Actrice Anniek Pheifer reisde afgelopen maand voor de eerste keer in haar leven naar Afrika. Als ambassadrice van de organisatie Heifer bezocht ze projecten in Ghana.
‘Het was zo’n indrukwekkende reis’, zegt Pheifer. In de binnenlanden van Ghana bezocht ze projecten waar volgens de Heifer-methode gewerkt wordt: een boer ontvangt kennis en een dier om melk, vlees, eieren en mest te produceren. Een levend microkrediet dus. Met het geld dat aan die producten verdiend wordt, kan school- en ziekenhuisgeld betaald worden. En om het effect nog eens extra te vergroten, wordt het eerst geboren kalfje of lammetje doorgegeven aan een volgend gezin.
Ziet er goed uit op papier. Werkt het in het echt net zo goed?
‘Ik ben heel erg verrast over hoe goed de Heifer-methode werkt. Het is een bijzonder duurzame methode. Op papier klinkt het al heel mooi inderdaad en in het echt was het nog beter dan ik had verwacht. Mensen leven vaak in een hopeloze situatie en er is zoveel droogte. Dan denk je: wat moeten ze nog met een geitje? Maar als ze eenmaal opgang zijn, kunnen er grote stappen gezet worden. Aan het eind van mijn reis gingen we op bezoek bij boer Samuel. Hij kreeg een aantal jaar geleden een koe van Heifer en nu heeft hij samen met andere boeren een complete melkveehouderij opgezet. Zijn koeien zijn gezond en zijn kinderen gaan naar school. Dat vond ik heel mooi om te zien.’
Wat heeft je geraakt tijdens de reis?
‘Veel van de boeren waren vrouwen. Het werk ligt in Afrika toch vaak op de schouders van vrouwen. Man, man, man, die vrouwen zijn fysiek en mentaal zo sterk! Ik heb diepe bewondering en respect voor hen. Ze moeten heel hard werken om heel veel monden te voeden. De vrouwen vertelden me heftige verhalen over hun leven. Ik ben zelf moeder, dus dat werkt ook wel mee, maar ik vond het zo erg om te horen en zien dat veel kinderen niet eens de basisbehoeften hebben.’
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_large”,”fid”:”19109″,”attributes”:{“height”:374,”width”:480,”class”:”media-image media-element file-media-large”}}]]
Heb je je zoontjes verteld over het leven in Ghana?
‘Toen ik thuis kwam en hen zag, dacht ik: jullie zijn eigenlijk zo verwend! Ik heb geen zin om hele preken af te steken als: ‘En weet je wel hoe het er aan toe gaat in Afrika’, maar ik wil ze wel laten beseffen dat wij hier heel veel hebben. Als ik even geen zin heb in het eten dat in mijn volle koelkast ligt, loop ik naar de Albert Heijn en kan ik kopen wat ik wil. Eigenlijk zou het hier wat minder en daar wat meer moeten zijn…’
Ben je je al wat duurzamer gaan gedragen?
‘Ik ben altijd al wel zuinig met water en gas en elektriciteit. Maar ik besef me nu dat het eigenlijk een wonder is dat het water hier uit de kraan stroomt wanneer je maar wilt en dat je keuze hebt uit warm en koud. Het is zo onvoorstelbaar dat alles hier allemaal goed gaat.
In Ghana kwam er op een ochtend een heel klein straaltje water uit de douche. Toen dacht ik: oké dan was ik alleen mijn voeten en oksels hiermee. En eigenlijk is dat ook genoeg. Maar hier in Nederland douche ik elke dag, gewoonweg uit gewoonte. Het is ongelooflijk hoe snel je weer wendt aan alle luxe. Mijn generatie denk er niet eens over na om iets te repareren wanneer het kapot is, maar flikkeren het gewoon weg. We leven in een heel kapitalistische wegwerp cultuur.
Mijn vader zei laatst: ‘Iedereen zou een keer in zijn leven naar Afrika moeten gaan. Dan klaag je niet meer over de NS, pensioen en andere lariekoek.’ Ik weet het, ook hier is armoede, maar ik denk dat een heel groot deel van de mensen in Nederland niets te klagen heeft.’
Foto’s: Heifer
