Oegandese meiden leren om voor zichzelf op te komen in een land waar vrouwen als minderwaardig worden gezien. De Nederlandse Renée Bochardt (26) ging de uitdaging aan. In augustus leidde ze veertig Oegandese pubers en adolescenten op tot karatetrainers.
[[{“fid”:”21978″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:1920,”width”:2560,”style”:”HEIGHT: 188px; FLOAT: right; WIDTH: 250px”,”class”:”media-element file-default”}}]]Je bent een psychomotorisch therapeut. Wat is dat precies?
“Een psychomotorisch therapeut werkt met een psychofysieke behandelvorm. Dit betekent dat er niet vanuit de geest, zoals bij de psycholoog, maar vanuit het lichaam iemand behandeld wordt. Als je je naar voelt in je hoofd, vertaalt zich dit namelijk naar je lichaam. We werken aan gedragsverandering via bewegingsactiviteiten. Zo hielp ik bijvoorbeeld slachtoffers van seksueel misbruik. Door nare ervaringen hebben zij moeite met contact met hun lichaam en met zichzelf vrouwelijk voelen. Ik zorg er dan door middel van sport en bewegen weer voor dat zij zich weer beter over hun lichaam voelen. Maar ik help ook kinderen die gepest worden, door ze weerbaarder te maken of te helpen omgaan met emoties en agressie. Karate is hier erg voor geschikt: het leert mensen omgaan met agressie, omgaan met andermans boosheid en het overzicht houden bij negatieve input. Hierdoor staan mensen sterker in hun schoenen. Karate heeft mij sinds mijn vijfde ook veel zelfvertrouwen gegeven.”
Waarom heb je voor dit beroep gekozen?
“Ik heb altijd sterk de neiging gehad om anderen te helpen. Dieren vielen echter voor mij af, omdat ik astma heb en allergisch ben. Mensen kan ik daarentegen helpen als therapeut. Daarom heb ik bewegingswetenschappen aan de VU gestudeerd. Ik was in de tussentijd aan het werk bij Stichting Centrum ‘45 en gaf profileringscursussen op de CALO op Hogeschool Windesheim. Ik werk nu, sinds augustus, al drie jaar bij BBB Healthclub en geef hier sportlessen, coaching en voedingsadvies.”
[[{“fid”:”21979″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:1728,”width”:2304,”style”:”HEIGHT: 188px; FLOAT: right; WIDTH: 250px”,”class”:”media-element file-default”}}]]BBB Healthclub steunt het Sure Start Project in Oeganda, waar jij aan meewerkt. Wat houdt dat in?
“Het Sure Start Project houdt in dat Oegandese meisjes leren om voor zichzelf op te komen door middel van karate en (psycho-)educatie. Er zijn in het district Tororo acht scholen, met 800 leerlingen die van één karatetrainer, Barbara Ayo (28), les krijgen. Dat is natuurlijk bijna niet te doen. Daarom ging ik naar Tororo toe en nam ik veertig karatepakken mee, gedoneerd door Nederlandse karateka’s. De eerste week bereidde ik voor met Sure Starts projectmanager Dolly Ajok (26). Hierna volgden twee weken waarin ik met Ayo en AJok een kamp organiseerde waar ik karatetrainingen aan veertig meiden gaf, afkomstig van elke school. Ik leerde de meiden ook over hun rechten en anticonceptie, zodat ze daarover meer kennis en zelfvertrouwen krijgen. In de laatste week evalueerde ik het project en keek ik hoe de meiden het als karaktetrainers deden.”
Hoe gaat het nu verder met die veertig kersverse karateka’s?
“Op de laatste dag van het kamp heb ik met projectmanager Ajok een toernooi georganiseerd, zodat de meiden aan hun familie, schooldirecties, burgemeesters en vrouwelijke politieagenten konden laten zien wat ze hebben geleerd. Dit gaf hen de laatste empowerment-boost, ook omdat ouders veelal trots zijn op zonen en veel minder op dochters. Het blijft echter belangrijk om dit project voort te zetten. Zo zei een meisje dat ik heb begeleid zei bij mijn afscheid: ‘Dank je wel voor je lessen, ik weet nu wat ik moet doen als iemand me weer wil aanranden’ en een ander reageerde: ‘Nu weet ik wat ik moet doen als mijn vader me slaat’. De nieuwe trainsters stimuleren daarom nu hun schoolgenoten op hun eigen scholen in zowel karate als gendertraining.”[[{“fid”:”21980″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:2560,”width”:1920,”style”:”HEIGHT: 333px; FLOAT: right; WIDTH: 250px”,”class”:”media-element file-default”}}]]
Ga je ook weer terug naar Tororo?
“Als dat zou kunnen, dan graag! De meiden zijn zó leergierig. Ze zijn onwetend over veel dingen, maar zeker niet dom. Ze vroegen me bijvoorbeeld van alles over relaties, de ruimte, hiv, hersenen, cultuur en de dood. Ik bracht ze daarnaast bij dat blanken niet beter zijn dan mensen met een donkere huidskleur. De meiden wilden bijvoorbeeld vaak mijn tas dragen en mij als blanke andere privileges geven, omdat dat in Oeganda gebruikelijk is. Ik weigerde dit elke keer, net zolang totdat één meisje uiteindelijk zei: “Je bent zo open, je bent net een zwarte!”
