Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Jamilah Blom (42) is docent Pedagogiek aan de Hogeschool van Amsterdam. Daarnaast geeft ze workshops over natuurlijke verzorgingsproducten en is ze actief bij bewonersorganisaties in Amsterdam Zuidoost. Ze heeft een zoon van vijf en een dochter van acht.
Ernestine Comvalius (63) is geboren in Suriname en groeide vanaf haar negende op in Nederland. Vanaf de jaren 70 was ze actief in de vrouwen- en antiracismebeweging. Sinds 2009 is ze directeur van het Bijlmer Parktheater in Amsterdam. Op haar 21e kreeg ze dochter Jamilah. Ze scheidde van de vader en kreeg zestien jaar later een dochter met een andere partner.
Ernestine: “Toen Jamilah twaalf was gingen we voor het eerst op een ‘gewone’ zonvakantie, naar wat toen Joegoslavië was. Ik had een vaste baan en kon wat geld sparen. Ik wilde onze band versterken door samen op vakantie te gaan. Vreselijk onwennig was dat voor ons beiden. Tot dan toe gingen we elk jaar naar anti-imperialismekampen in binnen- en buitenland en volgden we een politiek programma.”
Jamilah: “Als kind zag ik het verschil niet zo met gewone kampen of campings. Ik ging gewoon spelen en zwemmen.”
Ernestine: “Je hebt daar ook met kinderen van guerrilla-strijders uit Colombia gespeeld, maar dat besefte je natuurlijk niet. En je hebt vaak op het podium moeten staan met je vuistje omhoog. Ik was een strenge, jonge moeder. Alles voor de strijd tegen imperialisme, racisme en fascisme.”
Jamilah: “Als kind zag ik het verschil niet zo met gewone kampen of campings. Ik ging gewoon spelen en zwemmen.”
Ernestine: “Je hebt daar ook met kinderen van guerrilla-strijders uit Colombia gespeeld, maar dat besefte je natuurlijk niet. En je hebt vaak op het podium moeten staan met je vuistje omhoog. Ik was een strenge, jonge moeder. Alles voor de strijd tegen imperialisme, racisme en fascisme.”
“Ik zie dat jouw rechtvaardigheidsgevoel heel sterk ontwikkeld is
Jamilah: “Los van die kampen heb ik ook nog bij de Jeugdbrigade van de Loson gezeten. Dat was een club van Surinaamse kinderen. Dan gingen we samen Surinaamse liedjes zingen, eten koken, spelletjes doen. We leerden er ook over de geschiedenis van Suriname. Niet zozeer de verhalen over de slavernij, maar wel die van de mensen die ertegen in opstand kwamen.”
Ernestine: “Dus dat is blijven hangen, mooi zo. Mijn leven heeft altijd in het teken gestaan van het gevecht tegen onrecht. Je hebt in jouw jeugd gezien hoe mijn vrienden en ik ons druk maakten over politiegeweld en de opkomst van fascistische partijen. Ik heb je nooit onder druk willen zetten, maar toch denk ik dat er een zaadje bij jou is geplant, door al die verhalen, demonstraties en bijeenkomsten. Ik zie dat jouw rechtvaardigheidsgevoel heel sterk ontwikkeld is.”
Ernestine: “Dus dat is blijven hangen, mooi zo. Mijn leven heeft altijd in het teken gestaan van het gevecht tegen onrecht. Je hebt in jouw jeugd gezien hoe mijn vrienden en ik ons druk maakten over politiegeweld en de opkomst van fascistische partijen. Ik heb je nooit onder druk willen zetten, maar toch denk ik dat er een zaadje bij jou is geplant, door al die verhalen, demonstraties en bijeenkomsten. Ik zie dat jouw rechtvaardigheidsgevoel heel sterk ontwikkeld is.”
“Daar stond je op het podium, met je vuistje omhoog
Jamilah: “Toch leid ik zelf geen activistisch leven. Ik werk vier dagen per week en heb kleine kinderen. Ik praat wel veel met ze over wat er in de wereld gebeurt, en ik zie ook bij hen al het bewustzijn groeien. Mijn dochter van acht houdt zich bezig met vluchtelingen. Op Koningsdag vroeg ze waarom we al het geld dat er die dag verdiend werd niet aan vluchtelingen geven. Ook zamelt ze geld in voor Bungaradja, een stichting die bijdraagt aan studiekosten van familieleden van mijn stiefvader op de Molukken.”
Ernestine: “Ik zie mezelf nu niet meer als activist. Wel als iemand die bezig is met verandering. Dat heeft met mijn levensfase te maken, ik heb nu de kans iets op te bouwen, zoals in het Bijlmer Parktheater. Daar is diversiteit op alle niveaus – van acteur tot baliemedewerker tot directeur – en niemand domineert een ander. We hebben deze voorbeelden nodig om te zien hoe het ook kan. Maar dat is niet genoeg, er zijn ook activisten voor nodig. Zonder confrontatie kun je niet bouwen.”
Jamilah: “Ik probeer wel iets los te maken bij mijn studenten, door ze te wijzen op hun eigen vooroordelen. Maar dat is binnen de veilige setting van het onderwijs.”
Ernestine: “En je hebt er samen met een andere moeder van de school van je kinderen voor gezorgd dat de sinterklaasviering anders wordt aangepakt, zonder Zwarte Piet.”
Jamilah: “Ik weet nog dat ik vroeger op de basisschool weleens wenste dat jij wat meer zoals de moeder van mijn vriendin Debby was.”
Ernestine: “Ik zie mezelf nu niet meer als activist. Wel als iemand die bezig is met verandering. Dat heeft met mijn levensfase te maken, ik heb nu de kans iets op te bouwen, zoals in het Bijlmer Parktheater. Daar is diversiteit op alle niveaus – van acteur tot baliemedewerker tot directeur – en niemand domineert een ander. We hebben deze voorbeelden nodig om te zien hoe het ook kan. Maar dat is niet genoeg, er zijn ook activisten voor nodig. Zonder confrontatie kun je niet bouwen.”
Jamilah: “Ik probeer wel iets los te maken bij mijn studenten, door ze te wijzen op hun eigen vooroordelen. Maar dat is binnen de veilige setting van het onderwijs.”
Ernestine: “En je hebt er samen met een andere moeder van de school van je kinderen voor gezorgd dat de sinterklaasviering anders wordt aangepakt, zonder Zwarte Piet.”
Jamilah: “Ik weet nog dat ik vroeger op de basisschool weleens wenste dat jij wat meer zoals de moeder van mijn vriendin Debby was.”
Ernestine: “Ach, dat was zo’n lieve vrouw. Een huisvrouw volgens het boekje. Als Debby thuiskwam, zat ze altijd klaar met thee en een koekje.”
Jamilah: “Dat leek me fantastisch, zo’n moeder wilde ik ook.”
Ernestine: “Is er een kantelpunt geweest waarop je die gekke moeder van je toch wel leuk ging vinden?”
Jamilah: “Ik kan niet precies zeggen wanneer dat gebeurd is, maar ik zou het nu niet meer anders willen. Met jou heb ik zoveel meegemaakt en een interessant leven geleid. Je bent voor mij een voorbeeld van een sterke vrouw, zoals je dat ook voor anderen bent. Vanwege je carrière, maar ook omdat je laat zien dat je van moeilijke momenten in het leven kunt groeien.”
Ernestine: “En ik zie dat weer terug bij jou.”
Jamilah: “Dat leek me fantastisch, zo’n moeder wilde ik ook.”
Ernestine: “Is er een kantelpunt geweest waarop je die gekke moeder van je toch wel leuk ging vinden?”
Jamilah: “Ik kan niet precies zeggen wanneer dat gebeurd is, maar ik zou het nu niet meer anders willen. Met jou heb ik zoveel meegemaakt en een interessant leven geleid. Je bent voor mij een voorbeeld van een sterke vrouw, zoals je dat ook voor anderen bent. Vanwege je carrière, maar ook omdat je laat zien dat je van moeilijke momenten in het leven kunt groeien.”
Ernestine: “En ik zie dat weer terug bij jou.”
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
Terugkerende klant? Klik hier om in te loggen
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen
