Gelijke kansen voor iedereen

Hedy: “Als moeder sta je nou eenmaal niet op een zeepkist in de keuken je boodschap te verkondigen. Maar ik heb je wel dingen voorgeleefd.”

Hadassah: “Ik weet dat je tot op de dag van vandaag bereid bent de straat op te gaan voor zaken die je belangrijk vindt. Dat vind ik inspirerend.”

Hedy: “Aan verontwaardiging heeft het me nooit ontbroken. Ik heb nog maar beperkte tijd, maar hoop dat ik het zo lang mogelijk volhoud om me op te winden over dingen die ik oneerlijk vind.”

Hedy: “Verder deed ik maar wat, qua opvoeding. Gelukkig heb ik kinderen gekregen waar ik weinig aan kon verpesten. Ik heb wel eens last gehad van schuldgevoelens, omdat de politiek zo tijdrovend was. Maar het scheelt dat je toen nog geen mobiele telefoons had.”

Hadassah: “Ik vond het altijd leuk dat je interessant werk had waar je van hield. Ik heb me nooit verwaarloosd gevoeld. En voor mij was het altijd duidelijk dat ik later ook economisch onafhankelijk moest worden. Dat heb je overgedragen.”

Hedy: “Bij jou is de emancipatie behoorlijk gelukt. Maar in de maatschappij is er nog altijd geen eerlijke verdeling tussen mannen en vrouwen. Dat komt niet door het glazen plafond of andere mythische voorstellingen, maar gewoon omdat de kinderen nog altijd meer van de vrouw zijn dan van de man. Daar valt nog een hoop aan te doen.”

Hedy: “En nu komt jouw generatie erachter dat het toch allemaal niet zo fantastisch geregeld is.”

Hadassah: “Het is vooral de generatie na ons, de dochters van mijn vriendinnen, die nu de barricaden opgaat. Zoals met MeToo en Free the Nipple. Maar tussen jou en mij is het niet alleen een generatieverschil, ook een karakterverschil. Ik ben wat meer verlegen, twijfel vaker, nuanceer eindeloos.”

Hadassah: “Absoluut niet, dat lijkt me verschrikkelijk. Dan weet ik eindelijk wat ik vind, en dan moet ik het tegenovergestelde verdedigen. Er gebeurt veel aan de zijlijn dat ik belangrijk vind, allerlei actiegroepen en initiatieven. Zo kan ik mijn steentje bijdragen.”

Hedy: “Jij bent meer van de medemenselijkheid. Zoals door wekelijks voor te lezen bij een migrantengezin. Je ondersteunt dan misschien maar één klein mensenkind, toch komt het voort uit hetzelfde idee waar ik me altijd voor heb ingezet: gelijke kansen voor iedereen.”

Hadassah: “Ik zal niet snel op een plein staan met een spandoek, doe liever onopvallende dingen. Ik maak me wel druk over het klimaat en de vluchtelingenproblematiek. En alle beetjes helpen. Ook afval scheiden, petities tekenen en minder vaak vliegen. Het is minimaal, maar helpt om me minder machteloos te voelen.”

Hedy: “Je moet roeien met de riemen die je hebt en als je geen steentje in de vijver gooit, komen er ook geen rimpels. Als iedereen een klein stapje zet, verkeren we al in een heel andere wereld.”