Leven in de jungle: Elize en Wijnand kozen voor het avontuur

Elize (30) en Wijnand Mulder (32) werken in twee ziekenhuizen in de jungle van Papoea-Nieuw-Guinea. Ze doen dat vanwege het avontuur en hun persoonlijke ontwikkeling, maar tevens vanuit hun christelijke levensovertuiging. Ver van alles en iedereen moeten ze dagelijks moeilijke beslissingen nemen en denken ze veel na over hoe ze hun projecten zullen achterlaten als ze weer vertrekken.

Door 25 september 2017
Wilde Ganzen
Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
De ontmoeting met ‘De Muldertjes’ (zoals ze genoemd worden op de website van hun stichting) vindt ver van het oerwoud in Papoea-Nieuw-Guinea plaats: in Hattemerbroek bij Zwolle. Elize en Wijnand zijn nu weer een paar maanden in Nederland voor de geboorte van dochter Lova, nu enkele weken geleden. Lova’s tweede naam is Moale, wat ‘blijdschap’ betekent in de lokale taal van het eiland in Oceanië. Ook haar zusje Vika (2) loopt vrolijk rond. Elize: “Beide kinderen krijgen een totaal andere jeugd dan de meeste Nederlandse kinderen. Dat zien wij als een verrijking.”

“We wonen in het dorp Kapuna. Om ons heen is alleen maar oerwoud”, vertelt Elize. “Er zijn geen wegen. Wil je naar een andere plaats toe, dan moet je uren of zelfs dagen per boot of kano reizen. Het betekent ook dat even naar de kroeg met vrienden totaal niet mogelijk is. We leven er in isolement.” Wijnand: “We kunnen ’s avonds een serie kijken op onze computer of een boekje lezen. Maar dat is het dan. Toen we in Amsterdam woonden, hadden we een heel sociaal leven. Daar hebben we af en toe impulsen nodig. Daarom gaan we ook om de drie maanden naar Port Moresby, de hoofdstad.”

Niets staat vast, alles valt nog te ontdekken

Het avontuur is een belangrijk motief voor Elize en Wijnand om te reizen. “We vinden het mooi om in het diepe te springen”, zegt Elize. “We hebben samen vrijwilligerswerk in Bolivia gedaan. Dat was voor drie maanden. Toen was voor ons al duidelijk: dit willen we voor langere tijd gaan doen.” Wijnand: “We zijn allebei christelijk en ervaren heel sterk dat we door Gods leiding worden gestuurd.” Anderen helpen staat bij hen centraal. “We wilden altijd al graag in de jungle wonen. Een bevriende tropenarts overtuigde ons naar Papoea-Nieuw-Guinea te komen, want hier in de Gulf Province is weinig aandacht voor de ontwikkeling van de lokale bevolking. We hadden geen idee wat ons te wachten stond, maar dat is het mooie: niets staat vast, alles valt nog te ontdekken. Je leert er onwijs veel van.” In de jungle werken beiden in een ziekenhuis. Elize werkt er als tropenarts en Wijnand houdt zich bezig met de financiën en management.

Beslissen over leven en dood

“

Ik moet in mijn eentje beslissingen nemen, waarbij ik soms aarzel of ik een goede keus maak. Dan weet ik het gewoon niet zeker

Sinds 1949 staat in Kapuna een klein ziekenhuis en de 250 mensen die in het dorp wonen leveren allemaal een bijdrage aan deze medische post. Vaak is Elize de enige arts. “Ik moet dan in mijn eentje beslissingen nemen, waarbij ik soms aarzel of ik een goede keus maak. Dan weet ik het gewoon niet zeker”, vertelt Elize. “In Nederland gebruik je bijvoorbeeld een scan om mensen te onderzoeken. Wij hebben niks. Er gaan hier mensen dood, terwijl ik niet weet waar ze aan overlijden. Toen ik hier nog maar net werkte kwam een jongetje van twee jaar binnen. Hij was erg ziek en lag in een soort coma. Ik heb hem zo goed als mogelijk onderzocht en toen behandeld voor hersenvliesontsteking. Hij werd maar niet beter. Toen zijn we op de gok gestart met medicatie voor tbc. We zitten hier namelijk in een regio waar veel tbc heerst. Binnen een dag zagen we dat het jongetje vooruitgang boekte. Helaas kwam de vader na een maand opeens zijn zoontje ophalen. Ik kan alleen maar hopen dat hij de behandeling heeft afgemaakt, anders weet ik niet of zijn kind nog in leven is.”

Stichting Khuska
Eliza en Wijnand werken voor de Nederlandse stichting Khuska, waarmee ze op klein, lokaal niveau de gezondheidszorg en educatie in ontwikkelingslanden willen verbeteren. Khuska betekent in Quechua (de originele taal van Peru en Bolivia) ‘gezamenlijk’. Hun eerste project was de bouw van een bibliotheek in Bolivia. Nu zijn ze bezig met verschillende projecten in Kapuna, Papoea-Nieuw-Guinea. Het bestuur van stichting Khuska werft in Nederland fondsen. Ze werken samen met Wilde Ganzen, die adviezen geeft hoe ze het beste geld kunnen inzamelen en vervolgens vijftig procent premie geeft boven op de fondsen die Khuska zelf werft.

Nieuwe bouwprojecten

Terwijl Elize als tropenarts soms 24 uur per dag in touw is, waren Wijnands werkzaamheden aanvankelijk minder duidelijk. “Ik moest even mijn rol vinden. Ik ben bedrijfskundig en organisatorisch opgeleid en zag daardoor gelukkig al snel dat ook ik met mijn kennis een groot verschil kan maken.” Nu doet hij de financiën, regelt alles op logistiek vlak, is projectmanager voor de nieuwe bouwprojecten en onderhoudt hij de externe contacten.
Samen hebben ze meerdere projecten opgestart, waaronder de bouw van een laboratorium en nieuwe toiletten. Wijnand: “In de afgelopen zeventig jaar is er hier amper iemand op zoek gegaan naar extra financiering. Daarom zijn er ook nooit renovaties geweest. Mijn vader hoorde in Nederland op de radio over Wilde Ganzen, een organisatie die ontwikkelingsprojecten ondersteunt. Met onze stichting Khuska zamelen we in Nederland geld in en Wilde Ganzen vermeerdert het opgehaalde bedrag met vijftig procent. Onze collega’s in het ziekenhuis hebben veel vragen over waar ons geld vandaan komt en dan proberen we uit te leggen hoe we dit hebben geregeld. Daardoor kent iedereen in Kapuna inmiddels de ‘Wild Geese’.”

Trainingen aan lokale bevolking

Elize en Wijnand begonnen hun avontuur in Papoea-Nieuw-Guinea in december 2015. Over een paar weken vliegen ze weer terug naar de jungle. Hoe lang ze er nog blijven, weten ze niet. Elize: “Als alle bouwprojecten doorgaan, willen we daarbij zijn. Voor je het weet ben je weer een jaar verder.” Toch weten ze zeker dat ze hier niet voor eeuwig willen blijven. “We bekijken het per halfjaar. We willen dat na ons vertrek alles goed blijft functioneren.” Elize geeft daarom iedere dag trainingen aan het personeel en begeleidt stagiairs en vrijwilligers. Wijnand is op kantoor collega’s aan het opleiden om zijn werkzaamheden over te nemen.

Ondertussen dromen ‘De Muldertjes’ alweer over nieuwe avonturen. “We denken aan Nepal of Madagascar”, zegt Wijnand. “Voorlopig zitten we hier goed en kunnen we nog vele goede dingen doen. En oh ja, we kunnen best nog wel wat vrijwilligers gebruiken. Van bouwlieden tot psychologen en onderwijzers.” Ben je ook op zoek naar avontuur: Elize en Wijnand ontvangen je met open armen in de jungle.

Lees in dit artikel hoe je zelf in aanmerking komt voor financiering voor je project.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Lees en steun

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons