"Amsterdam is een schoolvoorbeeld van stadsplanning. De stad heeft een uitstekende infrastructuur, biedt fietsers de ruimte, heeft een goede luchtkwaliteit en genoeg groen. Ook immigranten zijn hier goed geïntegreerd en er is nauwelijks obesitas, als je dat met andere wereldsteden vergelijkt. Dus, als je iets hebt dat zo goed werkt, dan wil je dat met anderen delen", vertelt architect Don Murphy, initiatiefnemer van Summer School Thinking City.
Huizenzeeën
Tijdens de tweewekelijkse zomercursus kwamen studenten en afgestudeerden in architectuur, planologie, maar ook in sociologie en geschiedenis en zelfs psychologie, vorige maand in aanraking met de manier waarop Amsterdam aan stedenbouwkundige ontwikkeling doet. Ze kwamen uit wereldsteden als New York, Barcelona, Londen en Caïro.
Murphy vertelt dat de deelnemers hun ogen uitkeken, enorm nieuwsgierig waren en prangende vragen hadden naar aanleiding van wat ze in Amsterdam en omstreken te zien krijgen. "Ze vragen: hoe kunnen wij in onze stad ook de mensen uit hun auto krijgen? Hoe kan het dat in een dichtbevolkt gebied als de Randstad je toch niet het gevoel hebt dat het zo dichtbevolkt is? Of: hoe kan het dat jullie niet van die huizenzeeen in voorsteden hebben zoals wij die wel hebben?"Voor architect Murphy snijdt het mes aan twee kanten. "Wij kunnen hen onze expertise aanbieden bij de aanpak van hun grootstedelijke problemen. Omgekeerd hopen we dat bij deze professionals het besef groeit: als wij onze stad willen verbeteren dan moeten we advies inwinnen bij de Nederlanders."
Omar El Kousy (24), Caïro, afgestudeerd aan Cairo University, richting Stedelijke en regionale planologie. Geeft ook les aan de universiteit.
"Het is lastig om als planoloog ervaring op te doen in mijn eigen land, Egypte ligt achter op dit terrein. Het is fijn om met de mensen uit andere landen te denken en te praten over stedelijke vernieuwing.Wat ik in Amsterdam zo interessant vind, is dat de oude stad echt leeft. De historische gebouwen en monumenten worden bewoond en gebruikt. Het antieke centrum van Cairo is ouder maar helemaal uitgestorven, omdat mensen dat deel van de stad vermijden.
Ik ben onder de indruk van de manier waarop in Amsterdam aan stadsplanning wordt gedaan ondanks de hoge bevolkingsdichtheid. Ook Caïro is een dichtbevolkt gebied, een kwart van de Egyptenaren woont er. Maar 70 procent van de stad is zonder enige planning tot stand gekomen. Mensen bouwen overal in de stad, en dan vooral langs de Nijl, op landbouwgrond. Als planoloog hoop ik aan een oplossing daarvoor te kunnen bijdragen."
o
Summer school Thinking City
De Summer School, eerste editie, is een samenwerkingsverband tussen UvA en TU Delft, met lezingen, presentaties, excursies. Er namen ca. 60 studenten en afgestudeerden, architecten, planologen, sociologen en historici uit 45 steden in 27 landen aan deel. Zij bogen zich vanuit hun discipline, in multidisciplinaire teams over zes verschillende cases, zoals Club Trouw. Het Trouw-gebouw wordt een hotel, hoe integreer je dat in de buurt erachter met nogal wat problemen als drugsoverlast, armoede en achterstand, Andere case: hoe ontsluit je het Marineterrein naast Nemo? Verder: fietsers en hun verkeersgedrag en hoe dring je obesitas terug onder Amsterdammers met een niet-westerse achtergrond.
Anastasiia Budnyk (23) architect, afgestudeerd in Kiev, Oekraïne. Begint in september de vervolgopleiding Urban Design in New York.
"Nederland is erg bereid om kennis te delen. Planologie staat hier op hoog niveau, je kunt hier de beste ervaring opdoen. Amsterdam en Kiev zijn niet te vergelijken met elkaar. Ik zit in de groep die zich buigt over Club Trouw, dat een hotel wordt, in de Wibautstraat. Deze straat wordt hier als probleem gezien, maar in vergelijking met Oostbloklanden is dit echt een prima straat, die bij ons als mooi zou worden beschouwd. In onze case gaat het over mensen in de buurt met elkaar verbinden. In Kiev is weinig contact tussen bewoners en in stedenbouwkundige opzicht zitten we in Kiev nog in een voorstadium. Kijk maar naar onze grote voorsteden. Het zijn getto's, waar arbeiders leven. Maar zij voelen zich niet thuis in die enorme flatgebouwen, die nodigen niet uit tot contact. Ik zou de kwaliteit van leven van die mensen willen verbeteren."
Megdelawit Yohannes (25), architect, universiteit van Addis Abeba.
"Ik ben zeer geïnteresseerd in stadsplanning en ontwikkeling en heb al wat ervaring kunnen opdoen in het Master Plan Office van Addis Abeba. Maar ik wil meer kennis opdoen over planning want die is heel belangrijk voor Addis Abeba, een stad in verandering. Voor de toekomst van de stad is planning zo belangrijk. We moeten zo veel mogelijk ons licht opsteken in Amsterdam en andere steden. Addis Abeba dreigt onleefbaar te worden. Officieel wonen er drie miljoen mensen, maar in werkelijkheid zijn dat er vijf miljoen. Voor een deel zitten die in de sloppenwijken. Daar geldt nu een nieuw beleid: er worden woningen gebouwd met vier verdiepingen. Die zijn bestemd voor de oorspronkelijke bewoners. Maar die komen er toch niet in terecht, zij worden verdreven naar de buitenkant van Addis Abeba. Ik zou het liefst wijken willen zien waarin arm en rijk door elkaar wonen, nu is de stad nog verdeeld in getto's."
Beeld: Flickr/Creative Commons/Tony Roberts
