Bijsluiter van Goed Doen
Niki Frencken (27) is in Oeganda om een documentaire te maken over hulpprojecten van particulieren. Ze blogt over haar ervaringen op MyWorld.nl. Lees meer op MyWorld.nl en op Niki’s website Bijsluiter van Goed Doen.
In een klein restaurant in hartje Kampala genaamd “House of Madonna” (ironisch: was zij niet ooit diegene die zong “the road to hell is paved with good intentions”?) spreek ik met Victor van Second Chance Support. Wij praten over goede bedoelingen, de valkuilen van particuliere hulpprojecten en zijn ervaringen. Victor werkt zo’n 2 jaar met gedetineerden in diverse Oegandese gevangenissen. Het is geen pretje: 1100 mannen in een ruimte gebouwd voor 400. Geen stromend water, geen bedden, veel ziekten.
De naam zegt het al, Second Chance Support (SCS) ondersteunt mensen in gevangenissen als zij zichzelf willen inzetten voor een tweede kans. Zo ook diegene die tot de doodstraf veroordeeld zijn. Een van deze mannen, James, kent Victor al langere tijd. Het is een positief persoon. James is koorleider en heeft SCS enorm geholpen: hij wil wat van zijn leven maken. Volgens het Oegandese systeem komt James in aanmerking voor gratie. De procedure is echter voor een ter dood veroordeelde minder gracieus: € 100,00. In een keurig geschreven brief verzoekt James Victor hem te helpen. Wat is nou een mensenleven in verhouding tot 10 briefjes van € 10,00?
Maar SCS geeft geen hulp aan individuele personen. Als James geholpen zou worden, wat gebeurt er dan met de bijna 300 andere gedetineerden op death row? Het is een dilemma dat Victor een aantal dagen bezig hield. Tot eergisteren. Ik krijg een mailtje dat James een onvergetelijk 2012 zal krijgen, afgesloten met de woorden: “Als NGO goede regels opstellen, dat blijft noodzaak; (zo af en toe) je hart laten spreken werkt toch ook.”
Voor meer informatie over SCS zie: http://secondchancesupport.org/
