Beeld: Melcher Oosterman
Essay

Kunnen we in Nederland de politie afschaffen?

De speciale VN-gezant op het gebied van marteling blijft erbij: de Nederlandse politie gebruikte excessief geweld tegen coronademonstranten. Zogeheten ‘abolitionisten’ pleiten voor een verregaande maatregel: schaf de politie af. Hoe zou dat eruitzien?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Stel je voor: een wereld zonder politie. Geen surveillerende agenten meer die met vuurwapen en handboeien door je straat lopen. Steelt iemand een brood, dan kijkt een maatschappelijk werker wat er aan de hand is en of iemand hulp nodig heeft. Bij een melding van geweld achter de voordeur gaat een gespecialiseerd hulpverlener langs. Als er ergens overlast is van jongeren, wordt dat opgelost door buurtbewoners zelf met hulp van jongerenwerkers. En op school leren kinderen dat er vroeger doden vielen door politiegeweld, maar dat we inmiddels op modernere manieren voor onze veiligheid zorgen.

Het lijkt een utopie, maar in de Verenigde Staten winnen voorstellen in deze richting aan kracht sinds de Black Lives Matter-opleving in 2020. In steden als Los Angeles en New York werden voorstellen aangenomen om een deel van het politiebudget over te hevelen naar sociale voorzieningen. In Minneapolis, de stad waar George Floyd werd gedood, nam de gemeenteraad zich in juni 2020 zelfs voor de politie helemaal af te schaffen en te vervangen door een nieuwe ‘publieke veiligheidsstructuur’ – al is onduidelijk hoe dat plan vervolg zal krijgen.

Disempower, disarm, disband

Hoe een wereld zonder politie eruit moet zien, dat weten zogeheten afschaffings- oftewel ‘abolition’-activisten1 ook niet precies; daar zijn ze eerlijk over. Maar we moeten er wel over nadenken en stappen in die richting zetten, zeggen ze. En we moeten af van het idee dat de politie de oplossing is voor al onze problemen.

Als ergens eenmaal agenten aan te pas moeten komen, is het eigenlijk al te laat

In de woorden van de Amerikaanse activist Mariame Kaba: ‘Als mensen – vooral witte mensen – zich een toekomst zonder politie voorstellen, zien ze een samenleving voor zich die net zo gewelddadig is als de huidige, maar dan zonder ordehandhaving. We zijn zo geïndoctrineerd door het idee dat je problemen oplost met politie en gevangenissen, dat mensen zich geen alternatief meer kunnen voorstellen.’

Actiegroepen als A World Without Police stellen op weg naar een andere, politievrije samenleving een drievoudige eis: disempower (minder macht voor de politie en meer voor lokale gemeenschappen), disarm (agenten minder wapens geven in plaats van meer) en disband (ontmantelen van politie-eenheden, om te beginnen bijvoorbeeld gewelddadige ‘anti-crime crime units’).

Dat betekent niet: morgen de politie afschaffen zonder er iets voor in de plaats te stellen. Wel: werken aan alternatieven die zowel voorzien in noodhulp, als in preventie van criminaliteit op de langere termijn. Initiatief MPD150 uit Minneapolis pleit voor het ‘strategisch weghalen van budgetten en verantwoordelijkheden bij de politie, en vanuit gemeenschappen zorgen voor veiligheid, ondersteuning en preventie’. Als ergens eenmaal agenten aan te pas moeten komen, is het eigenlijk al te laat, redeneren de abolitionisten.

De Nederlandse politie

Terwijl aan de andere kant van de oceaan dus steeds kritischer wordt gekeken naar de politie, is scherpe kritiek in Nederland uitzonderlijk en controversieel. Velen zijn opgevoed met het idee dat de politie ‘zorgt voor onze veiligheid’ en dat we daarvoor respect moeten hebben. En we hebben het beeld dat de politie hard nodig is om moorden of mishandelingen te voorkomen – terwijl agenten in de praktijk vooral bezig zijn met dingen die we eerder vervelend vinden dan wereldschokkend. Met jongeren die oorbellen stelen uit de Primark, of met ‘verwarde personen’: mensen die onbegrepen gedrag vertonen, maar een heel ander soort hulp nodig hebben dan een agent met handboeien.

Waarom sturen we de politie af op ‘verwarde’ personen?

De achtergrond van de politie in Nederland is anders dan die in de VS. Daar komt de politie voort uit patrouilles die joegen op ontsnapte tot slaaf gemaakte mensen; hier komt de politie ‘slechts’ voort uit de behoefte van koningen en stadsbesturen om opstanden en oproertjes te bezweren. Daar schieten agenten zo’n 1000 mensen per jaar dood, terwijl in Nederland in de afgelopen vier jaar in totaal enkele tientallen doden vielen tijdens of vlak na een arrestatie. En waar de politie in de VS enorme budgetten heeft terwijl de rest van de collectieve sector wordt verwaarloosd, wordt in Europa relatief meer geïnvesteerd in preventie en armoedebestrijding.

De Nederlandse politie lijkt zich in Amerikaanse richting te bewegen

Dit zijn de George Floyds van Nederland

Maar de Nederlandse politie lijkt zich, na jarenlange politieke pleidooien voor meer agenten en harder optreden, in Amerikaanse richting te bewegen. Minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) wil alle agenten uitrusten met een taser, boven op de wapenstok en het pistool. Een nieuwe ambtsinstructie voor agenten die vorigF jaar inging, verruimt de mogelijkheden om geweld te gebruiken: ook iemand die wordt aangehouden voor wildplassen mag straks wellicht getaserd worden. En naast politiegeweld is ook institutioneel racisme bij de politie in Nederland een structureel probleem.

Veiliger met minder politie?

De ongemakkelijke waarheid is dat de politie eigenlijk helemaal niet zo goed is in het zorgen voor onze veiligheid. Terwijl we jaarlijks 14,1 miljard euro uitgeven aan veiligheid, is slechts 32 procent van de Nederlanders tevreden over hoe de politie functioneert (2018). De meeste misdaden worden niet opgelost: in drie kwart van de gerapporteerde seksuele misdrijven en 85 procent van de diefstallen wordt geen verdachte gevonden. En hoeveel politie op straat rondloopt, blijkt nauwelijks invloed te hebben op de criminaliteit: terwijl het aantal agenten in de afgelopen twintig jaar is afgenomen, halveerde het aantal misdrijven bijna.

Er zijn tal van betere manieren om onveiligheid aan te pakken dan een blik agenten opentrekken, blijkt uit studies. Soms blijken effectieve oplossingen simpel: de beste oplossing tegen overlast van daklozen blijkt om hun meteen een woning, met begeleiding, te geven, zoals in Finland gebeurt in het Housing First-beleid.2 Een overheid die soft- en harddrugs geleidelijk legaliseert, neemt daarmee de georganiseerde criminaliteit veel wind uit de zeilen. En criminoloog Gwen van Eijk legde al eens op OneWorld uit dat je wapengeweld niet voorkomt door de politie massaal te laten fouilleren, maar door structurele preventieve maatregelen.

Waarom preventief fouilleren niets gaat doen tegen wapengeweld

Van Eijk vindt de politie vaak een te hard middel voor wat eigenlijk sociale problemen zijn: “In de eerste plaats moet je de oorzaken van criminaliteit beter aanpakken en investeren in kansen. Geweld is een sociaal conflict, diefstal komt voort uit armoede, dakloosheid is een probleem van huisvesting. In de tweede plaats heb je voor kleine criminaliteit niet per se de politie nodig: je kunt die beter aanpakken via scholen, jeugdzorg, met sociale controle in buurten. De politie en het strafrecht hoef je dan alleen nog in te zetten als laatste redmiddel.”

En waarom zouden agenten – of nieuwe eerstehulpverleners – eigenlijk nog standaard een vuurwapen moeten hebben? In het Verenigd Koninkrijk en in IJsland is dat helemaal niet het geval: agenten zijn daar beter getraind in de-escalatie, en alleen speciale eenheden hebben beschikking over vuurwapens. Dat zorgt voor duidelijk minder politiegeweld: in IJsland werd in de laatste 75 jaar slechts één keer iemand neergeschoten door de politie.

In de VS circuleren voorstellen om ‘proactief’ politiewerk af te schaffen

Ook de alarmdienst kan anders worden georganiseerd. De Amerikaanse hoogleraar rechtsgeleerdheid Barry Friedman ziet een nieuwe vorm van ‘first responders’ voor zich: als je 112 belt, komen er niet direct gewapende agenten, maar mensen die zich gedragen als artsen op de spoedeisende hulp. Die de situatie stabiliseren en de-escaleren, en afhankelijk van wat nodig is anderen inschakelen, zoals een specialist die goed kan omgaan met iemand met een psychose. In de VS circuleren bovendien voorstellen om ‘proactief’ politiewerk af te schaffen. De politie komt dan alleen nog als je ze belt, en stopt met willekeurige controles op straat.

Met het ideaal van een wereld zonder politie in het achterhoofd, kunnen we ervoor zorgen dat wat nu nog de politie heet, geleidelijk alleen nog nodig is voor een beperkt aantal taken. In de eerste plaats voor opsporing: verdachten van zware misdrijven vinden en oppakken en onderzoek doen naar mensenhandel en cybercrime. En ten tweede – zolang we nog niet in een perfecte wereld leven – als laatste gewapende optie achter de hand. Voor als de-escalatie écht niet werkt, of als er georganiseerde misdaad in het spel is.

Dromen over een andere wereld

De komende jaren ontstaat in Nederland een kans om stappen te zetten richting die politie-arme utopie: doordat veel agenten met pensioen gaan, komt de politie straks 17.000 mensen tekort. Die gelegenheid zou je kunnen gebruiken om de vertrekkende agenten niet te vervangen, en de politie te verkleinen ten gunste van investeringen in andere manieren om de veiligheid te verbeteren. In meer ggz-hulpverleners, jongerenwerkers, ondersteuning en opvang voor daklozen, geweldspreventie en sociale cohesie bijvoorbeeld.

Zo ver is de Nederlandse politiek nog niet. Behalve dan in radicaal-linkse kringen: de Internationale Socialisten en Grenzeloos willen ‘het zogenaamd onmisbare karakter’ van de politie aan de orde stellen. Maar alle politieke partijen die in maart van dit jaar meededen aan de verkiezingen, van SP tot VVD, pleiten in hun programma voor méér agenten en méér middelen voor de politie – op één partij na (Bij1). De linkse partijen besteden in hun programma wel aandacht aan misstanden als racisme en politiegeweld, maar allemaal gaan ze er impliciet van uit dat voor meer veiligheid ook meer politie nodig is.

Twee derde van de Nederlanders is ontevreden over hoe de politie haar werk doet

Daarmee mist het politieke debat in Nederland op dit moment een dimensie die het debat in bijvoorbeeld de VS wel heeft. En een kans om op een fundamenteler niveau na te denken over een andere, rechtvaardigere én veiligere maatschappij. In de woorden van schrijfster en academica Angela Davis: ‘Strategieën voor het afschaffen van de politie zijn cruciaal, omdat ze ons leren dat onze visioenen voor de toekomst een radicale breuk kunnen maken met het heden.’

Hoe een wereld zonder politie er precies uit zal zien en of zo’n wereld er überhaupt kan komen, weten we niet. Concrete plannen in die richting zijn makkelijker voor te stellen: kiezen voor preventie en de-escalatie, en het weghalen van taken en wapens bij de politie. We weten in elk geval wel zeker dat het huidige systeem niet goed werkt: twee derde van de Nederlanders is ontevreden over hoe de politie haar werk doet, belangrijke problemen worden niet echt opgelost, en racisme en politiegeweld komen te vaak voor. De vraag is niet óf dat beter kan, maar hóe. En wie genoeg durf heeft om ook in Nederland te pleiten voor het radicaal omvormen of uiteindelijk afschaffen van de huidige politie.

Dit artikel verscheen eerder op OneWorld.nl op 18 december 2020.

Waarom sturen we de politie af op ‘verwarde’ personen?

De ‘onzichtbare’ slachtoffers van politiegeweld

  1. Door de term ‘abolitionisme’ te gebruiken, trekken de activisten een parallel met de beweging tegen de slavernij in de negentiende eeuw. De slavernij moest worden afgeschaft – en niet ‘hervormd’ – omdat het een fundamenteel onrechtvaardig systeem was. Dat geldt ook voor de politie, vinden ze. ↩︎
  2. Megan O’Neill, politieonderzoeker aan de Schotse Universiteit van Dundee, prijst het beleid: ‘Daklozen krijgen een woning, met begeleiding. Ze worden niet gecriminaliseerd en hoeven hun woning niet te ‘verdienen’ door bijvoorbeeld te stoppen met drugsgebruik.’ In Nederland is een huis voor daklozen pas binnen bereik na een lang traject van begeleiding en nachtopvang. ↩︎

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons