Tegen de achtergrond van het Nederlandse voorzitterschap van de raad van de EU, is Reinier Vriend voor OneWorld.nl op zoek naar de Europese waarden van alledag. In de serie #ThisIsMyEurope spreekt hij Europeanen van allerlei pluimage om te ontdekken wat Europa voor ons betekent. Deze week spreekt hij de Iraans-Nederlandse Alaleh.
“Als ik aan Europa denk, dan zie ik een kaart voor me met al die landen erop. En dan zie ook altijd een grens eromheen. Het is een plek van vooruitgang. Onderzoek, onderwijs.” Alaleh Zamanbin (28) is arts in opleiding en woont in Amsterdam. Ze is geboren in Iran. Op haar zevende verhuisde ze met haar ouders mee naar Nederland. Europeaan is ze geworden.
Vrijheid
“Wat ik waardeer aan Europa is dat ik de kansen krijg om mezelf te ontwikkelen, als persoon, maar ook professioneel. Wat ik fijn vind is dat ik mijn ideeën hier kan uiten zonder bang te zijn om daar negatieve gevolgen van te ondervinden. Die vrijheden waardeer ik enorm. Dat is in het land van herkomst in sommige gevallen anders.”
Ook qua persoonlijke ontwikkeling ziet ze een verschil met Iran. “Een meerderheid van de vrouwen studeert in Iran, maar daarna op de arbeidsmarkt kan het lastig zijn om een baan op niveau te vinden.” Bij haar ouders herkent Alaleh een praktische mengeling van Europese en Iraanse waarden. “Ik vind het bij hen leuk om te zien dat ze duidelijk weten wat ze van beide werelden waarderen. Vanuit West-Europa waarderen ze de nuchterheid, niet in dogma’s blijven steken maar kijken naar wat werkt en de discussie aangaan met elkaar. Dat is wat we hier in West-Europa gewend zijn te doen.
Ik ben eigenlijk het Iraanse clichéverhaal: de goede dochter die arts is geworden
Ook het zelf als persoon een plan trekken zonder al te veel bemoeienis van buitenaf. Daarvan vinden ze dat dat in landen als Iran echt anders moet. Voor haar moeder is het lastig geweest om in Nederland aan het werk te raken. Met een inburgeringsdiploma kan je doorstuderen en doorstromen naar het beroepsonderwijs of de universiteit. “Maar zoiets gaat met vallen en opstaan. Als je dan al wat ouder bent dan wordt dat voor sommige mensen lastig. Zij heeft nu een baan waar ze blij mee is, maar ze heeft zich niet echt kunnen ontplooien als volwassene uit een ander land.”
Nu is ze erg blij om haar dochters op eigen benen te zien staan. “Zo gaat dat gewoon, dat vind je belangrijk als je kinderen hebt.” En lachend: “Ik ben eigenlijk het Iraanse clichéverhaal: de goede dochter die arts is geworden. In Iran noemen ze me vaak ‘Mevrouw de dokter’, de mensen die me kennen die weten dat ik daar niet tegen kan en gebruiken het als grapje.”
Nederlandse cultuur
Alaleh identificeert zich voor een groot deel met de Nederlandse identiteit: “Ik ben met veel Nederlanders om me heen opgegroeid en heb de cultuur leren kennen. Ik denk dat je je dan ook ergens makkelijker thuis kan voelen. Wanneer je dat niet hebt, dan zal dat gevoel ook minder zijn.” Een voorbeeld is het open bespreken van beladen onderwerpen: “Omdat ik altijd die discussies ben aangegaan met vrienden en studiegenoten is dat voor mij heel normaal. Alle vrijheid en ontwikkeling in Europa heeft voor Alaleh tegenhangers als het alleen wordt gebruikt om Europa te dienen.
Er is een disbalans in de wereld met rijke gebieden die zichzelf op allerlei manieren beschermen
“Europa heeft zichzelf natuurlijk goed beschermd. Economisch, sociaal. Maar het is een beetje krom, want Europa bemoeit zich in de wereld overal tegenaan. Er is een disbalans in de wereld met rijke gebieden die zichzelf op allerlei manieren beschermen. Voor deze gebieden blijft de ellende waar zij mede-veroorzaker van zijn vaak een ‘ver van mijn bed show’. Nu er door de situatie in onder andere het Midden-Oosten veel vluchtelingen naar Europa komen, worden we er wel meer mee geconfronteerd. En als die bestaande disbalans verder wordt uitgebuit en je praat met mensen die dat meemaken, dan proef je de frustratie.”
Europa zou bijvoorbeeld een voorlopersrol kunnen hebben op het gebied van wetten die de markt in moeten dammen. “Europa kan op zoek gaan naar alternatieven op het huidige model. Europa is rijk en heeft de mogelijkheid om over dit soort dingen na te denken. Daarom moeten we daar ook onze verantwoordelijkheid in nemen. En op den duur moeten we toch naar afspraken op een mondiaal niveau.”
