Anneke Assendelft wil een groentetuinproject opzetten in een klein dorp in Gambia. Ze is al jaren betrokken bij het Afrikaanse land. Toch wil ze graag advies hoe ze de lokale vrouwen blijvend voor haar project kan enthousiasmeren.
door Janneke Juffermans
“Jaren geleden werd ik tijdens een vakantie verliefd op Gambia. Sindsdien pendel ik meerdere keren per jaar heen en weer. Ik neem dan goederen, babyvoeding en medicijnen mee voor de lokale bevolking. Ik houd van de lieve, warme mensen. Bovendien geeft het me veel voldoening om anderen te helpen. Zo was er laatst een jongen in een ziekenhuis waar ik vaak langsga. Hij brak steeds botten wegens kalktekort. Ik bracht de juiste medicijnen voor hem mee en nu gaat het weer erg goed met hem! Heel fijn om dat te kunnen doen.
Voldoende eten
Ik reis heel Gambia door met spullen. Een tijdje geleden ontmoette ik in een dorp een gezin waarvan de moeder onvoldoende melk had voor haar baby. Ik ontfermde me over de familie. Mettertijd leerde ik ook hun dorpsgenoten kennen. Ik merkte dat de mensen daar iedere dag opnieuw hun eten bij elkaar moeten scharrelen. Ze hebben nauwelijks geld. Ik wil hen op weg helpen door een gezamenlijke groentetuin te beginnen.
Mijn idee is dat de mannen een stuk land afzetten met een omheining. De vrouwen worden verantwoordelijk voor het land. Ze kunnen er sla, tomaten en rijst op verbouwen, zodat ze in ieder geval hun eigen gezin kunnen voeden. Als dat goed loopt wil ik hen andere groentes laten telen. Zo kunnen ze op de markt een ander aanbod dan gebruikelijk bieden en extra geld verdienen.
Wie vertrouw ik?
Natuurlijk moet ik praktische plannen maken, zoals een overzicht van de kosten en een lijst van de gewassen die in deze regio het best gedijen. Maar wil het project slagen, dan moet ik taken toebedelen aan mensen uit het dorp. Alle inwoners zijn enthousiast, maar aan wie kan ik de administratie toevertrouwen? Ik denk aan de man van het gezin dat ik help. Hij is een van de weinigen die kan lezen en schrijven. Maar is hij ook in staat om het geheel te coördineren? Kan hij de vrouwen motiveren om elke dag in de moestuin te werken?
Blijven tuinieren
In Gambia leven de mensen van dag tot dag. Zo ken ik een jongen die op het strand zaken verkoopt. Heeft hij genoeg verdiend om vijf dagen van te leven, dan werkt hij de daaropvolgende vijf dagen niet. Gambianen kijken niet vooruit en zetten ook geen geld opzij. Bij het groenteproject moet dat wel gebeuren.
Ik heb al bedacht dat alle vrouwen elke maand een klein bedrag moeten betalen voor hun tuin, zodat de opbrengst echt van hen is en ze zich er verantwoordelijk voor voelen. Dan blijven ze ook gemotiveerd om in de tuin te werken. Is dit genoeg? Wat kan ik nog meer doen om te zorgen dat het project echt van de dorpelingen zelf wordt?”
Heeft u zelf een dilemma? Mail het redactie@myworld.nl
