Beeld: Myriam Keijzer

De weg van Guillermo

Guillermo (38) hielp als regeringsambtenaar zijn thuisland te moderniseren. Nu heeft hij alle banden doorgesneden want zijn leven was er als homo niet veilig.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Foto's

Beeld: Myriam Keijzer
Ik kom uit een klein land in Zuid-Amerika. Ik had er een belangrijke baan als adviseur van de regering en hoofd communicatie. Ik had een vriend, die getrouwd was met een vrouw en kinderen had. Toen de politieke partij waarvoor ik werkte moest opstappen, begonnen de problemen.

Toen ik te lastig werd en bleef vragen om dingen waar ik nog recht op had, zeiden ze dat ze wisten dat ik homo was. Homo zijn is bij wet verboden in mijn land. Ze hadden mijn e-mail gehackt en e-mails en foto’s gevonden van mijn vriend.

Bekogeld

Mensen in mijn land zijn grotendeels nog heel religieus en hebben grote morele bezwaren tegen homoseksualiteit. Alhoewel de regering hun anti-homowet niet echt doorzet, komen burgers wel achter je aan. Ik werd aangevallen in de supermarkt. Kort daarna was ik thuis met een vriendin toen iemand een molotovcocktail door het raam gooide.

Toen ik mijn geld van mijn rekening wilde halen, bleek die al geblokkeerd. Ik dacht voor korte tijd ergens onder te duiken, maar toen een buurman belde dat de politie in mijn huis stond, heb ik de eerste vlucht die er was genomen naar een vriend in Londen. Die raadde aan om naar Nederland te gaan. Daar zou ik veilig zijn.

Asiel?

Ik wist niet wat ik moest doen, toen ik landde in Amsterdam. Bij het poortje twijfelde ik echt: wat zal ik zeggen dat ik kom doen? Vakantie? Ik fluisterde uiteindelijk: “Ik kom hier asiel aanvragen.” Ze verstonden me niet.

Ik woonde in een appartement met nog acht mannen. Vooral uit Eritrea. Bij mij op de kamer zat een Ugandese jongen die hier was gekomen op basis van leugens en bedrog. Hij buitte alles en iedereen uit. Het maakte me zo kwaad. Ik had een legitieme reden waarom ik niet terug kon naar mijn land en mijn situatie leek uitzichtloos.

Tijdens mijn asielgesprekken waren er lastige momenten. Ze wilden dat ik bewees dat ik homo was. Hoe doe je dat? Er is geen test voor. Dus liet ik de foto’s en e-mails van mijn vriend zien. Dat was oké. Maar daarna vonden ze op Facebook een foto van mij met een goede vriendin. Iemand had eronder gezet: ‘jullie zijn een schattig stel’. Hierdoor twijfelden ze opnieuw of ik echt homo was.

Beeld: Myriam Keijzer

Idealen

Nederland is als een droom die uitkomt. In mijn land waren we bezig met grote veranderingen die ervoor moesten zorgen dat ons land niet meer een ontwikkelingsland zou zijn. Daarvoor gebruikten we veel voorbeelden uit Nederland. Zoals de manier waarop het openbaar vervoer is geregeld. Nu ben ik hier en leef ik tussen alle idealen die ik destijds opzocht voor mijn land. Ik leefde heel gehaast en snel. Nu kan ik rustig leven.

Het is hier stil af en toe. Ik vind het heerlijk. Ik huur vaak een klein motorbootje en vaar dan de hele dag door de Groningse grachten. Ik probeer Nederland te leren kennen. Het voelt nog steeds exotisch voor mij.

De weg van Rasha

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons