Geschopt en geslagen vanwege je huidskleur

Ese komt oorspronkelijk uit Benin City in Nigeria. Ze werkt inmiddels zestien jaar als marktverkoopster op Piazza Garibaldi in Napels. Haar zoon, die in Italië is geboren en daar naar de middelbare school gaat, wordt door buurjongens geterroriseerd.

Wat heb je meegemaakt?
“Ik zat thuis met mijn zoon toen er een gestolen motor bij ons voor de deur werd gezet. Een groep jongens stak deze in brand. Het scheelde weinig of we waren levend verbrand. We hebben nooit ruzie of onenigheid gehad in deze buurt. Het enige wat ik weet is dat deze jongens ons altijd vuil aankijken. Ze haten ons. Misschien weten ze dat ik mijn kinderen heb verteld bij hen uit de buurt te blijven.”

Heb je veel steun gehad na de aanval?
“De enige steun die ik kreeg was van de anti-racismebond 3 Febbraio, die de aanval meteen heeft veroordeeld. Vanuit de buurt heb ik helaas helemaal niets gehoord.”

Miguel komt oorspronkelijk uit de Dominicaanse Republiek. Hij woont sinds zijn tiende in Italië, toen hij en zijn broertjes werden herenigd met hun moeder en oma, die al een tijdje in Italië woonden. Inmiddels is hij getrouwd met een Italiaanse vrouw; samen hebben ze een 9-jarig zoontje.

Wat is je overkomen?
“Ik zat in de bus toen een oude vrouw me ineens begon uit te schelden. Ze bespuugde me, sloeg me met haar paraplu en schreeuwde dat ik terug moest gaan naar mijn eigen land. Ik was sprakeloos. Zoiets bizars had ik nooit verwacht. Ik pakte mijn telefoon en ging haar filmen, en ze hield niet eens op! Ze schold me constant uit voor [n-woord, red.]. Ik zei dat ik aangifte zou doen bij de politie, maar ze bleef me slaan. “De andere mensen in de bus gaven geen krimp. Niemand reageerde, en niemand verdedigde me. Sommige passagiers zeiden dat het niet de eerste keer was dat de oude vrouw zich misdroeg in de bus. Ze schold wel vaker mensen met een migratieachtergrond uit, alleen maar omdat ze in dezelfde bus zaten als zij.”

Was dit je eerste ervaring met racisme?
“De enige andere keer was op de middelbare school. Ik werd geschopt en geslagen door een groep jongens, alleen maar vanwege mijn huidskleur.”

Wat zijn volgens jou manieren om dit soort racistische voorvallen te voorkomen?
“Er zal zeker meer aandacht voor moeten zijn. Mensen moeten zich ervan bewust worden. Maar racisme zal nooit helemaal weggaan omdat domheid, koppigheid en haat altijd zullen bestaan.”

Volgens zijn advocaat Hillary Sedu moet er een racistisch motief zijn; Jerry kende zijn aanvaller niet, en er ging geen ruzie aan vooraf. Door het effect op zijn motoriek moet Jerry 24 uur per dag verzorgd worden. Hij verblijft op de enige plek in de regio die hem langdurig kan verzorgen: een psychiatrisch ziekenhuis.

Edith Tro komt oorspronkelijk uit Ivoorkust. Ze woont al meer dan dertig jaar in Italië, heeft twee kinderen en werkt voor de Trenitalia, dat onderdeel is van de nationale spoorwegmaatschappij. Op 20 februari dit jaar werd zij aangevallen door een groep vrouwen toen ze van werk naar huis liep,

Wat is je overkomen, Edith?
“Na mijn werk liep ik naar huis via de Duca degli Abruzzi-tunnel, waar ik een groep van vijf of zes vrouwen van tussen de 25 en 50 jaar oud vroeg of ik ze kon passeren. De vrouwen spraken – of liever schreeuwden – in een dialect, en omdat ik geen reactie kreeg, besloot ik van het trottoir af te stappen en langs de groep te lopen. Op het moment dat ik hen passeerde, hoorde ik de vrouwen verschillende beledigingen naar me schreeuwen, zoals ‘Ga terug naar je eigen land’ en ‘Laat je eens zien, zwarte.’ Nadat ik mij uit verbazing omdraaide, landde de eerste stomp in mijn gezicht. Hierop volgden meerdere klappen, en nadat twee mannen zich bij de groep voegden, werd ik bedolven onder de stoten en trappen.”

Heeft iemand je geholpen?
“Gelukkig schoot er een man te hulp die bij een benzinestation in de buurt werkt, samen met zijn zoon, waardoor mijn belagers vluchtten. Mijn redders belden het alarmnummer voor mij. Het meest trieste was dat ik aanhoorde hoe de ambulancemedewerker mijn verhaal niet geloofde, en beweerde dat ik er alleen op uit was om de ervaring van een ambulancetocht naar het ziekenhuis eens mee te maken.”

Waar denk je dat dit allemaal over gaat?
“Het politieke klimaat heeft veel beïnvloed. Matteo Salvini (de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, red.) keurt racisme niet af, en degenen die eerder bang waren zich racistisch te uiten, hebben nu niets meer te vrezen. Ze denken dat ze dit kunnen doen zonder gestraft te worden.”

Abrar Hussain komt oorspronkelijk uit Pakistan en woont inmiddels negen maanden in Italië met een toeristenvisum. Hij verliet zijn land vanwege politieke vervolging, waardoor zijn leven in gevaar was. Abrar werkt nu als afwasser in een Chinees restaurant.

Heb je ergens steun kunnen vinden? Heeft iemand je geholpen?
“De dag nadat ik was aangevallen, nam ik contact op met het juridische loket Je so pazzo. Samen met hen ging ik naar het Caldarelli-ziekenhuis.”

Hoe vaak kom je in aanraking met racisme en op welke manier?
“Voorvallen van racisme komen steeds vaker voor. Veel andere mensen uit Pakistan zijn ook aangevallen, maar te bang om dit bij de politie te melden. Ze zijn bang voor verdere repercussies. Dit alles moet ophouden.”