Vandaag doet dit paviljoen voor de eerste keer mee aan het strand-opruim-project MyBeach. Een project waarbij verschillende strandpaviljoens worden aangespoord om opruimmiddagen te organiseren. In ruil voor het opruimen hebben de vrijwilligers een leuke en leerzame dag op het strand.
Afval vissen
Bram draagt een zwart pak met een gele band als riem. Zijn hoofd is bedekt met een blauwe bandana afgedekt met een herkenbare piratenpet. “Met mijn piratenoutfit probeer ik het laagdrempelig te houden. Zo is het voor kinderen extra leuk en hoeven mensen zich niet te schamen als ze rondlopen met een vuilniszak en vuil van de grond rapen. Ik sta namelijk ook voor gek!” Hij bedankt alle vrijwilligers voor het komen. Het is stralend weer voor half mei, een goede reden voor deze Zandvoorders om vrijwilliger te komen helpen.
Bram en wethouder van Zandvoort Belinda Göransson leiden de schoonmaakactie in.
Samen met zijn vader, Huig Molenaar, organiseert Bram deze middag op het strand. Het eerste onderdeel is het vissen naar afval. Gepassioneerd vertelt vader Huig over zijn specifieke vismethode en maakt een tekening in het zand. “We gebruiken een ouderwets snijbordje aan de westkant, een vissersnet en een kneppeltje. Het vuil en de vis verzamelt zich in een soort mandje in het net.” Al snel gaan de vrijwilligers het zelf aan den lijve ondervinden. Alle aanwezigen krijgen een band om hun middel terwijl vader Huig het net in het water plaatst. Langzaam lopen de vrijwilliger langs het water om het touw strak te trekken.
De vrijwilligers trekken het net door middel van een touw door het water.
Op het juiste moment haalt Huig in zijn groene kaplaarzen met plastic broek tot zijn middel, ook wel een waadpak genoemd, het net omhoog en bekijkt de vangst. Veel garnalen, een krab maar ook een klein pet-flesje zijn de vangst van deze middag.
Huig Molenaar loopt in het water met het net mee.
Een petfles met zeepokken
“Dit flesje hoort natuurlijk niet in het water, maar de natuur heeft het wel een plaats kunnen geven”, vertelt Bram. Het flesje waar ooit cola uit is gedronken zit vol met zeepokken. Kleine witte rondjes die de buitenkant voor het grootste gedeelte bedekken. “Deze zeepokken worden gegeten door vissen en zo wordt het systeem in stand gehouden. Maar natuurlijk kan dit fout gaan, door de zeepokken kunnen dieren de fles aangezien voor iets anders. Een bruinvis, zeehond of zeevogel kan de fles inslikken en hier alsnog aan doodgaan, omdat ze het plastic niet kunnen verteren.”
Bram toont het flesje zeepokken aan de vrijwilligers.
Volgens Stephan van de surfschool First Waves, de buurman van het paviljoen, is dit vuilvissen een beetje onzin. “Kijk, de spullen spoelen vanzelf weer aan op het strand, daarom kunnen we net zo goed het strand opruimen. Het vuil uit zee halen, daar is geen beginnen aan.” Maar negatief is hij niet. Als surfer is hij blij dat strandpaviljoen Thalassa dit organiseert en een groot gedeelte van het strand schoon houdt. Voor de deur van zijn surfschool houdt hij het zelf schoon. “Ik geef les aan kinderen en voor je het weet staat er een kind in een stuk hout met spijkers, daarom moeten we het gewoon netjes houden.”
We maken ff uw tuintje schoon
Na de afvalvangst rijden we hobbelend verder in het keverbusje. We stoppen op een plek waar veel vuil wordt gecamoufleerd door het zachte zand. De vrijwilligers halen van alles onder het zand vandaan. Naast petflesjes worden er plastic zakjes, blikjes, stukken hout, tegels die van het paviljoen zijn gewaaid en peuken verzameld. Georgette Engel doet voor het eerst mee aan de MyBeach-actie: “Ik vind het belangrijk dat er aandacht wordt besteed aan een schone omgeving. Vaak zijn dit soort acties op de Waddeneilanden. Zandvoort is ten minste goed bereikbaar dus wilde ik wel eens meedoen.” Ook vrijwilliger Peter Bluijs vindt het belangrijk dat iedereen een handje helpt met het schoonmaken van het strand. Actief ijsbeert hij over het strand om kleine stukjes afval bij elkaar te verzamelen in een plastic zak.
Met handschoenen aan ruimt Georgette Engel stukken glas op van het strand.
Het busje rijdt nog een klein stukje over het strand. Onder het genot van flinke benzinegeur die het oude keverbusje met zich meebrengt, rijden we naar de strandhuisjes die veelal zijn bezet door Amsterdammers. Hoewel het nog niet echt zomertijd is zijn enkele huisjes al bezet voor een lekker dagje of weekendje strand. Bij een van de huisjes staat een zongebruinde man op de uitkijk, hij kijkt even op om te zien wat de vrijwilligers met hun plastic vuilniszakken komen rondsnuffelen.
“Goedemiddag, wij komen ff uw tuintje schoonmaken”, zegt piraat Bram enthousiast. “Oh, dat doen we zelf ook wel eens”, antwoord de man. Met zijn witte shirt, bloemgeprinte short en zonnebril aan een touwtje om zijn nek zit hij klaar voor de zomer. “U kunt nog even helpen hoor, er is plek in de kar”, Bram probeert de man enthousiast te maken om de handen uit de mouwen te steken. De man vlucht snel terug in zijn huisje en zakt voor de televisie.
Bergen afval
Na een aantal uur flink gewerkt te hebben op het Noord-Hollandse strand trekken de vrijwilligers terug naar het strandpaviljoen. Al het gevonden afval komt op een hoop bij elkaar, dit roept wat anekdotes op bij de mannen die al generaties lang bewust bezig zijn met de omgeving van hun paviljoen. Het gekste dat we ooit hebben gevonden? Huig: “Een kanonskogel uit de zeventiende eeuw. Ook hebben we wel eens een mamoetbot gevonden en grote zakken meel. De kern van deze zakken meel was nog bruikbaar en hebben we thuis gebruikt voor het beslag van kibbeling. Ook hebben we veel hout gevonden, drie jaar geleden hebben we hier terrasmeubels van gemaakt.”
Geen kanonskogels, maar wel veel rotzooi na een dagje schoonmaken.
Tekst: Merel Hendriks
Foto's: Afra de Leeuw
