De buitenkant van het klaslokaal ziet er donker uit. Op de ramen staan kersthuisjes getekend en daarachter schijnen de kleine lampjes van een lichtsnoer. De 25 leerlingen van groep 8 staren naar het scherm waarop de ultieme kerstklassieker Home Alone is te zien. Het licht gaat aan. Juf Lianne wil haar leerlingen toch nog iets meegeven op de laatste schooldag voor de kerstvakantie. Niet iedereen heeft een thuis tijdens de feestdagen en daarom bestelde ze voor de hele klas kaartjes bij Vluchtelingenwerk. Door de drukte tijdens deze dagen, zijn de kaartjes nog niet binnen, maar daar weet ze wel wat op. Zelf geprinte kaartjes gaan de klas rond.
“Het moet uit je hart komen”, begint de Juf. “Dan maakt het niet uit of er spelfouten in staan.” Mikail, die achteraan in de klas zit, weet wel waar hij moet beginnen. Hij spreekt een beetje Arabisch. ‘Selamu Aleykum’, schrijft hij op het bord, volgens de Turkse spelling. Iemand anders komt naar voren en voegt ‘Barahmatulahy Barakato’ toe. “Dit betekent hoi”, legt Mikail uit aan de klas. “Het laatste hoort erbij als je tegen een ouder iemand praat. Dat betekent dat je respect hebt.”
De leerlingen gaan aan de slag op een kladpapiertje, want een brief moet er ook mooi uitzien natuurlijk. “Ik vind het leuk om te doen”, vertelt Mikail. “Zelf heb ik familie die vlakbij Syrië woont en mijn oom heeft een vluchteling in huis. Na school ga ik vaak naar hem toe. Eerst was het wennen dat hij daar woonde, maar nu zie ik hem als mijn familie.” Naast hem zit Ruben. Enthousiast vult hij de lege ruimte op het kaartje op met smileys. “Ik zou zelf ook blij zijn als ik zo’n kaart zou krijgen.”
Door de tv-reclame van Vluchtelingenwerk werd juf Lianne op het idee gebracht om aan de actie mee te doen en het moeilijke onderwerp ‘vluchtelingenproblematiek’ bespreekbaar te maken in de klas. “Een school is echt een minisamenleving”, lacht de juf. “En daarom is het de taak van de leraar om iedere mening met respect aan te horen en te vragen wat de leerlingen zelf vinden. Deze actie geeft handvatten, anders blijft het probleem een ver-van-mijn-bed show.” Volgens de juf moet je leerlingen niet naar een standpunt willen brengen, maar naar ze luisteren en op de situatie inspelen. “Het geeft een gevoel van saamhorigheid in de klas en dat is zo mooi om te zien.”
Juf Lianne ontdekt deze ochtend dat haar leerlingen ontroerende boodschappen kunnen schrijven. “Zelfs de kinderen van wie je het misschien niet verwacht. Ik werd er bijna emotioneel van. Het is echt tof om te zien wat er loskomt. Misschien hebben we nu een klein zaadje geplant. Wie weet wat voor moois daar in de toekomst nog uit voortkomt.”
En weet je. Ik denk dat dat gelukt is. Kijk maar naar de brief die Sam schreef, ook al vond hij het moeilijk om de juiste woorden te vinden.
“Beste vluchteling,
Ik wens je een warm hart toe. Blijf in jezelf geloven, volg je hart. Dan zal je je dromen kunnen volgen. Blijf altijd de zon zien door donkere wolken. Blijf zoeken naar de weg van geluk. Als je dan je hart volgt, zal je er vanzelf komen! Welkom in Nederland. Ik ben blij dat je er bent!
Liefs Sam (11 jaar)
Welkom thuis!
Geïnspireerd geraakt om ook een paar regels op papier te zetten? Dat kan. Vraag je kaartje aan via Vluchtelingenwerk.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
