Consumenten vinden het heerlijk, dalende olieprijzen. Behalve die in Koeweit. Hier geldt de andersom-wereld van een olieproducerende Golfstaat. Dalende olieprijzen betekenen minder staatsinkomsten en minder staatsinkomsten betekenen minder staatsuitgaven. Minder staatsuitgaven betekenen minder oliesubsidies. Terwijl tanken overal goedkoper wordt, wordt het in Koeweit duurder.
Goodies voor het volk
Misschien. Want als er iets is wat de emirs, sultans en koningen in de Golf niet durven, is het bezuinigen op goodies voor het volk. Dat kan immers leiden tot volksopstanden en die kunnen leiden tot het afzetten van emirs, sultans en koningen. Vandaar dat zij de afgelopen jaren steeds meer uitdeelden, om vooral geen Arabische Lente-toestanden te krijgen.
Het is onze olie, en voor ons moet die gratis blijven
Maar nu zijn die olieprijzen dus flink gedaald en berichten de kranten al maanden over het snijden in subsidies, die overigens niet alleen voor olie gelden. Ook kip, suiker, rijst en smeerkaas worden gesubsidieerd. De oliesubsidies zijn voor iedereen, de smeerkaassubsidie alleen voor Koeweiti’s. De Sri Lankese bouwvakker met een salaris van 150 euro per maand betaalt gewoon de volle mep voor smeerkaas.
Recht op gratis olie
En zoals het gaat bij de smeerkaas zou het ook voor de olie moeten, hoor je nu her en der. ‘Het is onze olie, en die moet voor ons nagenoeg gratis blijven, laten de expats maar opdraaien voor de bezuinigingen,’ is zo ongeveer de strekking. Zodat de Koeweiti met een pasje bij de pomp recht heeft op gratis olie, en de rest gewoon marktprijzen gaat betalen. Het zou inderdaad zoden aan de dijk zetten, twee derde van de bevolking in Koeweit is expat.
Echt aardig is het niet, maar het is ook al niet zo aardig om de arbeidswet buiten toepassing te verklaren voor huishoudelijk personeel. En het is ook al niet heel aardig dat een taxichauffeur die naar een andere baas wil, zijn paspoort niet terug krijgt. Ook weinig aardig: zeggen dat de Filipijnse hulp zelfmoord heeft gepleegd terwijl je haar eigenlijk van het balkon hebt geduwd omdat je haar per ongeluk zwanger hebt gemaakt.
Acute depressiviteit
En nu moeten zij ook nog opdraaien voor de dalende olieopbrengsten. Dergelijke berichten leiden bij mij tot acute depressiviteit. Of opstandigheid. Laten we kiezen voor het laatste, van het eerste hebben hier al te veel mensen last. Zeker de laatste tijd, met de gitzwarte schaduw van IS om de hoek.
Ook weinig aardig: zeggen dat de Filipijnse hulp zelfmoord heeft gepleegd
Staken moeten we, met zijn allen, ook de expats die het hier wél goed hebben. We beginnen met een dag. We verzinnen iets waardoor de stakers hun salaris behouden, nog geen sinecure, maar daar komen we wel uit. En anders slaan we aan het plunderen. Wat zou zo’n staking met het leven van mijn huisbaas doen?
Geen tea boy uit Bangladesh
Hij staat op, er is geen ontbijt. Hongerig sjokt hij naar zijn auto. Niet gewassen?! Wat krijgen we nou? Toch maar naar het ministerie voor een paar uur. Daar is het doodstil. Niemand werkt, ook de tea boy uit Bangladesh niet, dus hij moet zijn eigen thee zetten. Geen idee hoe dat moet. De computer start niet op, maar die Indiase jongen van IT neemt de telefoon niet op. Maar weer naar huis.
De kleinkinderen huilen, niemand heeft ze vandaag beziggehouden. Het is een tweeling en elke ling heeft een eigen nanny, maar vandaag dus niet. Zijn vrouw en dochters zitten met de handen in het haar, ze wilden tanken, maar er waren geen pompbedienden en ze hadden geen idee hoe je dat klepje open krijgt. Ze moesten naar huis lopen. Lopen!
De OPEC aan de lijn
Huisbaas is de wanhoop nabij. Een ongewassen auto en nu ook nog zeurende vrouwen. Hij bestelt eten via de thuisbezorg-internetservice. Geen reactie. De supermarkt is dicht. Uit eten dan maar? Heeft geen zin, de kok zit thuis. En nu is ook de airconditioning er mee opgehouden. Waar is Abubaker, de Indiase chauffeur die ook reparatieklussen doet?
De airco doet het niet. Waar is Abubaker, de Indiase chauffeur die ook reparatieklussen doet?
De sfeer wordt grimmiger, maar we moeten nu doorzetten. We plakken er nog een paar dagen aan vast. Nu begint ook de olieproductie te haperen. Wenen belt, de OPEC hangt aan de lijn. Wat daar in godsnaam aan de hand is. Het was niet de afspraak dat Koeweit zijn productie omlaag zou brengen. De prijzen schieten door het plafond. In Koeweit profiteren ze er dit keer niet van.
Gratis maandelijkse portie respect
Schoorvoetend stemmen mijn huisbaas en zijn landgenoten in met ons eisenpakket. We spreken af de smart te delen. Iedereen gaat een beetje meer betalen aan de pomp, en de smeerkaas wordt voor iedereen even duur. En passant spreken we af dat de honderdduizenden lage-lonenwerkers een gratis maandelijkse portie respect krijgen. Langzaam komt ook de olieproductie weer op gang.
