Asielzoekers kunnen door de Dublin-regeling niet in verschillende landen ‘shoppen’ voor de beste kansen op asiel. Als de IND een vluchteling belast met een Dublin-claim, moet hij of zij terug naar het eerste land van aankomst om daar asiel aan te vragen. In de praktijk gaat dat niet altijd even soepel. ‘Dublin’ blijkt te leiden tot een onderlinge strijd tussen EU-landen om zoveel mogelijk asielzoekers weg te sturen en er zo min mogelijk binnen te krijgen. En de zwaarste lasten liggen zodoende op de schouders van de grenslanden: Griekenland, Italië en Bulgarije, waar verreweg de meeste asielzoekers de EU binnenkomen.
Asielzoekers mogen naar de rechter als ze het niet eens zijn met de Dublin-claim. Maar de uitkomst van Nederlandse Dublin-zaken is zelden verrassend: tijdens haar 17-jarige loopbaan heeft advocaat Freya Williams nog nooit meegemaakt dat iemand zo’n zaak van de IND won. Ze heeft er een hard hoofd in, vandaag, maar wil wel graag aan Mohammed laten zien dat ze haar best voor hem doet.
Operatie
Mohammed is geboren in Saoedi-Arabië en vroeg zeven jaar geleden asiel aan in Zweden. Hij werd afgewezen, maar werd tijdens zijn procedure ernstig ziek. Hij bleek een hersentumor te hebben en is hiervoor in Zweden behandeld. Maar sinds kort heeft Zweden strengere regelgeving: medische hulp voor mensen zonder verblijfsvergunning wordt niet langer vergoed, dus ook niet voor Mohammed. Daarom klopte hij bij Nederland aan.
Verwarring
Advocaat Williams vindt het een tekortkoming van het Zweedse systeem dat Mohammed daar geen medische hulp krijgt. Volgens haar moet Nederland hier verantwoordelijkheid nemen. “Nederland moet zorg dragen voor deze man en zijn asielaanvraag in behandeling nemen”, zegt ze stellig.
De rechter vindt het maar verwarrend. “Is er dan sprake van een medische noodsituatie, of een andere vorm van urgentie?”, vraagt hij. “Als een arts niets van dien aard heeft vastgesteld, kan ik er ook niks mee.” De advocaat noemt de hoofdpijn en de duizelingen van Mohammed. Ze weet niet of dit samenhangt met zijn eerdere tumor. Er zijn wel rapporten over zijn medische toestand, maar die zijn in het Zweeds, en er was helaas geen geld om die te vertalen. De rechter valt haar in de rede: “Wat dacht u van Google Translate? Wellicht een tip voor de volgende keer.” Advocaat Williams knikt beleefd.
Geen identiteit
De rechter richt zich tot Mohammed, het laatste woord is aan hem. “Ik weet niet wat ik ben, weet u”, begint Mohammed. “Mijn moeder is Somalisch, mijn vader Eritrees, ik ben opgegroeid in Saoedi-Arabië. Ik heb mijn vrouw en kinderen zeven jaar niet gezien. Ik heb geen identiteit, ik vraag jullie om hulp.”
Noodsituatie
Maar de tegenwerping van de IND dat er in geval van een medische noodsituatie heus wel hulp komt, vindt ze belachelijk. “Ja, dank je de koekoek, we hebben het niet over een gebroken been! Deze man heeft eerder een tumor gehad, op het moment dat er een noodsituatie ontstaat kan het al te laat zijn. Hij moet onder controle blijven.”
Misbruik
Ze vindt dat Dublin op deze manier wordt misbruikt om de instroom te reguleren. “Natuurlijk heb je een systeem nodig, maar dit is ingegeven door de politieke wens om minder asielzoekers toe te laten, dit draait alleen om cijfers die omlaag moeten.”
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
