Waarom zou je huis en haard verlaten wanneer je op zoek bent naar hoe jij wilt leven? We hadden allebei een leuke en uitdagende baan en we waren druk met werk, vrienden en actief in onze eigen stad. Maar er begon ook wat te knagen: is dit haastige leven met die overvolle agenda’s wel wat voor ons? We droomden vaak over een leven dichterbij de basis van het bestaan: met een aantal mensen een plek starten, waar we ons eigen huis bouwen, en onze eigen groenten verbouwen. Het afgelopen jaar hebben we een kleine stap gezet om te ervaren of wij het leven buiten de stad zien zitten: we huurden tijdelijk een woning net buiten een dorp, met een hectare grond er omheen. Het beviel ons erg goed, maar juist omdat het tijdelijk is, was het lastiger om te experimenteren met bijvoorbeeld een eigen moestuin of duurzame energie. Het werd tijd voor de volgende stap. Maar stiekem is er ook de twijfel: zijn wij er klaar voor om ons meer permanent te vestigen op een plek? Om langdurig commitment aan te gaan om met een groep mensen een plek te bouwen? En bovenal: hoe doe je dat dan?
Inspiratie uit de wereld
Reizen is voor ons ontdekken. Wij zijn echte verkenners en onderzoekers en willen steeds weten wat er om de hoek gebeurt. We telden onze twee passies bij elkaar op en het idee was geboren: wij gaan op reis en gebruiken de wereld als inspiratie voor onze volgende stap. Ons plan is om oostwaarts naar Amerika te rijden. Een reis van meer dan 40.000 kilometer door tijden en culturen. Via Turkije, de Kaukasus, Centraal Azië, China, Nepal, India, Myanmar, Thailand, nemen wij vanaf Maleisië uiteindelijk de boot naar Canada en Noord Amerika. Op deze ontdekkingstocht gaan we naar afgelegen plekken en zullen we gemeenschappen bezoeken die een leven hebben (gekozen) ver van onze complexe samenleving, maar dichter bij elkaar en de natuur.
We leren de vaardigheden die vroeger cruciaal waren om te overleven, maar die wij niet meer kennen
Communities en oude technieken
We laten ons leiden door wat wij onderweg tegenkomen: we doen onderzoek naar interessante regio’s, maar de traditionele dorpen vind je nu eenmaal niet via internet. Doordat we met eigen vervoer reizen kunnen we makkelijker van de gebaande paden. We houden steeds onze ogen open voor de kleine dorpjes; de gemeenschappen waar mensen verantwoordelijkheden met elkaar delen. En door mee te doen in het dagelijks leven leren wij de vaardigheden die vroeger cruciaal waren om te overleven, maar die wij niet meer kennen. Technieken voor bijvoorbeeld het bouwen van een huis, het inmaken en bewaren van groente of het maken van kaas.
Duurzaamheid onderweg
En dan vraag je je misschien af: hoe duurzaam is zo’n reis dan eigenlijk? Onze bus rijdt op diesel, daar kunnen wij helaas weinig aan veranderen. Maar voor onze elektriciteit maken we gebruik van een zonnepaneel en water gebruiken wij zo min mogelijk: met de 140 liter die we mee kunnen nemen, doen wie zo’n twee weken. Ons eten kopen we lokaal, in kleine winkeltjes of kraampjes langs de weg, dat is in veel landen een stuk gebruikelijker dan in Nederland.
Reis je met ons mee?
Wij zijn erg benieuwd welke antwoorden deze ontdekkingstocht ons gaat opleveren. Iedere maand delen we onze ervaringen, onze inzichten en onze vragen met jullie. Heb je een specifieke vraag over het leven in een gemeenschap of over vergeten technieken? Dat kan natuurlijk ook! Stel hem hieronder en wij zullen kijken of wij het antwoord op jouw vraag kunnen vinden. Tot de volgende!
