Een verhaal zoals het hare hoor je niet elke dag. Alhoewel ze op voorhand niet van plan was een boek over haar reizen te schrijven, greep ze de kans met beide handen aan toen ze werd benaderd door een uitgever. Wat heeft Miriam over de natuur geleerd in deze jaren?
Hoe zou je jezelf omschrijven voordat je naar NieuwZeeland vertrok?
Avontuurlijk, optimistisch en niet bang. Wel rusteloos, en ik verveelde me snel. Destijds las ik veel tijdschriften over goede doelen en vrijwilligerswerk, maar nadat ik een jaar in Zimbabwe vrijwilligerswerk had gedaan, voelde het toch alsof ik nog iets miste. Toen ik later opniew vrijwilligerswerk ging doen, nu in india, kwam ik Pieter tegen en werd verliefd. Hij stelde voor om samen een lange reis te maken, eigenlijk ben ik daar zonder aarzelen op ingegaan.´
Wat is het belangrijkste dat je tijdens je reizen hebt geleerd?
´Wij westerlingen denken soms dat de natuur heel breekbaar is, en dat mensen alleen maar bezig zijn haar kapot te maken. Maar de natuur is sterk en kan ook hard zijn. In de stad geloven we vaak dat alles verloren is, wanneer we al dat slechte nieuws over ons heen laten komen. Maar tijdens mijn vliegreis van Nieuw-Zeeland naar Rusland stond ik echt versteld van de grootsheid van al die natuur. Er is nog heel veel wildernis, en sinds mijn reis ben ik minder pessimistisch geworden. De natuur is krachtig en wij zijn er slechts een onderdeel van.´
Leven van de natuur klinkt heel milieubewust. Toch kun je je afvragen of zo'n reis -waarin je leeft van wat de natuur te bieden heeft- echt zo ´groen´ is. Je jaagt immers op dieren, maakt vuur en produceert ook afval. Zou je jullie levenswijze als duurzaam omschrijven?
´Ja, vooral omdat wij heel weinig consumeren. Het probleem is dat meeste mensen overconsumeren. Bijna zelfvoorzienend leven kan heel duurzaam zijn. De as die je produceert met een kampvuur maakt de grond bijvoorbeeld extra vruchtbaar. Wanneer ik een dier dood, eten we echt het hele dier op, en omdat dat jagen moeilijk is vang je vaak niks; je eet dus veel minder vlees. Vroeger was ik vegetarisch, dieren hoeven van mij niet onnodig dood te gaan. Maar tijdens mijn reis ontdekte ik dat de context veel bepaalt. In het wild in Nieuw-Zeeland kun je niet zonder vlees, anders heb je gewoon te weinig te eten Wij kochten eens per twee maanden meel en rijst, voor de rest leefden we zelfvoorzienend.
Daarnaast kampt Nieuw-Zeeland met plaagdieren. Vaak zijn dat exoten die nu inheemse soorten bedreigen en schade aan bossen toebrengen. Om die reden stimuleert de overheid jacht op deze soorten. Zodoende vind ik het ethisch gezien acceptabel om op ze te jagen.´
Jouw verhaal is misschien wat extreem, maar wat zou jij lezers die graag iets meer in contact willen staan met de natuur graag meegeven?
´Naast vaker te voet of te fiets gaan en minder consumeren, dingen die vaak genoemd worden, zou ik vooral adviseren minder te plannen en meer over te laten aan spontaniteit. Wees niet bang voor verveling, daar moet je soms even doorheen: je krijgt daar veel vrijheid voor terug.´
weggeven is makkelijker dan weggooien
Je raadt mensen aan om minder te consumeren. Heb je ook tips voor mensen die het lastig vinden om hun spullen los te laten?
´Allereerst, weggeven is makkelijker dan weggooien. Maar je bent ergens vaak minder aan gehecht dan je aanvankelijk dacht Je leven wordt er een stuk eenvoudiger met minder spullen. Vergeet niet hoe hard je moet werken om ze te kunnen kopen, dat kost tijd en energie. Bezit is voor mij een regelrechte gevangenis. Veel mensen denken dat je miljonair moet zijn om te kunnen stoppen met werken. Maar eigenlijk klopt dat niet. Het leven hoeft niet zo duur te zijn als je je van al die verplichte lasten ontdoet. Wanneer je in een tent of camper leeft, kost reizen ook minder geld dan mensen denken. Ik denk dat het goed is om je eens af te vragen, wat ben ik aan het doen en word ik hier gelukkig van?´
Meer info? Ga naar Miriams website.
