Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
“We stellen ons een oase vaak voor als een idyllische plek, een paradijs, waar mensen dansen voor hun tenten. Maar dat is een koloniaal stereotype. Het is keihard werken om een oase te onderhouden – en het wordt steeds moeilijker.” De Marokkaanse fotograaf Seif Kousmate reisde voor zijn fotoserie Waha (‘oase’ in het Arabisch) langs verschillende oases in de Marokkaanse woestijnen.
Klik
hier om de foto in een nieuw venster te openen.
Palmbomen zijn daar een belangrijke inkomstenbron en bewoners moeten die zelf van voldoende water voorzien, zodat er bijvoorbeeld dadels kunnen groeien. Maar de zomers worden steeds heter en droger. Dat belemmert de groei van de bomen en zorgt daarnaast voor natuurbranden die de bomen volledig verwoesten.
“
Als de oude generatie er niet meer is, wat blijft er dan van deze plekken over?
De man op deze foto, Mustafa, heeft de taak om het water eerlijk te verdelen onder zijn gemeenschap in de oase Tighmert, in het zuiden van Marokko. Mustafa is al in de zestig, net als de meeste bewoners. “De jongeren trekken naar de stad, waar iets te verdienen valt.” Een vicieuze cirkel, want daardoor raakt het gebied nog meer verwaarloosd. Kousmate, die zelf in de stad opgroeide, maakt zich zorgen en hoopt dat politici in actie komen. Met zijn bewerkte foto’s wil hij een parallel trekken tussen de huidige realiteit en de toekomst waarin alles verdwenen kan zijn. “Want als de oude generatie er niet meer is, wat blijft er dan van deze plekken over?”
Dit artikel verscheen in de winter van 2021 in OneWorld Magazine.