Achtergrond

“Niet de politiek moet je rijk maken, maar het ondernemerschap”

Edith Brou (34) maakte het eerste online magazine voor vrouwen in Franstalig Afrika. Ze is blogster en succesvol internetondernemer en heeft een belangrijke boodschap voor de jongeren van Ivoorkust.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Verwacht geen vlammende politieke commentaren van de Ivoriaanse internetondernemer Edith Brou (33). Een bewuste keuze: “Ik wil een voorbeeld zijn voor jonge Ivorianen. Voor hen is de politiek vrijwel de enige weg naar rijkdom. Maar het is veel beter jezelf te ontwikkelen en op eigen kracht iets bij te dragen aan je gemeenschap en je land.” Dus: op de dag dat de regerende politieke partij een buitengewoon congres organiseert (5 mei) laat de voorpagina van Brou’s hoofdwebsite doodleuk berichten zien over werkloosheid en over een jonge Ivoriaan die door Forbes is uitgeroepen tot één van de 30 beste jonge ondernemers in Afrika. Dat kun je dus doen, als je Edith Brou heet en tot de Top 50 van meest invloedrijke Ivorianen behoort, zoals weekblad Jeune Afrique in 2016 al vaststelde.

Star Wars

Brou runt Africa Content Group, een communicatie- en advertentiebedrijf gevestigd in een fonkelnieuw kantoorpand in de wijk M’badon, ver weg van Le Plateau, het drukke centrum van Abidjan. Het bedrijf maakt de site buzzyafrica.com en doet verder alles wat een reclamebureau doet: fotoshoots, video’s, teksten, communicatieplanning. Belangrijk, in een stad waar imago alles is. Er werken acht mensen, vooral vrouwen, inclusief de oprichtster en directrice, voor wie het allemaal begon terwijl ze nog op school zat.

“Ik heb technologie altijd fascinerend gevonden. Science fiction films, Star Wars, ik vrat ze op. Ik installeerde computerspelletjes toen ik klein was en toen het internet kwam was ik snel verkocht. Ik ontdekte het bloggen en ben in 2009 begonnen met schrijven.” Waarover? “Tech dingen voornamelijk…” Dat is nog steeds zo.

We zijn aan het allerergste ontsnapt

We schrijven eind 2010. Brou is midden twintig, blogt en droomt van nieuwe dingen. Maar in een totaal verziekte politieke sfeer moeten eerst presidentsverkiezingen plaatsvinden. Laurent Gbagbo, aan de macht sinds 2000, wordt tot verliezer uitgeroepen. Hij accepteert de uitslag niet. Wat volgt gaat de geschiedenis in als ‘De post-electorale crisis’ en laat niemand onberoerd. In drie maanden vallen 3000 doden en het geweld reikt tot in Abidjan, woonplaats van Edith Brou.

Ze blikt terug: “We zijn aan het allerergste ontsnapt. We hadden in de stad een maand van intense oorlog. Toen het voorbij was merkte ik dat mijn motivatie alleen maar was toegenomen. Om te beginnen: ‘Dit nooit weer’. De crisis heeft iedereen die er iets van meemaakte getekend, misschien wel voor altijd.”

All-female redactie

Terwijl het land in de greep was van de oorlog lanceerden Brou en haar vriendin/collega Ami Kouame het allereerste webzine voor vrouwen in Francofoon Afrika: ayanawebzine.com. “Ik wilde graag met een all-female redactie werken en ik wilde digitaal want dat is voor mij de toekomst. Op 11 februari 2011 gingen we de lucht in en de respons was fenomenaal. In Ivoorkust en trouwens in heel West-Afrika bestond zoiets niet: een webzine voor vrouwen. Wij als makers lijken op onze doelgroep: tussen de 25 en 35, en verbonden met de wereld.”

Ayana heeft nog steeds geen concurrentie, en dat terwijl het medialandschap online wemelt van de websites. Volgens Internetworldstats heeft Ivoorkust 6,5 miljoen internetgebruikers (ruim een kwart van de bevolking) en zitten 3,8 miljoen Ivorianen op Facebook. De meeste websites gaan over de twee nationale religies: sport en showbiz. Maar er zijn ook legio nieuws- en discussiesites; de meesten daarvan polariseren net zo hard als de geschreven pers, die bijna alleen maar bestaat uit partij-politieke publicaties. In het universum van Edith Brou is dat zonde van je tijd.

Wij als makers lijken op onze doelgroep: tussen de 25 en 35, en verbonden met de wereld

Het dichtst komt ze nog in de buurt van een politieke uitspraak als ze zegt: “In mijn land is iemand die voor de staat werkt rijker dan een ondernemer. Dat is vreemd. Een ondernemer creëert welvaart, iemand in overheidsdienst werkt voor het welzijn van de hele gemeenschap. Dus je zou het omgekeerde verwachten.” Dat mag je best lezen als een vingerwijzing naar de corruptie, die onder de huidige president slechts van vorm veranderd is.

Ze focust liever op technologie, onderwijs en banen. Dat doen ondernemers, tegen de klippen op, zoals ze inmiddels zelf weet. “Het is veel meer werk, je moet met klanten om gaan, de boeken moeten kloppen, er komt een journalist langs (dat laatste roept ze schaterlachend) … Soms wilde ik dat er vier exemplaren van mezelf waren. Ik krijg honderden e-mails per dag van jonge mensen die adviezen zoeken.”

Ontwikkelingshulp

Weleens aan een TED-talk gedacht?
“Heb ik gedaan! In Abidjan. Ik denk erover om een serie mini TED’s te doen, een uur per week, op Facebook. Dan kan ik een heleboel mensen tegelijk te woord staan…Ik heb de tijd niet om alles te doen; ik heb ook nog een gezin en een sociaal leven. Je moet jezelf goed organiseren. En gepassioneerd blijven.”

Geen twijfel over dat laatste. Ga naar de website 50visagesivoiretech.ci, waar je mooie portretten ziet van meest jonge mensen die werken in IT. “Dit is mijn lievelingsproject”, verklaart Brou, “Het begint hier in Ivoorkust maar ik wil het uitbreiden naar de hele regio. Ik wil een Afrika laten zien dat dingen voor elkaar krijgt.” Opvallend aangenaam detail: tijdens het hele gesprek valt het woord ‘ontwikkelingshulp’ nul keer.

Ivoorkust
Met groeicijfers van tussen de 7 en 10 procent per jaar is Ivoorkust al een jaar of zeven één van de snelst groeiende economieën ter wereld. Maar het land komt dan ook van heel ver: sinds een staatsgreep in 1999 is Ivoorkust onstabiel. In september 2002 leidde een mislukte staatsgreep tot een complete tweedeling, waarbij ‘rebellen’ het noorden kaalvraten en de regering van president Laurent Gbagbo in het zuiden en westen hetzelfde deed. Na een korte burgeroorlog van november 2010 tot april 2011 kwam er relatieve rust in het land, nu onder het bewind van president Alassane Dramane Ouattara, ADO in het kort. Als uitstalkast doet de economische hoofdstad Abidjan het prima maar het mag niet verhullen dat de economische ongelijkheid gigantisch is, iets dat deze ultra-liberale regering niet wenst aan te pakken. Eén van de gevolgen daarvan is een misdaadgolf, vooral in de armere delen van de stad, waar gewelddadige gedrogeerde pubers straten en wijken in handen hebben. In het noorden moeten reizigers vrezen voor overvallen door ex-rebellen. In 2020 kiest het land een opvolger voor Ouattara. De messen zijn geslepen.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons