London Loy brengt het graag luchtig: ‘Wat je net zei, vind ik niet zo chill’

Nooit meer vliegen of nooit meer nieuwe kleren?

“Ik kan er echt van genieten als een ontwerper de moeite neemt om mooie designerkleding te maken, met een verhaal erachter. Zo maakt het maatschappijkritische label Who Decides War hele vette dingen. Ook het ambacht van een Italiaans colbert vind ik prachtig. Maar vliegen betekent voor mij: mijn moeder bezoeken in Suriname. En laten we eerlijk wezen: zij is belangrijker dan een setje kleren.”

Flexitariër of vegan?

“Bij ons thuis eten we weinig vlees. Vooral mijn zoon trekt zich dierenleed erg aan, al maakt hij voor de kip van mijn moeder een uitzondering. Twintig jaar geleden vonden restaurants het maar lastig als er een vegan in het gezelschap aanschoof, maar nu is de vegan optie vaak zomaar het allerlekkerste, meest creatieve gerecht. In de keuken ben ik zeker met duurzaamheid bezig. Ik kijk wat ik nog heb liggen: hé appeltjes, wat kunnen we daarmee? Beetje gekaramelliseerde suiker, wat citroenrasp, snufje chilli crunch. Superlekker, let’s do it. Ook vind ik het leuk om wat te halen bij boerderijen in de buurt van Rotterdam: eieren, melk. Je weet waar de producten vandaan komen, dat die dieren niet in megastallen staan.”

Je altijd uitspreken tegen racisme en homofobie of de goede vrede bewaren?

“Je uitspreken en de goede vrede bewaren hoeven elkaar niet uit te sluiten. Als ik het niet tof vind wat iemand doet, probeer ik het een beetje luchtig te brengen: ‘Wat je net zei, dat vind ik eerlijk gezegd niet zo chill.’ Vroeger werd er nog wel eens met een zogenaamd Surinaams accent tegen me gesproken, nu gebeurt dat niet meer. Wat betreft seksisme en racisme op de werkvloer zie ik gelukkig veel positieve verandering de afgelopen jaren.”

“Met de presentatoren en eindredactie van Koffietijd hebben we vorig jaar een cursus gevolgd over inclusiviteit en grenzen stellen. We bespraken onze ervaringen, keken hoe we beter rekening met elkaar kunnen houden. Zelf heb ik door de jaren heen ook veel geleerd. Ik ben heel fysiek, sla zo een arm om iemand heen. Dat is voor mij iets positiefs, zo maak ik verbinding. Maar een collega in een restaurantkeuken zei eens: ‘Hé man, dat moet je niet doen.’ Dat kan als afwijzing voelen van iets wat goed bedoeld is. Terwijl die collega gewoon liever op een andere manier wil connecten met me.”

Intersectioneel feminisme en validisme: belangrijke termen of woorden zijn maar woorden?

“Zoooo… Nou, mijn vocabulaire stopt hier hoor, haha! Niet iedereen heeft zo’n gruwelijke woordenschat. Als ik hoor wat het betekent vind ik die onderwerpen zeker belangrijk. Als ik een ongeluk krijg en niet meer kan lopen, wil ik ook nog serieus genomen worden.”

Idealist of realist?

“Natuurlijk heb ik dromen. Ik zou willen dat kinderen wat minder in hun hoofd zitten. Deze generatie zit veel te veel met hun neus in hun telefoon. Het liefste zou ik mijn zoon en dochter in één keer mijn eigen inzichten mee willen geven: dat je echt bijzondere momenten alleen in de buitenwereld hebt, met echte mensen van vlees en bloed. Ga rennen, ga loltrappen. Als ik ze zeg hun telefoons weg te doen, dan begint het mijmeren en het dagdromen. Dat is toch lekker? Maar die inzichten moeten ze zelf opdoen.”

Dit interview verscheen oorspronkelijk in juni 2023 in OneWorld Magazine.