Acteur Daniël Kolf (Kofi’s Tori): ‘Script met racistische grap? Dan ga ik weg’

Acteren doet Kolf al sinds zijn achtste, op de toneelschool van actrice Helen Kamperveen. Bij gebrek aan een toneelacademie in Suriname deed hij auditie bij ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem. Hij werd aangenomen en vertrok als achttienjarige naar Nederland. Na een jaar stapte hij over naar de Filmacademie in Amsterdam, waar hij in 2018 werd ‘ontdekt’ door regisseur Shady El-Hamus. Die liet Kolf auditie doen voor De Libi. Deze film, over drie tienerjongens van kleur die zichzelf in de nesten werken, was een doorbaak voor Kolf. Daarna speelde hij onder meer in de films I Don’t Wanna Dance en Forever Rich. Hij vertolkte de hoofdrol in webserie Koeriers en is te zien in satireserie Seef spees. Zowel NRC als De Volkskrant noemt hem een rijzende ster en ook regisseur El Hamus is ervan overtuigd dat Kolf een van de grote Nederlandse acteurs wordt.

Momenteel doet hij vooral theater, omdat hij meer ervaring wil opdoen op het toneel. “Die ervaring mis ik een beetje omdat ik de Toneelacademie in Arnhem en in Amsterdam nooit heb afgemaakt; het lukte me niet om te wennen. Dus ik wil me nu op theater storten en ondertussen werken aan mijn eigen scripts. Maar als er een aanbod voor een grote film voorbijkomt, zeg ik natuurlijk geen nee.”

Ik dacht dat ik me moest aanpassen aan die Nederlandse cultuur om succesvol te zijn: dat ik mijn Surinaamse accent moest kwijtraken, dat ik een Brabants accent moest kunnen nadoen, dat ik moest begrijpen hoe het is om naar de Efteling te gaan – ja dat soort dingen! Ik was nog nooit naar een pretpark geweest, maar voor Nederlanders is dat belangrijk.”

Het helpt ook dat ik vaak met mensen van kleur samenwerk. Voor Koeriers werkte ik voor het eerst samen met een zwarte regisseur, Safi Graauw. Dat was geweldig. Soms moesten we stoppen met opnemen omdat we niet konden stoppen met lachen; we delen de Surinaamse humor. En De Libi was niet zo goed geweest als de cast en regisseur niet uit eigen ervaring hadden geweten hoe het is om een van de jongens van kleur in die film te zijn. Shady [El Hamus] liet ons elke scène ook één keer opnemen zoals wij het zouden doen; die takes zijn allemaal in de film verschenen.”

Ik kreeg ook een keer een script met een misplaatste, racistische grap erin. Ik las dat en zei: ‘Moet ik dit zeggen? Nee, dan ga ik weg.’ Dus dat hebben we ook aangepast. Als je verandering wilt, moet je zelf voor die verandering zorgen. Aan het begin van mijn carrière zou ik me stil hebben gehouden, maar nu zorg ik dat ik op mijn allereerste dag op de set al laat merken: mij moet je geen domme vragen stellen.”

De industrie is nog te veel een poppenkast waarin wel mensen van kleur werken, maar de echte macht bijna onmogelijk te bereiken is voor ons. We gingen niet naar dezelfde scholen als de mensen die aan de touwtjes trekken, we komen niet op dezelfde plekken, in dezelfde kringen. Tenzij zij actief naar ons op zoek gaan. Laatst vroeg iemand aan mij: ken je een stylist met verstand van black hair? Ik gaf meteen iemand door. Dat zou véél meer moeten gebeuren, ook voor scriptschrijvers, casting directors en acteurs.”