Dit jaar begon goed voor mij. Begin januari ontving ik het bericht van internationale ontwikkelingsorganisatie VSO (Volunteer Service Overseas) dat er een plek voor mij was om te werken in Bangladesh op het gebied van het recht op gezondheid en organisatie ontwikkeling. VSO heeft als doel om wereldwijd de kennis en ervaring van vakdeskundigen in te zetten om op een duurzame wijze armoede en onrecht bestrijden in ontwikkelingslanden. Dit gebeurt voornamelijk door ondersteuning van lokale organisaties in ontwikkelingslanden op elk niveau, dus de lokale gemeenschap, gemeenteniveau, institutioneel niveau (ziekenhuizen, vakbonden) en op nationaal niveau (ministeries). Vandaar dat ik voor de lokale organisatie ‘Agrogoti’ in Satkhira aan de slag kon als ‘health rights communication and documentation advisor’. En dat wilde ik maar al te graag!
Geen geld, geen goederen, maar mensen
VSO werkt aan de wereld. Ons doel is een wereld zonder armoede, waarin mensen samenwerken om hun ontwikkelingsmogelijkheden te realiseren en daardoor op eigen benen kunnen staan. VSO is een internationale ontwikkelingsorganisatie die op aanvraag vakmensen uitzendt naar Afrika en Azië. Vakdeskundigen delen daar, op grond van gelijkwaardigheid, tegen een lokaal salaris de kennis en ervaring waaraan het hun collega’s ontbreekt. Werken aan de wereld kunnen wij niet alleen. Daarom werken wij steeds meer samen met bedrijven en instellingen. Samen dragen we bij aan een menswaardig bestaan voor mensen in ontwikkelingslanden en geven we vorm aan maatschappelijk verantwoord ondernemen in Nederland.Wil je meer weten over VSO, net als Carolien uitgezonden worden of het werk van VSO op een andere manier steunen? Bezoek www.vso.nl of bel 030-23 20 600.
Volg VSO op facebook.com/VSONederland en op Twitter @VSONL.
VSO is afhankelijk van giften en donaties. Elk bedrag op giro 92 helpt en wordt goed besteed.
De keuze om in een arm land te gaan werken kwam niet vanuit het niets. Ondanks het plezier in mijn werk bij de Landelijke Huisartsen Vereniging, waar ik verantwoordelijk voor de beleidsontwikkeling rond huisartsenzorg voor kwetsbare patiëntengroepen, wilde ik graag voor een langere tijd in het buitenland werken. En dan het liefst in een land waar nog veel te ontwikkelen zou zijn!
Ontwikkelingssamenwerking heeft altijd al mijn interesse gehad. Om beter te begrijpen hoe mensen in andere delen van de wereld denken en doen, ging ik tien jaar geleden antropologie studeren. Nu nog steeds vind ik die discussies interessant. In een masterclass van oud-minister voor ontwikkelingssamenwerking Jan Pronk (georganiseerd door CoolPolitics en Lokaal Mondiaal) analyseerden we processen in de internationale politiek, internationale economie en ’het nut, de noodzaak en de vorm’ van ontwikkelingssamenwerking. Verrijkend om op die manier met ontwikkeling bezig te zijn en de processen te analyseren, voordat ik ‘het veld’ in stapte!
Ter voorbereiding op het werk volgde ik VSO’s twee trainingsweekenden. Onder begeleiding van drie trainers doorliepen we een programma met een breed scala aan onderwerpen, van armoede en de schuldenproblematiek, tot specifieke vaardigheden als onderhandelen, faciliteren en omgang met corruptie en conflict. Nuttige stof dus, behulpzaam voor een beter begrip van lokale ontwikkelingsprocessen.
Aangekomen in Bangladesh volgde een hartelijk welkom door de VSO staf. Gedurende de eerste maand volgden we Bangla lessen in een taalinstituut en kregen we elke dag een sessie over een bepaald thema, zoals de geschiedenis, cultuur, gender, klimaatveranderingen, voorbereiding op het werk in het veld, etc. Vaak waren het goede sessies waar er ruimte was voor vragen en discussie, waardoor we veel waardevolle informatie ontvingen. Daarnaast bezochten we diverse historische plaatsen met een professor geschiedenis, waaronder het museum over de onafhankelijkheidsoorlog. De geschiedenis van Bangladesh is indrukwekkend.
Na vier weken introductie in Dhaka volgde mijn vertrek naar Sathkira. Nog gaan 300 km verderop, maar niettemin 8 uur reizen. Ik was ontzettend benieuwd wat ik aan zou treffen, omdat het district bekend staat om zijn ontwikkelingsachterstand, mensenhandel en orthodoxe islamitische groepen. Ik verwachtte min of meer ‘het ergste’ zoals een gebrek aan water, elektriciteit, westerse producten en internet en deels is het waar geworden maar lang niet zo erg als verwacht. Het warme welkom van mijn collega’s die gelukkig redelijk wat Engels spreken, maakte dat ik me al snel op mijn gemakt voelde en ook de behuizing is boven verwachting.
Feiten:
- VSO Internationaal bestaat sinds 1958, VSO Nederland sinds 1989.
- VSO Internationaal heeft 5 zelfstandige federatieleden: Groot Brittannië, Ierland, Nederland, Kenia en Filipijnen. In India heeft VSO een wervingskantoor.
- VSO werkt in 36 landen, die door 33 programmakantoren worden ondersteund.
- Totaal werkt VSO met 1.064 lokale organisaties in ontwikkelingslanden.
- Internationaal zijn er ruim 48.000 vakdeskundigen uitgezonden.
- Vakdeskundigen komen voornamelijk uit onderwijs, gezondheidszorg, business management, engineering en ICT.
Dus aan de slag! Mijn opdracht is enerzijds om jongerengroepen bekend te maken met het recht op gezondheidszorg, met hem te kijken hoe we de toegang en kwaliteit van de gezondheidszorg in hun regio kunnen verbeteren en met lokale en regionale zorginstellingen werken aan een gezondheidszorgsprogramma’s in de regio. Daarvoor werk ik met twee jongerengroepen ongeveer 60 km verderop en de lokale overheid. Ook werken we aan het versterken van de transparantie van de lokale overheid en de invloed van de lokale gemeenschap in de besluitvorming. Anderzijds houd ik me bezig met het versterken van de capaciteit van mijn collega’s rond documentatie, communicatie en mobilisatie van de gemeenschap. Het is leuk om zo met afwisselende thema’s bezig te zijn. In de afgelopen drie maanden heb ik al heel wat bijeenkomsten georganiseerd en bijgewoond om aan deze onderwerpen te werken.
Mijn werk maakt deel uit VSO’s hoofddoel om de onderliggende oorzaken van sociale uitsluiting en een slechte gezondheid aan te pakken (bijvoorbeeld door schoon drinkwater, sanitaire voorzieningen en goede voeding) en de stem van kwetsbare groepen mensen te laten horen (bijvoorbeeld van gehandicapten, werklozen, zieken, weeskinderen), zodat ook zij toegang hebben tot gezondheidszorg en sociale voorzieningen. Zeker in Bangladesh hebben kwetsbare groepen als etnische minderheden, vrouwen, meisjes, weduwen en mensen met een beperking weinig in te brengen, en dat zijn er heel wat.
Spijt dat ik gekomen ben heb ik zeker niet. Ik geniet van het leven hier en leer telkens nieuwe dingen. De cultuurverschillen zijn daar en – zeker rond gender – zijn af en toe moeilijk, maar het is het waard om het land goed te leren kennen. Een uitdaging die me een hoop over mezelf en anderen leert!
