Obaida al-Omari
Interview

“Mijn opa belde met Assad”

Zeven jaar geleden barstte de opstand tegen dictator Assad uit in de Syrische stad Deraa. Obaida Al-Omari zat als tiener destijds naast zijn opa, toen hij in een telefoongesprek met Assad de situatie in Deraa probeerde kalmeren. Rena Netjes sprak met Al-Omari.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
De Syrische revolutie is in Deraa begonnen, hoe is dat gegaan?
Al-Omari: “Een groep tieners, allemaal leden van de grote stammen hier, had leuzen op de muur van de school gekalkt, middenin de stad. Teksten over vrijheid, dat Bashar moest opstappen en over het Egyptische regime. Geïnspireerd door de revolutie in Egypte toen die nog gaande was. Ik heb die leuzen met eigen ogen gezien, die school stond vlakbij ons huis. De jongens werden opgepakt en in de gevangenis gemarteld. Het begon te broeien in de stad: mensen eisten dat de jongens terug naar hun families konden. Toen begon Atef Najieb, het hoofd van de politieke veiligheidsdienst, in de stad de druk op te voeren: hij veegde zelfs intellectuelen, bestuurders en stamhoofden de mantel uit. Maar dat viel volkomen fout bij de bevolking. Iedereen voelde dat er iets in de lucht hing en sprak daar openlijk over. Zo begonnen de demonstraties.”

Bron: twitter.com

“Op 18 maart 2011, ik herinner me dat het een vrijdag was, werd er in alle moskeeën gesproken over de spanningen die het regime had veroorzaakt bij de bovenlaag – terwijl het regime juist verwachtte dat deze mensen de rust in de stammengemeenschap zouden garanderen. De demonstranten trokken die dag allemaal naar de Al-Umry moskee, die van oudsher als verzamelpunt geldt voor mensen uit de hele provincie.”

Bron: twitter.com
“De mensen begonnen ‘Silmiya, silmiya’, ‘Vreedzaam, vreedzaam’ te scanderen. Overal in de provincie gingen mensen de straat op, het waren er duizenden. En de leiders van de protesten waren mensen uit die bovenlaag.
Het regime zette meteen wapens in tegen de demonstranten, zonder enige reden. In de Syrische media werden deze burgers weggezet als militanten uit Saoedi-Arabië. Alle winkels moesten dicht, overheidsinstellingen werden gesloten, het regime vernielde winkels en stak die in brand.”

Hoe de Syrische revolutie in Deraa begon. Bron: youtu.be

Bashar al-Assad beloofde: Ik zal alle militair vertoon stopzetten als de situatie normaal is en families waarvan een lid is gedood zal ik compenseren

“Desondanks hielden de protesten aan. Bashar al-Assad eiste toen een ontmoeting met een aantal mensen die de situatie tot bedaren zouden kunnen brengen. Dertig mensen gingen inderdaad naar hem toe en spraken met hem in het Republikeins Paleis in Damascus. Ook mijn grootvader was erbij: hij is zakenman en stamoudste. Bashar al-Assad beloofde ze: ‘Ik zal alle militair vertoon stopzetten als de situatie weer normaal wordt, en ik zal alle families waarvan een lid is gedood, financieel compenseren.’ De stamvertegenwoordigers uit Deraa gingen daarmee akkoord.

Toen ze terugkeerden naar het Hawraanplateau, waar Deraa ligt, lieten de militairen zich inderdaad niet meer zien, en daarom stopten de mensen met demonstreren. Maar na een paar dagen vermoordden de veiligheidsdiensten ineens vijf jongens, zonder enige aanleiding. Zodoende laaide de opstand weer op.

We hebben maar één eis: haal Atef Najieb hier weg, hij vermoordt mensen en zet anderen onder druk.

Mijn opa belde toen met Bashar al-Assad. Ik herinner me het goed, ik stond naast mijn opa toen hij belde. Mijn opa zei: ‘We hebben maar één eis: haal Atef Najieb hier weg, hij vermoordt mensen en zet anderen onder druk.’ Bashar antwoordde: ‘Atef is de zoon van mijn tante, als ik hem ontsla wordt mijn tante boos op mij.’
Dat gesprek vond plaats op 28 maart 2011. Assad weigerde de eis in te willigen en liet in plaats daarvan steeds meer mensen vermoorden. Vervolgens werd de stad Deraa op 25 april 2011 belegerd. Ik was erbij toen het Syrische leger in vol ornaat binnentrok: heel veel tanks en heel veel militairen . Vanaf dat moment namen de burgers de wapens op om zichzelf te verdedigen. In die situatie zitten we nog steeds, tot op de dag van vandaag.”

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons