“Kom op jongens, we gaan lekker!”, roept teamcaptain Claudianny ‘Dhryka’ Santos (18) vlak voor het eerste oefenduel begint. Vier keer per week trainen ze.
“Mijn moeder zegt dat ik al in haar buik een balletje aan het trappen was. Het voetballen maakt me echt gelukkig en het brengt me tot rust, dus voor mij is het het beste dat er is. Toen het Favela Street project begin dit jaar ook voor meisjes werd opgestart, moest ik er dus bij zijn”, vertelt ze. “Gelukkig werd ik gescout en mocht ik meedoen. Toen was er geen stoppen meer aan.”
Rolmodellen in de sloppen
Dhryka woont in Vila Nova, een favela die gebouwd is op een oude vuilnisbelt. Een wijk die niet is gepacificeerd in aanloop naar het WK, dus waar de drugsbazen nog steeds de dienst uitmaken. “In de favela’s gebeuren natuurlijk veel nare dingen. Jonge kinderen zien dingen die ze niet zouden moeten zien, maar er zijn ook mooie dingen aan het leven hier en er wonen een heleboel goede mensen. Het is de plek waar ik ooit heb leren voetballen en in dit soort wijken vind je genoeg kinderen zoals ik die je kunt bemoedigen en motiveren om goede dingen te doen.”
Omdat het voor meisjes soms moeilijk kan zijn jezelf tussen al het geweld staande te houden, werd het dus wel tijd dat er voor hen goede voorbeelden in de wijk werden gecreëerd. Een aantal deelnemers van het project worden daarom ook opgeleid tot rolmodel. Zoals Dhryka. Een duidelijke leider binnen de groep. Haar gedrag op het veld en sterke karakter zijn naar eigen zeggen een goed voorbeeld voor de rest. Ze loopt vaak voorop en blijft haar teamgenoten altijd aanmoedigen. “Ik richt me vooral op dingen die goed voor me zijn. In dat opzicht kan ik dus in de favela ook een goed voorbeeld zijn.”
Straatkinderen aan de bal
Hoewel de passie voor voetbal bij zowat iedere Braziliaan van jongs af aan door de aderen stroomt, konden vrouwen tot voor kort eigenlijk niet meedoen. Tijdens het militaire dictatorschap tot aan de jaren ‘80 bestond er een wet die meisjes en vrouwen verbod te voetballen. “En ook nu geeft bijna niemand er iets om. De kansen binnen het vrouwenvoetbal zijn dus nog steeds redelijk beperkt in Brazilië. Dit project laat zien dat meisjes wel degelijk kunnen voetballen en dat geeft ons enorm veel voldoening”, verklaart Dhryka. “Inmiddels begint het vrouwenvoetbal wel wat te groeien en ik weet zeker dat wij op een dag aan de top komen te staan en dat iedereen ons zal kennen. ”
Een eerste stap in die richting was misschien wel de Street Child World Cup die afgelopen april plaatsvond. De spanning zat van tevoren hoog bij de meisjes, maar ze gingen er met vertrouwen in. “Ik zal mezelf proberen zo kalm mogelijk te houden en kracht over te brengen aan het team. Als we spelen zoals we altijd doen, met teamspirit, vertrouw ik erop dat het goed komt”, zei Dhryka een week voor de start. En gelijk had ze, want na een openingsknaller tegen Indonesië waarbij het Braziliaanse meidenteam met 14-0 won, schopten ze het tot de finale en gingen er na een 1-0 tegen de Filipijnen met de beker vandoor.
