Kim van Megen (40) maakt deel uit van de actiegroep Dikke Vinger, die het project Dik Bij De Dokter heeft opgezet. Beeld: Coco Olakunle
Interview
Mensenrechten

Dik bij de dokter: ‘Hij stelde een maagverkleining voor’

Van aandringen op een maagoperatie tot abortus zonder pijnstilling: veel dikke mensen hebben slechte ervaringen met artsen. Activisten Kim van Megen en Veerle Metten vinden dat onaanvaardbaar. ‘Wij willen net zo behandeld worden als dunne mensen.’

Door 19 augustus 2021
dik discriminatie Goal Getters SDG 10
Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
“Waarmee ik ook naar de dokter ga, de kans is groot dat ik de vraag krijg of ik geen maagverkleining wil.” Kim van Megen (40) heeft talloze verhalen over hoe moeilijk het kan zijn om als dik persoon een arts te bezoeken. Zo ging ze eens met pijn op de borst naar het ziekenhuis, bang dat ze een hartaanval had. “Er was geen bloeddrukmeter die om mijn arm paste, de arts liet me een alcoholtest doen en toen kreeg ik de vraag of ik weleens had nagedacht over een maagverkleining”, vertelt ze, “want daar boekte hij heel goede resultaten mee.” Uiteindelijk bleek ze een paniekaanval te hebben.

Van Megen hoort die verhalen ook van anderen. Neem de kerngezonde vrouw die zwanger wilde worden, maar geen IVF of andere hulp kreeg omdat haar BMI te hoog was. En een vrouw die een abortus onderging zonder pijnstilling, want de arts zei dat ze die niet kon krijgen met zo’n hoge BMI. “Op het heftigste moment werd haar gevraagd om stil te zijn, omdat ze andere vrouwen bang maakte. Later, toen ze navraag deed, bleek dat hij haar gerust een klein roesje had kunnen geven.”

OneWorld portretteert mensen die zich inzetten voor een betere buurt, school, of werkomgeving. De Verenigde Naties en miljoenen betrokken burgers spraken hiervoor de duurzame werelddoelen af (SDG’s), die we in 2030 moeten halen. Denk aan gendergelijkheid, géén armoede, betaalbare en duurzame energie en kwaliteitsonderwijs voor iedereen. De Goal Getters in deze rubriek gaan daar nu al voor. Geïnspireerd? Check hier wat jij kunt doen.

‘Uiteindelijk knik je maar mee’

Veerle Metten (39) herkent deze verhalen. Door haar blog Dik Gelukkig en haar inspanningen als fat activist is ze mondig genoeg om voor zichzelf op te komen. Maar zelfs haar wordt het soms te veel. “Ik heb ook meegemaakt dat een arts maar bleef volhouden dat een maagoperatie goed voor me zou zijn. Wat moet je daarmee?” zegt ze. “Uiteindelijk klapte ik dicht. Alles wordt leeg in je hoofd en dan knik je maar mee.”

De twee maken deel uit van de stichting Dikke Vinger, die ruimte wil maken voor dikke mensen in de maatschappij en het project Dik Bij De Dokter opgestart heeft. “Ik las veel over discriminatie van dikke mensen in de medische wereld”, vertelt Metten. “En ik dacht: hoe zou dat zijn in België en Nederland? Daarom besloot ik verhalen te verzamelen.” Van Megen: “We willen naar mensen luisteren, om in de eerste plaats steun te bieden. Als ze toestemming geven, zetten we hun verhalen online.”

“

Op den duur zeggen mensen niet meer naar de dokter te willen, omdat ze denken dat het toch geen zin heeft

“Wanneer ik naar de dokter ga, is de kans groot dat ik de vraag krijg of ik geen maagverkleining wil.”Beeld: Coco Olakunle
Het verzamelen van verhalen om het probleem in kaart te brengen, bekendheid te geven en mensen te steunen, loopt goed. Op de site van Dikke Vinger staat een overweldigende lijst met verhalen van mensen die zich herkennen in de oproep van Dik Bij De Dokter. Een voorbeeld: “Ik kwam bij de huisarts met oorontsteking. Hij zei dat ik daar vatbaar voor was omdat mijn lichaam uit balans was door mijn overgewicht. En hij vroeg of ik me wel realiseerde dat mensen mij op straat nastaarden door mijn uiterlijk.”

Na de inventarisatie wil Dik Bij De dokter supportpakketten maken voor dikke mensen die zich onveilig voelen in de zorg. Want discriminatie van dikke mensen bij de dokter is niet alleen maar vervelend, maar ook gevaarlijk, blijkt uit onderzoek en uit de reacties die Dik Bij De Dokter krijgt. “Op den duur zeggen mensen niet meer naar de dokter te willen, omdat ze denken dat het toch geen zin heeft. Dat is onaanvaardbaar.”

‘We gaan het niet over afvallen hebben’

In het pakket zullen informatiefolders zitten, waarop bijvoorbeeld staat wat je kunt doen tijdens en na een gesprek met een zorgverlener. Zoals de vraag: ‘Als ik dun was geweest, hoe had u me dan behandeld?’ Metten en Van Megen denken ook aan flyers die een patiënt voor een gesprek aan een dokter kan geven. Daar kan dan bijvoorbeeld op staan: ‘Ik wil het niet over mijn gewicht hebben, ik wil het over mijn probleem hebben.’
“

Een standaarddosis van de pil werkt bij dikkere vrouwen minder goed

Naast die supportpakketten moeten er folders komen met informatie voor verschillende groepen. Die richten zich niet alleen op medische professionals, maar bijvoorbeeld ook op mensen in de fitnesswereld. Van Megen: “Tegen mijn personal trainer heb ik gelijk gezegd: we gaan het niet over afvallen hebben.” Die voorlichting aan anderen is geïnspireerd door de Amerikaanse National Association to Advance Fat Acceptance (NAAFA) waarmee de activisten contact hebben.

Dik Bij De Dokter richt haar pijlen op het hele systeem. Metten: “Het uiteindelijke doel is de maatschappij veranderen.” Van Megen vult aan: “We willen ons bijvoorbeeld focussen op meer medisch onderzoek, dikke mensen worden daar vaak van uitgesloten.” Zoals bij de pil. “We weten al heel lang dat een standaarddosis bij dikkere vrouwen minder goed werkt, maar onderzoek naar hoe dat anders kan, is er nauwelijks.” Dat wil Dik Bij De Dokter aankaarten. Ook willen ze voorlichting geven in ziekenhuizen en aan artsen in opleiding. “Dat zijn ook maar mensen, die krijgen mee hoe onze vet-fobische maatschappij over dikke mensen denkt”, stelt van Megen.

‘Dik-zijn is soms gewoon een lichaamsvorm’

Wat daarbij niet helpt, is dat in de medische zorg dik-zijn ‘obesitas’ wordt genoemd, zeggen ze. Van dat woord willen ze absoluut af. “Daarmee wordt het gelijk een ziekte”, zegt Van Megen. “Ik zeg altijd: dik-zijn is hooguit een symptoom, maar het kan ook gewoon een lichaamsvorm zijn.” Door het meteen als ziekte te bestempelen komt de focus te liggen op het dik-zijn zelf, als een probleem dat opgelost moet worden. “Noem me gewoon dik, dat raakt me niet.”
“

BMI ontmenselijkt. Dat cijfer bepaalt hoe ik word behandeld

Dat komt ook door de sterke focus op BMI. Van Megen: “BMI ontmenselijkt. Dat cijfer bepaalt hoe ik word behandeld. Ja, mijn BMI is boven de 40, misschien zelfs boven de 50, maar dat maakt me niet minder mens. ” Metten vult aan: “BMI is van A tot Z onzin. Het is racistisch, niet wetenschappelijk onderbouwd, er zit geld achter, de dieetindustrie is ermee gemoeid, en toch is het zo bepalend in de medische zorg.”

Het enige wat ze vragen, zeggen Metten en Van Megen, is dat ze net zo behandeld worden als een dun persoon. “Het zou fijn zijn als medische en sportprofessionals echt kijken naar de persoon die tegenover ze in de stoel zit. En het is helemaal fijn als dat een stoel is zonder armleuningen.”

Een gezonde BMI bestaat helemaal niet

‘De maat bestaat uit kilo’s per vierkante meter. Een lijf is toch geen rol behang?’

'Ik ben dik, ontken dat niet'

"Als we om het woord blijven dansen, blijven we de negatieve connotaties houden."

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Lees en steun

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons