Kinderen op straat in Pakistan

“In Pakistan is geen kind veilig”

De verkrachting van en de moord op de zevenjarige Zainab hebben tot hevige rellen in Pakistan geleid. De politie doet niets tegen het groeiende aantal zedenmisdrijven jegens kinderen, klagen kinderorganisaties. Maar ook ouders dienen hun verantwoordelijkheid te nemen, schrijft Wilma van der Maten. ‘Ze zouden ze seksuele voorlichting moeten geven om ze te wapenen tegen kinderlokkers.’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
In Kasur is acht dagen nadat het lichaam van Zainab op een vuilnisbelt werd teruggevonden, nog niemand gearresteerd. Het DNA dat op haar lichaam is aangetroffen, komt overeen met dat op nog vijf andere slachtoffertjes: het gaat kennelijk om een seriemoordenaar.

Niet eerder trokken na een zedenmisdrijf tegen een kind zoveel mensen in Pakistan de straat op

De politie heeft een foto van de verdachte verspreid. Maar eer de politie in actie kwam, waren er massale protesten voor nodig. Niet eerder trokken na een zedenmisdrijf tegen een kind zoveel mensen in Pakistan de straat op. In Kasur gooiden woedende betogers met stenen naar agenten. Sociale media brachten de protesten op gang, nadat een foto van de engelachtige Zainab, vrolijk naar de camera lachend, massaal werd gedeeld.
Pakistaanse kinderen zitten op de grond

Niet serieus genomen

De politie neemt zedenmisdrijf tegen kinderen niet serieus, klaagt de bevolking in Kasur. Zainab is al het twaalfde kind dat de in afgelopen maanden dood en verkracht in het provinciestadje werd teruggevonden. In geen van de gevallen is de dader opgepakt. Vaak deden de ouders wel aangifte, maar slechts de helft van de zaken werd officieel geregistreerd.

Kasur staat inmiddels bekend als ‘de kinderverkrachtingshoofdstad’ van Pakistan. Nergens is het aantal zedenmisdrijven tegen kinderen hoger, er werden de afgelopen jaren honderden kinderen misbruikt. Bijvoorbeeld in de omstreden ‘Husain Khanwala-zaak’, genoemd naar een district buiten Kasur, waar tot 2015 kinderen door bendes werden ontvoerden. Ze misbruikten minderjarigen voor de camera en verkochten de opnames aan de porno-industrie. Wie zijn mond wilde opendoen, werd met de dood bedreigd.

Kasur staat inmiddels bekend als ‘de kinderverkrachtingshoofdstad’ van Pakistan

Nadat enkele kinderen toch hun verhaal in de media hadden verteld, arresteerde de politie een paar verdachten, maar liet die wegens gebrek aan bewijs weer gaan. De Pakistaanse bevolking vreest dat ook het onderzoek naar Zainabs moord als een nachtkaars zal uitgaan.

Misdrijven nemen toe

Niet alleen Kasur, maar in heel Pakistan neemt het aantal seksuele misdrijven tegen kinderen toe. Volgens officiële cijfers van het Centrale Bureau Operaties deden 750 ouders in 2017 aangifte van ontvoering van een kind tussen de drie en vijftien jaar.

“Die cijfers zijn het topje van de ijsberg”, zegt Sadia Hussain, directeur van de kinderbeschermingsorganisatie Sparc. Ze vermoedt dat er jaarlijks duizenden kinderen verdwijnen. Sparc luidt al jaren de noodklok over de toename van seksueel geweld tegen kinderen. In een van hun straatopvangprojecten in Rawalpindi vertellen de begeleiders over de kwetsbare positie waarin kinderen verkeren. “Pakistan telt te veel grote gezinnen. De ouders, meestal straatventers, hebben geen geld om al die monden te voeden en sturen de kinderen onbegeleid de straat op om geld te verdienen. Bendes maken daar misbruik van.”

Project van Power 99 in de sloppenwijken.

Opvangtehuis

Bij Sparc zijn ze veilig. Toch moet Hussain stevig met de ouders onderhandelen om hun kinderen een paar uur per dag in het opvangtehuis te krijgen. Pas nadat ze op straat hun dagelijkse kost hebben verdiend, mogen ze naar de school van Sparc, waar ze leren lezen en schrijven. Hussain laat ze ’s avonds pas gaan als de ouders ze persoonlijk ophalen. Een jongetje bij Sparc vertelt dat hij uit een gezin met tien kinderen komt. Overdag schuimt hij de straat af met zijn kleine zusjes, van wie de jongste pas drie is. De kinderen vormen een gemakkelijk prooi voor kinderhandelaren. Niemand kijkt naar ze om.
“In Pakistan is geen kind veilig”, zegt ook Fahkira Najib, directeur van de Power 99 stichting, onderdeel van het gelijknamige populaire radiostation. De stichting biedt straatkinderen in de sloppenwijken informeel onderwijs. In Bari Iman, een sloppenwijk van Islamabad, leren vrijwilligers van Power 99 ruim 75 kinderen lezen en schrijven. “Geen kind gaat hier naar school. Terwijl hun ouders werken, hangen ze de hele dag op straat rond. Ze zijn een prooi voor kinderlokkers”, waarschuwt Fahkira.

Ze zijn een prooi voor kinderlokkers

De meeste kinderen komen uit veel te grote gezinnen. “Zeven tot zelfs elf kinderen is hier heel normaal”, vertelt de directrice van Power 99. Geboortebeperking bestaat niet in Pakistan. Projecten om die te promoten, mislukken. “Het is vechten tegen de luidsprekers van de mullahs in de moskee, die beweren dat ieder kind een geschenk is van God.”

Seks groot taboe

Het parlement moet met betere wetgeving komen om kinderen in Pakistan te beschermen, vinden kinderorganisaties. De politie dient de verdwijningen serieus te nemen. “Morgen kan het jouw kind zijn. Dat beseft iedereen pas nu”, vertelt Shehzad Roy van de kinderorganisatie Zindagi Trust. Hij hoopt dat wanneer de ergste woede voorbij is, ouders ook hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Zij dienen met hun kinderen te praten over de gevaren waar ze aan blootstaan.

Maar seks is een groot taboe in Pakistan. Ouders schamen zich na de verkrachting van hun kind. De dader is in negentig procent van de gevallen een bekende van het slachtoffer. Ouders geven een familielid dat zich aan hun kind vergreep, uit schaamte niet bij de politie aan. “Leg kinderen uit wat geslachtsdelen zijn. Dat niemand, niet in je familie, niet op straat, het recht heeft om die aan te raken”, zegt Roy. ‘En vertel ze met niemand anders dan hun ouders mee te gaan.’

Misschien had ze toen nog gered kunnen worden

Op videobeelden van enkele uren voor haar dood is te zien hoe Zainab rustig aan de hand van haar toekomstige verkrachter en moordenaar over straat wandelt. Daarna verdwijnt ze voorgoed uit beeld. “Mijn hart breekt, als ik denk aan de pijn die Zainab heeft geleden voor ze stierf”, zegt haar zestienjarige zus Laiba. In het krappe huisje in de smalle steeg tegenover de moskee waar haar familie met twee andere gezinnen woont, verkeert iedereen in shock. “We hebben die beelden twee uur na de ontvoering aan de politie gegeven. Een camera voor een bakkerij in de straat nam ze op. Maar de politie deed niets. Misschien had ze toen nog gered kunnen worden’, vertelt Zainabs achttienjarige broer Abuzar emotioneel.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons