Mijn lichaam, mijn regels

Er is tegenwoordig niet meer één universele  vrouwelijke identiteit, die lange tijd vooral geënt  was op de witte vrouw uit de hogere middenklasse. Vrouwen zijn er immers in vele kleuren en vormen,  en van diverse etnische, culturele en religieuze achtergronden. We zouden iedereen moeten omarmen en niemand de rug toekeren, is de leus van  de body positivity-beweging.

“Toen ik me eindelijk realiseerde dat ik verdomd fantastisch ben, ging de wereld voor mij open. Ik kan doen wat ik wil. Iedereen kan dat. De enige barrière is ons eigen gedachtepatroon”, zegt ze met een glimlach.  Af en toe laat ze haar blauw gelakte nagels liefdevol door haar baard gaan. Die heeft ze een naam gegeven: “Sundri, dat is schoonheid in het Sanskriet.” De negativiteit uit het verleden zet ze om in een positieve boodschap.

Zo hoopt Kaur mensen met een afwijkend uiterlijk te normaliseren. In tegenstelling tot Jones treedt ze niet op tijdens een slechtbetaalde freakshow, maar is ze de gastvrouw van de campagne My Body, My Rules. Met cosmeticamerk Lush reist ze door Europa. Niet ter vermaak, maar om een krachtige boodschap af te geven. “Jouw lichaam is van jou: om te omarmen en te vieren, ongeacht hoe het eruitziet”, zegt ze tijdens een debatavond in Lab111 in Amsterdam.  De body positivity-beweging zet zich met verve in tegen het vernederen van lichamen die niet aan de gangbare norm van slank, lang en wit voldoen. De organisatie is op sociale media ontstaan en de aanhangers zijn voornamelijk vrouw. Het gaat niet om anti-schoonheid of anti-cosmetica-industrie. Kaur: “Ik heb geen problemen met het heersende schoonheidsideaal. Maar ik heb er wel moeite mee dat er maar één lichaamsvorm tot ideaal is verheven. Iedereen is prachtig zoals hij of zij eruitziet. De definitie van schoonheid zouden we moeten herzien.”

De angst voor de imperfecte ander, waarbij mensen al snel worden ingedeeld in het hokje gangbaar of afwijkend, staat aan de voet van veel misstanden in de wereld. “Het is een fundamenteel mensenrecht om je vrijelijk te kunnen bewegen”, betoogt Kaur. “Lichaamspositiviteit gaat ook over hoe jij je als mens veilig kunt voelen. Je kunt dit niet aankaarten zonder het te hebben over hoe wij als mensen kijken naar gender en huidskleur. Dagelijks worden mensen vermoord of verminkt vanwege hun uiterlijk of hoe ze zich gedragen. Iemand die er niet mainstream uitziet, zoals ik, kan niet overal veilig rondlopen. Zou ik hand in hand lopen met een vrouw, dan ben ik in sommige landen helemaal een doelwit.”