Sisters United

Van digitaal naar de straat
Op zaterdag 5 maart vond de nu al memorabele Black Sisterhood Unity March plaats, een initiatief van Black Ladies Talk (BLT). Afgelopen najaar gestart en, met ruim 3.000 leden, een van de snelst groeiende ‘etnische’ communities op Facebook. De groep is opgericht door de Surinaams/Nederlandse toegepast psycholoog Anita Abaisa, als platform voor Afro-Nederlandse vrouwen die met elkaar van gedachten willen wisselen. Over werk, opvoeding, haar & beauty, relaties, identiteit, blackness en al die andere zaken die je als zwarte vrouw in Nederland bezig kunnen houden. De groep is zo’n succes dat de ladies ook geregeld in real life bijeenkomen voor een hapje, drankje, businessbrainstorm of een netwerkevent.

De tocht, die afgelopen zaterdag gehouden werd, kwam voort uit een idee van een van de BLT-leden, de Surinaams/Nederlandse kinderboekenschrijfster Ogenda Adolphin, die vrouwen wil oproepen om te connecten, te (blijven) geloven in zichzelf en elkaar te empoweren. Om positieve rolmodellen voor de jongere generatie te zijn. Om zwarte vrouwen als groep zichtbaar te maken. In weerwil van de clichébeelden die we allemaal kennen uit film en media. En zichtbaar waren we. Alle honderdvijftig. Geheel volgens de dresscode – op een enkeling na – gekleed in sophisticated zwart, met op het hoofd een kleurige doek als ode aan Afrika, de bakermat van de serene beschaving.

Op voorhand hadden witte(!) kennissen me voorzichtig gevaagd of ‘zo’n tocht’ nu wel zo’n goed idee was. Menigeen vond het ‘overtrokken’. Of ‘niks voor een land als het onze.’ Facebook-vriend A. had zelfs gesomberd: ‘Daar komt heibel van.’ Niets. Tijdens de hele tocht is geen onvertogen woord gevallen. We zagen vooral vrolijke gezichten. Bewondering vaak, verwondering soms. Een enkele keer onverschilligheid. Maar nergens afwijzing, boosheid of vijandigheid. Het kán dus gewoon in ons landje. Met honderdvijftig vrouwen uitdragen dat je pro-zwart bent, zonder anti-wit te zijn. Super dat de Rotterdammers deze boodschap hebben opgepikt.

Volgend jaar vindt overigens weer een Black Sisterhood Unity March plaats. Ongetwijfeld met nog veel meer vrouwen dan zaterdag. Zelf hoop ik dan ook weer mee te lopen. Zwijgend of zingend. Een klein beetje swingend. Als het meezit. Misschien.