Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
“Ik vond het een geweldig theaterstuk. De twee acteurs hebben het precies over datgene waar wij iedere dag mee te maken hebben. Zo gaat het toch ook?! Als Marokkaan word je hier gewoon gediscrimineerd. Wij hebben meer moeite met stageplek vinden, wallah, ik weet het zeker”, zei een van de leerlingen.
“
De voorstelling was confronterend en rauw
De leerlingen hebben het over Ismail Charfouf en Amro Kasr. Zij hebben de voorstelling ‘Er Zal Een Stilte Vallen’ gespeeld voor al onze eersteklassers. Het ging over religie, radicalisering, discriminatie, politiek en vrijheid. De voorstelling was confronterend en rauw. Er volgde ook nog een nagesprek met de klassen.
“
Weet je, ik snap dat het belangrijk is om over dit soort onderwerpen te praten”, zegt Kadir, “maar ik ben dit onderwerp ook een beetje zat.
“Weet je, ik snap dat het belangrijk is om over dit soort onderwerpen te praten”, zegt Kadir, “maar ik ben dit onderwerp ook een beetje zat. Het gaat altijd over integratie en hoe zwaar sommige jongeren het wel niet hebben. Alsof het makkelijker gaat worden door er alsmaar over te praten. Waarom kunnen wij, allochtone jongeren, het niet eens een keer over iets anders hebben? Ik ben er zo klaar mee. Gast, ik ben hier geboren en getogen en we hebben het er nog steeds over dat we minder welkom zijn en shit. Ik had liever een toneelstuk gezien over een ander onderwerp. Ik ben het zat. Mijn ouders leven hier al meer dan veertig jaar, waar the fuck hebben we het nog over? Het onderwerp is zo uitgemolken. Wij allochtonen moeten dit niet meer toelaten, vind ik. Dit onderwerp is belangrijk maar op een gegeven moment moet het toch klaar zijn? Dan moeten we toch verder kijken en het hebben over onze talenten en hobby’s en dromen die we hebben? Maar nu komen we niet verder omdat we het alleen maar hebben over groepjes. En verkiezingen. En Wilders. En moslims met baarden en shit.”
“
Blijkbaar zijn er nog een hele groep mensen in dit land die dat niet begrijpen en denken dat we te gast zijn, of zo.
“Daar ben ik het ook wel mee eens”, zegt Aysena. “Maar toch is het nodig. Blijkbaar zijn er nog een hele groep mensen in dit land die dat niet begrijpen en denken dat we te gast zijn, of zo. Maar ik word er ook wel een beetje moe van. Alsof wij niet meer zijn dan alleen maar een allochtoon. Toch vond ik een leuk toneelstuk. Het zet je aan het denken”.
Kadir is het er niet mee eens. “Het moet een keer ophouden. Echt. Anders blijven we het hierover hebben. Wij zijn meer waard dan dit.”