Het voorval luidt een periode in waarin onze jonge dochter de term ‘papa’ klaarblijkelijk associeert met ‘zwarte man’ en ik met vlekken in de nek mijn best moet doen om niet over te komen als ‘die witte, alleenstaande, wanhopige vrouw’ met een dochter die naarstig op zoek is naar haar zaaddonor.
“‘De wereld van onze dochter is inmiddels minder wit’
Slechts één generatie terug waren die beelden er nog niet in Nederland. Ook voor witte kinderen is de representatie van zwarte kinderen in boeken en op televisie een aanwinst. Want ‘veel gekleurde kinderen zien de wereld alleen via ramen en zij hebben spiegels nodig. Andere kinderen zien alleen spiegels en zij moeten de wereld ook door ramen leren zien’, schrijft kinderboekenschrijver Freeman op haar website.
“‘Wanneer ik het schoolplein af loop, vertelt ze honderduit over de vader van Naïma die erg veel lijkt op haar eigen papa’
Met een grote glimlach bots ik bijna tegen twee roze crocs aan van een vrouw in iets te strakke joggingbroek en met wekenlange uitgroei. “Hé!” roept Ava enthousiast. “Die mevrouw lijkt op jou! Jullie hebben dezelfde kleur huid, allebei rood haar uit een potje én een hele grote blubberbuik!”
Deze column verscheen in december 2022 OneWorld Magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
