Porno onder de loep

Onze generatie is proefkonijn van een digitaal tijdperk waarin seksuele fantasieën en perversiteiten slechts een muisklik ver weg zijn. Ik groei op in een tijdperk waar porno onderdeel is geworden van het basispakket van het leven. Pornografie is doorgedrongen tot alle lagen van onze maatschappij en lijkt net zo elementair, of normaal,  als voedsel en onderwijs voor ons is. Des te opvallender dat er nog steeds zo weinig wordt gediscussieerd over de gevolgen van de stortvloed aan porno op ons brein en gedrag.

Volgens verschillende wetenschappelijke studies over dit onderwerp zorgt veel consumptie van pornografie tot een afname van breinactiviteit en een verminderde reactie op seksuele stimulatie in de ‘echte’ wereld. Volgens deze studie neemt het beloningssysteem van mensen die vaak vieze filmpjes kijken af, wat ervoor zorgt dat ze steeds minder snel opgewonden raken.

Porno houdt ons een bedrieglijk werkelijkheid voor. We kijken omdat we stress hebben, zin hebben, gefrustreerd zijn of alleen zijn. Maar wat nou als die impuls in de realiteit juist de omgekeerde werking lijkt te hebben? Het voelt instinctief verkeerd aan dat onze samenleving seks steeds meer reduceert tot een platte manier om onze lusten te vervullen.  

Het enige waaraan porno bijdraagt is dat seks in het echte leven saai en minder opwindend lijkt omdat het niet meer voldoet aan de extreme verwachtingen die de entertainmentindustrie ons geeft. Ik noem deze ziekte het Torso-syndroom. Omdat dit syndroom prachtig en pijnlijk is opgeschreven in de roman ‘Kort Amerikaans’ van Jan Wolkers. Eric, de hoofdpersoon, is zo afgestompt dat hij op een gegeven moment alleen nog maar met zijn gipsen torso seks hebben.

Reality-check: echte meisjes hebben geen perfecte acrobatische lichamen met volronde borsten en zijn niet op aarde om als slaaf in dienst te staan van het mannelijk genot. Een cumshit staat misschien geil op de camera, maar naar mijn weten vinden meisjes het over het algemeen niet lekker om mannelijke sperma op hun mond gespoten te krijgen en als melk te drinken.  En nog een reality-check: niet alle mannen hebben een penis zo groot als een onderarm en zijn continu stijf. Zo werkt het gewoon niet in de echte wereld.

We groeien op met vertekend beeld van wat seks is, en moeten dit ter discussie stellen. In een samenleving waar men moord en brand schreeuwt over drugs- en gameverslavingen, is het onverklaarbaar dat er geen publieke discussie over de verstrekkende consequenties van porno op gang is gekomen. 

Wat porno aan ons geeft is een extreem negatief zelfbeeld over ons eigen lichaam. De mens wordt gepresenteerd als een seksobject dat als enig doel heeft om overdreven seksuele handelingen te verrichten die gebaseerd zijn op de visuele seksuele fantasie van de man. Vooral porno-actrices worden ingezet om zich te als slaven te gedragen. Hierdoor wordt de beeldvorming van de vrouw als onderdanig, afhankelijk en goedkoop lustobject alleen maar verder gestimuleerd. Het stuit tegen het idee van een gelijkwaardige en liefdevolle verhouding tussen een man en een vrouw.

Dit kan alleen als wij voortaan porno onder de loep nemen. Doe jij mee?