Maakte Monsanto’s Roundup deze vrouw ziek?

“Toen ik in 2015 het nieuws hoorde van de Wereldgezondheidsorganisatie die Roundup in verband bracht met non-Hodgkin lymfoom – mijn ziekte. Opeens viel alles op z’n plek. Op Hawaï hadden we geen idee waarom ik ziek was geworden. We aten veganistisch, we werkten hard; we waren erg fit. Plots werd ik ernstig ziek. Toen ik de berichten van de WHO las, kwam er een ongekende woede bij me op: ‘Hoe konden ze me dit aandoen?!’, was wat door me heen ging. Onder een van de nieuwsberichten stond een oproep van een advocatenkantoor: zij zochten mensen die dachten schade te hebben geleden door Roundup. Ik heb meteen een e-mail gestuurd, en gezegd dat ik mee wilde doen aan de rechtszaak.”

“Het is de enige pesticide waarmee ik ooit heb gewerkt. Toen we in 1996 de koffieboerderij op Hawaï kochten, was die totaal overwoekerd, overal onkruid. We vroegen advies bij de universiteit van Hawaï, en zij raadden ons aan om Roundup te gebruiken. Het was zo veilig, zo stelde de landbouwadviseur van de universiteit, dat je het zelfs kon drinken. Vier jaar lang, meerdere malen per jaar, ging ik met een reservoir op mijn rug onkruid besproeien. Geen masker. Geen handschoenen. Helemaal niks. Er was ons verteld dat veiligheidsmaatregelen niet nodig waren.”

“Nee, om eerlijk te zijn niet. Er werd ons op het hart gedrukt dat het volledig veilig zou zijn. Er stond ook niet op de verpakking dat het middel niet veilig was. Sterker nog, als je vandaag de dag hier in de Verenigde Staten een fles Roundup in de winkel koopt, zit er geen waarschuwingslabel op de verpakking.”

“Dat was in 2003. Ik voelde me ontzettend moe. Als je in de vijftig bent is dat niet raar, we werkten ook erg hard op de boerderij. Toen zwollen mijn benen extreem op. Mijn arts constateerde dat het kwam door een opgezwollen lymfklier. Dat niet alleen, over mijn hele lichaam had ik opgezwollen lymfklieren. Ik kreeg toen de diagnose stadium vier non-Hodgkin lymfoom, wat de terminale fase is. Ik had tien procent kans dat ik het zou overleven, werd mij verteld.”

“Mijn leven wordt geregeerd door pillen, ik moet vijfmaal daags medicijnen slikken. Ik heb een timer die me waarschuwt wanneer ik ze moet innemen. Waar ik vooral mee kamp zijn de bijwerkingen van de chemotherapie. De behandeling pakt de kanker aan, maar het gif werkt ook op het lichaam in. De ergste bijwerking is neuropathie, wat inhoudt dat ik weinig gevoel heb in mijn voeten en handen, afgewisseld met uitbarstingen van extreme pijn in mijn voeten. Dat gaat nooit meer weg, het zal met het verstrijken van de tijd alleen maar erger worden.”

“Ik denk dat ze net zo erg zijn als de tabaksfabrikanten, toen die beweerden dat roken veilig was. Ik denk dat ze exact hetzelfde doen. Ze hebben bewijs achtergehouden dat liet zien dat Roundup slecht is, en wetenschappers gefinancierd om te zeggen dat het spul veilig is, precies zoals de tabaksindustrie dat heeft gedaan. Naar mijn mening zijn ze even verantwoordelijk als die tabaksbedrijven.”

“Ik ben er van overtuigd dat de grote landbouwbedrijven hun invloed hebben aangewend. Monsanto heeft veel in het werk gesteld om Roundup te promoten, en de boeren zijn er nu afhankelijk van. Ik denk dat het bedrijf op die manier zijn vergunningen heeft kunnen krijgen. Ik hoop dat het tij aan het keren is, en dat ook boeren zullen inzien dat dit niet de weg voorwaarts is.”

“In eerste plaats wil ik nooit meer ergens een fles Roundup in een winkelschap zien staan. In het Home Depot, het tuincentrum, staat het nog steeds pontificaal in het schap. Ik vind het ongelooflijke dat mensen dit spul nog steeds mogen gebruiken. Ten tweede wil ik – al dacht ik daar in eerste instantie anders over – een financiële compensatie. Compensatie voor mij en voor de anderen, omdat we onze levens zo ingrijpend hebben moeten veranderen. Ze hebben me mijn gezondheid afgenomen, en ze hebben iedereen om ons heen ontzettend bezorgd gemaakt.”

Sheppard vertelt dat haar advocaat haar zaak zo nodig op Hawaï wil laten voorkomen, en dat ze sowieso doorgaat.

“Ik houd hoop, al weet ik ook dat zo’n bedrijf diepe zakken heeft. Ze kunnen procedures eeuwig laten voortslepen. Ik ben er zeker van dat ze dat hier ook willen doen; deze zaak net zo lang laten slepen totdat wij allemaal overleden zijn, en ze geen verantwoording meer hoeven af te leggen. Maar het is belangrijk dat mensen niet opgeven. Gelukkig heb je in Amerika advocaten die hun werk doen, ondanks dat ze pas aan het eind van een zaak hun honorarium krijgen, als er uitspraak is gedaan. Zonder dat zou niemand van ons bij machte zijn dit te doen. Deze advocaten vechten nu voor ons, en we moeten doorgaan tot Roundup uit de schappen verdwenen is.”