“De tweede intifada was een periode met enorm veel geweld. Communicatie in de Palestijnse gebieden was tot dan toe erg moeilijk. De traditionele Israëlische en Amerikaanse media hadden de controle over wat er wel en niet gezegd werd. Internet werd voor ons de nieuwe manier om te achterhalen wat er werkelijk gebeurde in de Palestijnse gebieden en dit te delen met de rest van de wereld. We konden ons perspectief tonen.”
Wat miste er in de traditionele media?
“De realiteit. Wat Palestijnen eigenlijk meemaken. Hoe Palestijnen tegen de wereld aankijken. De context miste altijd al en nu nog. Neem een discussiepunt als Jeruzalem. Deze stad wordt in de media altijd omschreven als symbolisch of religieus, maar weinig journalisten schrijven over het feit dat dit een stad is waar Palestijnen wonen en dat Israël hun het leven onmogelijk maakt. Door huizen te vernietigen, mensen de stad uit te ‘duwen’ door huizenprijzen torenhoog te maken en zelfs huizen te confisceren. En door Palestijnen die in gebieden buiten de stad wonen de toegang tot Jeruzalem te ontzeggen.
“Weinig journalisten schrijven over de bewoners van Jeruzalem
Kunnen Palestijnse journalisten schrijven wat ze willen?
“Er zitten veel goede journalisten in de Palestijnse gebieden met wie wij samenwerken. Die weten wat er speelt. Maar ze hebben te maken met obstakels en gevaren; het meest extreem is het risico vermoord te worden. Tijdens protesten in Gaza afgelopen april zijn twee journalisten vermoord, een van hen had een helm en kleding aan met Press erop. Videobeelden tonen dat ze zijn beschoten door Israëlische scherpschutters. Mensenrechtenorganisaties als The Committee to Protect Journalists houden al jarenlang bij hoe en wanneer Palestijnse journalisten zijn vermoord. Is er internationale verontwaardiging over, wordt Israël bestraft? Nee, er heerst straffeloosheid.
De website brengt onder andere het verhaal van een Palestijnse journalist die terugblikt op zijn jeugd in een vluchtelingenkamp op de Westelijke Jordaanoever. Ook is er een fotoserie te zien van Palestijnse afgestudeerden die protesteren tegen de hoge werkloosheid. En een video van muzikanten in Gaza, die spelen op de plek waar Israël recentelijk het cul tureel centrum Said al-Mishal bombardeerde.
“Een post op Facebook kan al leiden tot arrestatie
Wij hebben ook last van belemmeringen, bijvoorbeeld bij het uitbetalen van Palestijnse journalisten. Waar we bij andere landen het betalingssysteem PayPal gebruiken, kan dit bij Palestijnen niet. PayPal verleent geen diensten in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, behalve aan Israëlische kolonisten. Nu kosten overschrijvingen ons veel geld.”
“Ja. De meest succesvolle zijn begonnen op Facebook, als informele netwerken van jonge mensen die nieuws delen. Arresteert het Israëlische leger een Palestijn op de Westelijke Jordaanoever? Een omstander filmt het en zet het direct online. Deze netwerken groeiden uit tot nieuwswebsites. Hun publiek zit op Facebook, sommige pagina’s hebben honderdduizenden volgers. Zoals het in Gaza gestationeerde Quds News Network.”
Facebook is hun redding.
“Was. Sommige van deze pagina’s zijn nu gesloten. Door Facebook zelf. Het Amerikaanse onlinetijdschrift voor onderzoeksjournalistiek The Intercept publiceerde vorig jaar hoe Facebook accounts opheft na verzoeken van Israël. Hierin komt naar voren dat vertegenwoordigers van Facebook tijdens een bijeenkomst met de Isra.lische regering hebben besproken welke Palestijnse Facebookpagina’s gesloten moeten worden vanwege ‘opruiing’. Deze bijeenkomst ontstond nadat Israël dreigde Facebook in het land te blokkeren als het deze bepaalde accounts niet verwijderde. De Israëlische minister van Justitie stuurde 158 verwijderverzoeken naar Facebook, waarvan 95 werden ingewilligd.
“Facebook heft accounts op na verzoeken uit Israël
Je doet dit werk al zeventien jaar. Ben je er nooit klaar mee?
“Ik hoop het wel. Niet dat ik er moe van word, maar het is de taak van alle media om een eerlijk beeld te geven van wat er in de Palestijnse gebieden gebeurt. Zolang ze dit niet doen, ga ik door. Wat nog beter zou zijn: gerechtigheid. Dan is deze berichtgeving überhaupt niet nodig.”
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
