Gerechtigheid voor vermoorde jongens

“Pravda za Davida!” roept Davor Dragičevic door de microfoon. Hij steekt zijn vuist omhoog. Gerechtigheid voor zijn zoon David, dat is waarom deze groep mensen hier vanavond op het centrale plein van Banja Luka bijeenkomt. Na zijn korte toespraak plakt Davor tape over zijn mond. Hij heeft alles gedaan wat hij kon, alles gezegd wat er te zeggen valt. Nu is het aan de autoriteiten om hem antwoord te geven. Veel aanwezigen volgen zijn voorbeeld. De menigte is stil, totdat muziek door de speakers klinkt. Een lied dat David zelf geschreven heeft en samen met vrienden zingt. Anderen moeten het nu voor hem zingen.

Davors handen trillen als hij het ene filmpje na het andere laat zien. “Kijk, ze zeggen dat deze man David is en dat hij die nacht in dit huis heeft ingebroken.” De camerabeelden zien eruit alsof ze bewerkt zijn. “Dat is ook de reden dat iedereen ons zo steunt. Iedereen ziet dat dit nep is.” Davors mond kan de snelheid van woorden niet bijhouden. “Hij zou een bepaald bedrag hebben gestolen, maar dat komt niet overeen met wat er in zijn broekzakken gevonden is.” Er zijn ook camerabeelden die laten zien dat de politie de ochtend na Davids vermissing bij datzelfde huis langsgaat. “Zie je, ze leggen daar iets neer en later gebruiken ze dat als bewijs.”

“Waarom ze dat zouden doen? Dat vragen wij ons ook af.” In de verklaring van de politie kloppen veel dingen niet. “Volgens de autopsie van onze autoriteiten zou David sporen van marihuana, lsd en alcohol in zijn bloed hebben. Ook zegt de politie dat David diezelfde nacht is overleden, maar een lichaam dat zes dagen in het water heeft gelegen ziet er heel anders uit dan het lichaam dat ik gezien heb. Bovendien is het water daar zo ondiep dat verdrinking sowieso erg onwaarschijnlijk is.” De familie heeft ook een arts uit Belgrado een autopsie laten doen. Die vindt geen sporen van drugs, meldt dat Davids lichaam waarschijnlijk twee tot vier dagen in het water heeft gelegen, en vindt bovendien verwondingen op verschillende plekken.

Davor is welbespraakt en weet hoe hij mensen op de been kan krijgen. Zijn besloten Facebookgroep telt ruim 328.000 leden en dat aantal groeit elke dag. Het is voor het eerst dat een zaak zoals deze zo massaal aandacht krijgt. “Tot nu toe heeft geen enkele andere ouder de moed gevonden om zo publiekelijk de strijd aan te gaan met ons systeem. Mensen zijn bang.” Muriz Memić kan hierover meepraten. Ook hij verloor zijn zoon, de 22-jarige Dženan, in 2016. Volgens de politie is Dženan slachtoffer van een auto-ongeluk geworden. “Maar de autopsie laat zien dat Dženan op zijn hoofd is geslagen met een metalen voorwerp. Gelukkig weten we wel dat hij niet veel geleden heeft”, zegt Muriz.

Ruim twee jaar na de dood van Dženan is zijn slaapkamer nog altijd zoals hij deze heeft achtergelaten. “De kamer ruikt nog steeds naar hem.” De tranen wellen op bij Muriz. “Ik kom daar liever niet, het is te emotioneel voor mij. Als ik daar ben, kan ik nog steeds niet geloven dat Dženan er niet meer is.”

De uitspraak volgt waarschijnlijk in twee of drie maanden. Ondertussen vinden Muriz en Davor veel steun bij elkaar. “We spreken elkaar bijna dagelijks”, zegt Muriz. Ook gaan ze samen naar het buitenland om daar protesten bij te wonen. “We willen Europa laten zien wat er hier gebeurt. De autoriteiten van Bosnië-Herzegovina willen niet dat dit nieuws naar buiten komt, omdat deze twee zaken een groter probleem aan het licht brengen.”

Davids gezicht met de herkenbare dreadlocks is inmiddels het symbool geworden van de strijd tegen de Bosnische autoriteiten. “Ik moet dit doen, want dit systeem vernietigt de toekomst van onze kinderen.” Davors vechtlust is nog lang niet op. “Op 7 juli organiseren we een groot protest. We moeten vechten voor gerechtigheid en waarheid. Voor iedereen die slachtoffer is geworden het kapotte systeem van Bosnië-Herzegovina.”