Opzet of niet ‘doet niet af aan de ernst van de gevolgen voor individueel getroffenen’, aldus het college. Beeld: DNY59 / iStock

Mensenrechtencollege: ‘kwade trouw’ Belastingdienst irrelevant

Het doet er niet toe of de Belastingdienst nou wel of niet opzettelijk racistisch handelde, zegt het College voor de Rechten van de Mens (CvdRM). Dat handelde vorig jaar een recordaantal klachten en meldingen af over ongelijke behandeling, voorál over racisme.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Het kabinet erkent dat er jarenlang sprake was van institutioneel racisme bij de Belastingdienst, maar dat gebeurde niet ‘te kwader trouw’, zegt staatssecretaris Marnix van Rij (Financiën, CDA). Van Rij baseerde zich op de definitie die het College voor de Rechten van de Mens (CvdRM) van institutioneel racisme hanteert: ‘een patroon dat is ingeweven in beleid en de uitvoering daarvan’.

Tientallen mensen stapten naar het College omdat ze vermoedden dat de Belastingdienst hen discrimineerde

Dat College laat in een persbericht als reactie op Van Rij weten dat de opzet niets afdoet aan de ernst van de gevolgen voor individueel getroffenen. Sterker nog: ‘Institutioneel racisme zwakt de verantwoordelijkheid van de overheid […] niet af. Integendeel, het structurele karakter van institutioneel racisme vergt extra aandacht en inzet van de overheid.’

De slachtoffers van het toeslagenschandaal zijn geen onbekenden van het College. Vorig jaar stapten tientallen ouders naar het College om een oordeel te krijgen over de vraag of de Belastingdienst hen discrimineerde bij beslissingen over de kinderopvangtoeslag. Die onderzoeken lopen nog, vertelt woordvoerder Nacha Rakraki van het College voor de Rechten van de Mens. Het College wil weten of ‘bepaalde groepen anders zijn behandeld’. Rakraki: “Dit onderzoek wordt meegenomen bij de behandeling van de individuele klachten.”

Recordaantal afgehandelde zaken, vooral over racisme

Misschien had je tot vandaag nooit van het College voor de Rechten van de Mens gehoord. Het CvdRM stelt zichzelf tot doel beschermen, belichten en bevorderen de mensenrechten in Nederland. Dat doet het College door onderzoek, advies en voorlichting. Burgers kunnen er terecht met vragen en klachten over racisme en discriminatie. En dat doen zij steeds vaker: vorig jaar handelde het CvdRM 696 verzoeken af, in 2020 nog 503. De meeste afgehandelde verzoeken in 2021 gingen over vermeend racisme: 176 verzoeken, bijna een kwart van het totaal.

Niet alleen het aantal verzoeken om een uitspraak steeg, er kwamen ook veel meer ‘gewone’ vragen en meldingen binnen. 5286 keer schreven mensen de toezichthouder aan. In 2020 waren dat er nog 2723. Het vaakst kwamen er meldingen binnen over discriminatie met betrekking tot een handicap of chronische ziekte. Steeds meer mensen weten het College voor de Rechten van de Mens dus te vinden. Een goede ontwikkeling?

Geen bindende uitspraken, wel effectief

Het College voor de Rechten van de Mens opende in 2012 zijn deuren. Het nam de taken van de ‘Commissie Gelijke Behandeling’ over. In 2014 accrediteerden de Verenigde Naties het College met de zogeheten A-status. Dat betekent dat het College kan deelnemen aan overleggen binnen de VN-Mensenrechtenraad, het VN-orgaan dat zich richt op de naleving van de mensenrechtenverdragen.

Burgers kunnen er zoals gezegd terecht met vragen over discriminatie, of ze kunnen het College vragen een oordeel uit te spreken over een discriminatieklacht. Dat is kosteloos. Er komt dan eerst een schriftelijk onderzoek, waarin het College alle feiten op tafel probeert te krijgen. Daarna volgt een fysieke zitting van het College in Utrecht. De organisatie waarover is geklaagd wordt uitgenodigd om zich te verweren, maar is niet verplicht om te verschijnen. Ten slotte volgt een oordeel.

De oordelen van het College zijn niet bindend, maar wegen wel zwaar

De oordelen van het College zijn niet bindend, maar wegen wel zwaar, zegt het College op haar website: ‘Onze ervaring is dat in ongeveer 80 procent van de gevallen de verweerder actie onderneemt. Een leidinggevende biedt bijvoorbeeld excuus aan of het beleid van de organisatie wordt aangepast.’

Individueel, laagdrempelig en gratis

Het College voor de Rechten van de Mens is geen rechtbank, en dat blijkt ook uit de werkwijze. “Voor een rechtbank is het na de zitting klaar, maar het College legt juist veel nadruk op de follow-up”, zegt Ashley Terlouw, hoogleraar rechtssociologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. “Door haar gezag en overtuigingskracht is het College daarin behoorlijk succesvol.” Terlouw is deskundige op het gebied van gelijke behandeling. Tussen 2004 en 2008 was zij lid van de Commissie Gelijke Behandeling. “Het College kijkt bovendien niet alleen naar een oplossing voor het individu maar voor een hele organisatie. Het bespreekt bijvoorbeeld met een werkgever hoe de organisatiecultuur inclusiever kan worden.”

Omdat het verbod op discriminatie ook in het Wetboek voor Strafrecht is opgenomen (Artikel 137 c t/m g en 429quater), kunnen burgers dus ook bij de ‘gewone’ rechtbank terecht wanneer zij menen dat ze gediscrimineerd worden. Dat zij zich toch tot het College voor de Rechten van de Mens wenden, komt volgens Terlouw onder meer omdat een procedure bij het College laagdrempelig en gratis is. “Je hebt geen advocaat nodig, je kunt de klacht gewoon op een heel informele manier zelf via internet indienen. Het College heeft bovendien veel gespecialiseerde kennis in huis over discriminatie.”

Het aantal meldingen van discriminatie is het topje van de ijsberg

Voor een normale strafrechtszaak heb je bovendien vaak een lange adem nodig, en de uitkomst is onzeker. Niet alle aangiften worden in behandeling genomen of leiden tot vervolging. De politie registreerde in 2020 in totaal bijvoorbeeld 6.141 discriminatieincidenten, waarvan er slechts 409 in de administratie van het Openbaar Ministerie terechtkwamen.

Is de toename in het aantal klachten College voor de Rechten van de Mens dan goed of slecht nieuws? Terlouw: “Ik denk dat het goed is dat meer mensen de weg naar het College weten te vinden. Dat zou onder meer kunnen komen door de grote aandacht voor Black Lives Matter vorig jaar. Mensen leren daardoor meer over hun rechten en wat discriminatie en racisme inhouden.”

Terlouw vermoedt dat het aantal discriminatiemeldingen bij het College slechts een topje van de ijsberg is. “Het aantal meldingen zegt niets over de mate waarin discriminatie voorkomt. Je mag dus ook niet concluderen dat een toename van het aantal meldingen betekent dat er in 2021 meer racisme en discriminatie was.”

Gaat de eerste 'antiracismebaas' een nieuw toeslagenschandaal voorkomen?

Meneer de staatssecretaris, waarom stond ik op uw zwarte lijst?

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons