‘Eenzijdige beeldvorming? Dat krijg je met twee verslaggevers voor 54 landen’

Jurna, Latijns-Amerikacorrespondent voor NRC Handelsblad, voelt zich in zekere zin verantwoordelijk om dit soort hardnekkige stereotypes de wereld uit te helpen – net als veel buitenlandcorrespondenten. Hoewel ze met spoed naar Suriname vertrok om de veroordeling van Bouterse te volgen, stoort ze zich evengoed aan het simpele beeld dat Suriname niets anders kent dan politiek geweld en corruptie. Dankzij goede verslaggeving zouden lezers misschien inzien dat er meer is op het continent; dat er ook positieve ontwikkelingen plaatsvinden. En dat, voor zover stereotypes waarheid bevatten, er ook altijd iets achter zit.

Ik herinner me nog goed dat ik verslag deed over de verdrinkingsdood van 700 migranten op weg naar Italië. Terwijl ik in het mortuarium stond, zag ik de raffinaderijen die olie uit Libië aan het verwerken waren. Dat zijn geen gescheiden dingen; je kúnt niet over grote onderwerpen zoals migratie praten, zonder het te hebben over een scheve wereldeconomie. Die ongelijkheid is de roze olifant in de kamer, maar onze discussies gaan vooral over veiligheid – Nederland is één van de veiligste landen ter wereld.”

Toch stoort ook hij zich aan de scheve verhoudingen, des te meer sinds hij Nederland met een – letterlijke – afstand bekijkt. “Op het moment dat bijvoorbeeld een vreugdevuur in Scheveningen breaking news wordt genoemd in de grote kranten… dan staat de wereld niet helemaal in perspectief.” En het idee dat buitenlandnieuws hier nou eenmaal niet speelt: dat is juist een vicieuze cirkel waar we vanaf moeten, volgens Vermeulen. “Hoe meer je iets volgt, hoe meer je erover wil weten. De Brexit is inmiddels een soort soap geworden, die verslavend werkt, maar verhalen uit Afrika hebben dat effect niet. Het is een soort wetmatigheid op redacties om te denken: dat is ver weg, dat speelt niet onder lezers. Dat zie je niet alleen terug in de krant maar ook op de radio, in talkshows, in bladen. Het is een hele keten van desinteresse.”

“Wij weten ons geen raad met racisme, terwijl het in Zuid-Afrika gewoon keihard wordt veroordeeld,” aldus Vermeulen. “Dit jaar nog, is er een jongen veroordeeld vanwege een racistisch filmpje; vorig jaar kreeg een vrouw zelfs celstraf. We gaan er altijd van uit dat Europa de voorloper is van alles. Maar wat nou als het andersom is; wat als Afrika op veel manieren al heeft afgerekend met dingen die ons nog staan te wachten?”