Onverschrokken vraagt ze naar het leven in Nederland, en of je er ook met alleen een middelbareschooldiploma werk vindt. Vooral in banen blijkt ze geïnteresseerd; zodra Noord- Macedonië toetreedt tot de EU, verklaart ze, is ze vertrokken. In welk westers land ze gaat wonen, weet ze nog niet. Ze kijkt me aan en ineens lijkt haar toekomstige beslissing niet meer van informatie op internet af te hangen, maar van mij. Met gretige ogen lijkt ze me te willen verleiden tot een romantische voorstelling van Nederland – ik woon er immers toch graag? Intussen stroomt het café vol.
“Nederland is fijn, Neda, maar niet voor iedereen
Maar dan roept iemand haar weg. Ik kijk Neda na en besef dat ik deze vrouw, die ik totaal niet ken, hiermee ook onnodig bang kan maken. Ik gun Neda haar droom. En bovendien: niet élke arbeidsmigrant wacht doffe ellende.
Kort daarna stuift Neda langs met een vol dienblad. “Duitsland!” roept ze ons toe. “Een oude scharrel van me woont in München – dus misschien daar!” Ze heeft geen tijd voor mijn zwaarmoedige blik en ergens zou ik opgelucht moeten zijn. Alleen ben ik dat niet.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand