Bijvoorbeeld: een leerling staat in het midden van de klas en houdt een stoel in zijn handen. Vervolgens mogen andere leerlingen om beurten een factor noemen die slecht is voor de mentale gezondheid (veel op je telefoon zitten, onregelmatig eten, weinig slapen, piekeren), of juist goed (sporten, naar buiten gaan, afspreken met vrienden). Noemen ze een verzwarende factor, dan geven ze de leerling er een stoel bij. Bij een verlichtende factor komt er iemand helpen dragen. “Eerst denk je nog: ik kan het er wel bij hebben, maar met elk schepje erbovenop, wordt het zwaarder en uiteindelijk stort je in.”
“Ik vroeg me af hoe zoveel mooie, leuke, knappe jonge mensen zó in de knoop konden raken
Namens Braive, de naam is een samentrekking van brave en brains, geven professionele trainers sinds vorig jaar trainingen op scholen. Daarin leren jongeren waaraan ze risicofactoren kunnen herkennen en hoe ze beter met stress en emoties om kunnen gaan. Ze maken bijvoorbeeld kennis met ademhalingsoefeningen, meditatie en yoga, leren reflecteren op hun zelfbeeld en krijgen tips hoe ze om hulp kunnen vragen.
De maatschappij faalt
Broeva wist dat ze daar werk van wilde maken toen haar broer Alexander zes jaar geleden met een psychose op de jongerenafdeling van een psychiatrische kliniek terechtkwam. Hij was toen 19 jaar. “Ik kwam er iedere dag, leerde de andere jongeren kennen en werd een beetje de zus van iedereen. We kookten samen, luisterden naar muziek, en we praatten. Ik vroeg me af hoe het kon dat zoveel mooie, leuke, knappe jonge mensen zó in de knoop raakten. Toen ik besefte dat wij als maatschappij faalden, wist ik dat ik daar iets mee moest.” In haar vrije tijd bedacht Broeva vervolgens een educatief programma in samenspraak met een groep experts.
“Ik heb er spijt van dat ik zelf het verkeerde voorbeeld gaf, ik was alsmaar bezig met presteren
“Ik heb er spijt van dat ik zelf het verkeerde voorbeeld gaf”, zegt Broeva, die een bacheloropleiding communicatiewetenschappen volgde, maar ook een bachelor Slavische talen en culturen, een master Economie, en een online cursus programmeren aan de Harvard University. “Ik was alsmaar bezig met presteren, maakte verre reizen, liep stage in New York voor Suit Supply en kreeg daar een goede baan aangeboden.” Toch ging ze niet op het aanbod in. “Mijn intuïtie is heel sterk. Ik voelde dat het misging met mijn broertje, ik wilde naar hem toe. Drie maanden later kreeg hij zijn eerste psychose.” De wereldreis die Broeva had willen maken, werd een ‘dagelijkse reis’ naar de psychiatrische kliniek. Maar daar konden ze hem niet helpen: op 22-jarige leeftijd maakte Alexander een einde aan zijn leven.1
“Mijn leven zag er op Instagram misschien fantastisch uit, maar in werkelijkheid maakte ik me zorgen
Ook voor docenten
Maar om dat allemaal voor elkaar te krijgen, heeft Broeva veel meer geld nodig. “Met wat de scholen betalen, kan ik nét de kosten dekken van de professionele trainers.” Voor de andere taken teerde Braive op donaties van particulieren en op een kleine subsidie van de gemeente Amsterdam. Maar nu die afloopt is de zoektocht naar financiering voor 2022 een grote zorg. “Daarom neem ik zelf binnenkort ook maar een weekje vrij. Voor mijn gevoel loop ik al een tijdje met acht stoelen rond.”
- Denk je aan zelfdoding of kamp je met neerslachtige gevoelens? Je kunt er anoniem over praten: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113. ↩︎