Een loungende jongeman legt uit waarom de ballonnen aan het plafond hier roze, blauw en wit zijn. “Blauw staat voor het mannelijk geslacht, roze voor het vrouwelijk en wit voor alles wat er tussenin zit. Deze ballonnen symboliseren gastvrijheid en respect voor alle mensen. Iedereen is hier welkom vandaag.”
“Een veilig plekkie”
Dan komt bareigenaar, Sebouh Sarkouyan (42), tevoorschijn, biedt mij een drankje aan en verwelkomt mij naar het terras buiten voor een gesprek. We hebben het over van alles en nog wat, maar vooral over zijn beweegredenen om een club speciaal voor transgenders op te zetten. Hij vertelt dat het idee geboren was toen Trans-United twee keer een succesvol feest voor transgenders in zijn aanvankelijk heteroclub had gegeven. “Blijkbaar was er een grote behoefte naar een eigen veilige plekkie”, zegt hij met een Amsterdams accent.
“Wat ik heb begrepen, is dat transgenders zich niet thuis voelen in andere clubs op de Reguliersdwarsstraat. Homoseksuelen en lesbiennes zouden transgenders het gevoel geven dat ze zich overdreven gedragen en te ver gaan in hun wensen. Ze voelen zich daardoor niet altijd even geaccepteerd in de gay scene.” Als ik vraag naar wat hij van het openingsfeest vanavond verwacht, dan verlaat de ernstige blik zijn gezicht en beginnen zijn ogen te stralen: “Dat het dak eraf gaat! Het wordt een gigantisch feest!”
Spontaan springt de derde knoop van zijn blouse open, waardoor zijn borstkas meer zichtbaar wordt en de gebruinde en afgetrainde bareigenaar iets casanova-achtigs over zich krijgt.
Kantje-boord
Om een uur of 21:00 druppelen de eerste gasten binnen, maar vanwege de hitte blijft het merendeel buiten staan. De elegantie waarmee velen op hakken lopen, is fascinerend en jaloersmakend. Er wordt gelachen, geknuffeld en gezoend. De sfeer is goed. Iedereen lijkt elkaar te kennen en dat is te merken aan de kantje-boord-grapjes die continu vallen “Schat, je ziet er prachtig uit maar je had je benen wel even kunnen scheren hoor!” waarna luid gelach volgt.
De transgenderdame in het blauw knijpt haar ogen klein, kijkt vanonder haar wimpers door, poseert sexy met haar behaarde been en maakt vervolgen een wegwuifgebaar as in maakt mij geen ene moer uit! Op tafel ligt een groot pakje Marlboro rood dat van iedereen lijkt te zijn. Om de vijf minuten wordt gevraagd naar de eigenaar van de sigaretten en na een paar ophalende schouders roept BeyonG: “Die is van iedereen! Pak gewoon lekker.”
Eenzaamheid
BeyonG Veldkamp (28) maakt zich hard voor transgenderrechten via haar rol als projectleidster bij COC en TransUnited: “Je hebt geen idee hoeveel transgenders in eenzaamheid leven. Ik wilde dit doorbreken door een veilige ontmoetingsplek voor ze te regelen en de club hier leek mij ideaal. Daarom ben ik om de tafel gaan zitten met de bareigenaar. Hij was gelukkig open minded en wilde de uitdaging met ons aangaan.
In KALINKA hoeven de transgenders zich niet weg te cijferen of klein te houden, hier mogen ze zichzelf zijn zonder bang te zijn voor discriminatie en dat is erg prettig.” BeyonG is vier jaar geleden uit de kast gekomen en staat nu 2,5 jaar op de wachtlijst voor een hormoonbehandeling. Op straat wordt ze nog wel eens uitgescholden voor ‘freak’ of ‘homo’. Als ik haar vraag naar haar naam, vertelt ze dat deze afgeleid is van zangeres Beyoncé, vanwege haar krachtige persoonlijkheid, en haar oude jongensnaam Gino: “Ik vergeet natuurlijk niet waar ik vandaag kom.” Ze dept de zweetdruppeltjes op haar gezicht sierlijk met een tissue af en trakteert mij op een zelfverzekerde glimlach.
Van M naar V en andersom nu gemakkelijker
Juli (2014) is een mooie maand voor deze gemeenschap geweest. Transgenders in Nederland leven kunnen vanaf 1 juli zonder operatie het geslacht van hun paspoort laten veranderen. Voorheen was een fysieke aanpassing een vereiste. En drie weken later hebben ze nu ook hun eigen club erbij, een onvergetelijk mijlpaal. Proost!
We sluiten natuurlijk af met een track van Lady Gaga: Born this way!
