Beeld: cloverphoto/iStock

Soms is het beter om thuis te blijven

Met de beste intenties trekken vrijwilligers naar het buitenland om vluchtelingen te helpen, vaak zonder voorbereiding of begeleiding. Hun goede bedoelingen kunnen gevaarlijk uitpakken, voor zowel de vluchteling als henzelf.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Veroorzaken al die vrijwilligers die met vluchtelingen werken niet meer problemen dan ze oplossen?, vroeg politicologe Fernande van Tets zich begin 2016 af in een stuk op De Correspondent, waarin ze de inzet van vrijwilligers op het Griekse eiland Lesbos analyseerde. Bijna vijf jaar later is haar vraag nog onverminderd relevant: volgens de Duitse cultureel pedagoge Verena Fink vertrekken sommige mensen onvoorbereid naar het veld, wat negatieve gevolgen kan hebben – zowel voor henzelf als voor vluchtelingen.

In Griekenland krijg je vanuit ngo’s meestal weinig of geen psychologische ondersteuning

Fink begon met haar werk voor vluchtelingen op de Duitse treinstations waar ze, net als zoveel andere vrijwilligers, water en dekens uitdeelde aan Syriërs die in Duitsland arriveerden. In 2017 verhuisde ze naar de Noord-Griekse stad Thessaloniki, waar ze nu als coördinator van het sociaal centrum Oikopolis werkt. Vluchtelingen kunnen daar terecht voor maaltijden en kleren.

Soms voelt ze dat het haar te veel wordt: ze heeft slaapproblemen, kan geen rust vinden. Gelukkig kan ze dan bij een bevriende psycholoog terecht. Het is een luxe voor vrijwilligers die voor kleine ngo’s werken, benadrukt ze. “In Griekenland krijg je vanuit ngo’s meestal weinig of geen psychologische ondersteuning.”

Leren zeggen: ‘dat hebben we niet’

De Nederlandse ngo Stichting Bootvluchteling, die in het kamp op Lesbos actief is, vormt een uitzondering: ze hebben wel een psycholoog stand-by die vrijwilligers 24 uur per dag kunnen bereiken, vertelt veldcoördinator Asha Fleerakkers.

Zo goed als iedere kampbewoner kampt met trauma

Vluchtelingen met psychologische problemen kunnen niet rekenen op zulke bijstand. Zij zijn simpelweg met te veel: zo goed als iedere kampbewoner kampt met trauma. Door het gebrek aan psychologische ondersteuning1 vertellen vluchtelingen hun verhalen aan iedereen die maar wil luisteren, onder wie vrijwilligers. Sommige mensen blijven geen passieve luisteraars maar ontwikkelen een persoonlijke band met een vluchteling. Vaak zonder te beseffen dat het een negatieve impact kan hebben op het welzijn van die laatste.

“Dat was bijvoorbeeld vroeger het geval met kampbewoners die als vrijwilligers met ons samenwerkten”, zegt Fleerakkers. “Ze voelden zich in steek gelaten nadat externe vrijwilligers met wie ze een relatie hebben opgebouwd huiswaarts keerden en contact verbraken. Mensen die naar hier komen en veel aandacht aan vluchtelingen schenken bedoelen het uiteraard ontzettend goed. Maar soms berokkenen ze hiermee onbewust schade. Om dat te voorkomen is onze gedragscode voor de vrijwilligers aangepast”.

Vluchtelingen vertellen niet alleen wat ze kwijt willen, maar vragen geregeld naar hulp. Sommige vrijwilligers bezwijken en beloven dat ze alles zullen regelen. Later schieten ze in stress als ze beloften niet kunnen nakomen. Dat zorgt weer voor frustratie en ontgoocheling bij vluchtelingen. Fink benadrukt dat vrijwilligers erop voorbereid moeten zijn dat ze vaker ‘dat hebben we niet’ zullen moeten herhalen dan ‘ik breng je wat je nodig hebt’.

Valse hoop

Vaak nee moeten verkopen is iets wat de Nederlandse vrijwilliger Nick Zweers herkent. Hij werkte dit jaar drie maanden als vrijwilliger voor Christian Refugee Relief, vooral in het beruchte vluchtelingenkamp Moria, dat begin september zo goed als volledig afbrandde. ‘Als je van een ngo bent krijg je elke mogelijke vraag naar je hoofd geslingerd’, schrijft hij op zijn blog. Zijn reactie is vaak: ‘Ik weet het niet, ga maar naar het infopunt’. Maar sommige vrijwilligers antwoorden toch, ook al missen ze specifieke kennis. Zo verspreiden ze verkeerde informatie, wat onrealistische verwachtingen kan creëren.

Valse hoop kan zeer gevaarlijk zijn voor de mentale gezondheid van asielzoekers

Verstrekken van onjuiste informatie over de asielprocedure is het ergst, vindt Mauro Farrugia, CEO van de Maltese overheidsinstantie AWAS, die verantwoordelijk is voor het huisvesten van asielzoekers. “Het is meestal niet kwaad bedoeld, vrijwilligers willen helpen.” Maar deze goede bedoelingen kunnen serieuze gevolgen hebben.

“Valse hoop kan zeer gevaarlijk zijn voor de mentale gezondheid van asielzoekers”, zegt Diana Tudorancea, psychologe en uitvoerend directeur van ngo Tama. “Wanneer blijkt dat de situatie van een asielzoeker niet verandert, kan het zelfs een mentale inzinking tot gevolg hebben.” Of rellen in detentie- of vluchtelingencentra. “Als je als asielzoeker hoort dat je eigenlijk recht op iets hebt, of dat je asielaanvraag zou moeten worden behandeld, dan heb je bepaalde verwachtingen. Als bijvoorbeeld de politieke context verandert en je langer moet wachten of je niet krijgt dan je werd beloofd, dan word je gewoon woest”.

Twee ngo’s (Farrugia noemt de namen van de organisaties liever niet) mogen inmiddels geen activiteiten meer organiseren in de Maltese asielcentra omdat ze misleidende informatie gaven. Om meer controle te hebben over informatiestroom in de vluchtelingencentra heeft AWAS een team opgericht dat nauw samenwerkt met ngo’s, vrijwilligers, internationale organisaties zoals Europees ondersteuningsbureau voor asielzaken (EASO) en asielzoekers.

‘Even inspringen’

Het voornaamste probleem met vrijwilligers is, volgens Farrugia, dat sommige mensen tegen elke prijs willen helpen omdat ze zich hechten aan een concrete persoon. “Ze gaan vluchtelingen zelfs aanraden wat ze over hun reis naar Europa moeten vertellen om tijdens hun asielinterview geloofwaardiger over te komen. Het komt voor dat we steeds precies hetzelfde vluchtverhaal horen, op details na. Dan weet je dat er iets niet pluis is. Dat is in niemands voordeel: noch van de asielzoeker, noch van het asielsysteem dat overbelast wordt omdat er bijkomend onderzoek moet komen.”

Het is normaal dat je fouten maakt als je de omgeving niet goed kent

Tudorancea herkent het: “Ik zie het bij vrijwilligers die ‘voor even’ inspringen, zoals studenten die naar Malta komen in het kader van een Erasmus-uitwisseling. Deze mensen zijn doorgaans heel idealistisch ingesteld. Vaak zitten ze met een idee in hun hoofd om personen een voor een te redden, terwijl dit niet per se de beste aanpak is.”

De psychologe neemt het vrijwilligers niet kwalijk. “Het is normaal dat je fouten maakt als je de omgeving niet goed kent. Bovendien is het doel van vrijwilligerswerk om ergens ervaring op te doen. Het is de verantwoordelijkheid van organisaties om een betere omkadering aan mensen te bieden.” Stichting Bootvluchteling en vele andere organisaties bereiden vrijwilligers voordat zij vertrekken voor op hun verblijf. Bijvoorbeeld door infosessies te organiseren, waarbij onder andere de gedragscode met alle do’s en don’t grondig wordt doorgenomen.

Signalen opvangen

Maar ook dat is nog geen garantie dat er niets misgaat. Tudorancea: “We mogen niet vergeten dat een asielzoekerscentrum een beladen plek is, vol emoties, waar regelmatig conflicten ontstaan. Aan de ene kant heb je het personeel – niet altijd hoog opgeleid, slecht betaald en daardoor soms gefrustreerd – en aan de andere kant vluchtelingen in een slechte mentale toestand. Sommige vrijwilligers die onbegeleid op pad gaan, kennen die context onvoldoende of helemaal niet. Bovendien weten ze vaak niet hoe ze in een conflictsituatie moeten reageren.”

Een ongetrainde vrijwilliger ziet de tekenen van ernstige schending van de mensenrechten vaak ook niet

Het gebrek aan ervaring zorgt er ten slotte ook voor dat vrijwilligers bepaalde belangrijke signalen niet opvangen – zoals suïcidale gedachten. “Een ongetrainde vrijwilliger ziet de tekenen van ernstige schending van de mensenrechten vaak ook niet”, aldus Tudorancea. “Tijdens een therapeutische sessie in een asielcentrum heb ik op basis van het gedrag van een asielzoekster en de manier waarop ze zich uitdrukte kunnen achterhalen dat ze slachtoffer was van seksuele uitbuiting. Was er een onervaren persoon tijdens die sessie aanwezig, dan is dit hoogstwaarschijnlijk niet naar boven gekomen”.

Moet iemand met goede bedoelingen, maar zonder ervaring dan thuisblijven? Werken in het veld is niet de enige optie om vluchtelingen te ondersteunen. Activiteiten achter de schermen zoals kleren sorteren of maaltijden voorbereiden, zijn even belangrijk. Net als financiële steun aan ngo’s die vaak moeten roeien met de riemen die ze hebben. Zo kan iedereen een steentje bijdragen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat iedereen maar het beste thuis kan blijven: zonder vrijwilligers ter plekke zouden ngo’s hun werk niet kunnen doen.

Onze hulp maakt de trauma’s van vluchtelingen alleen maar erger

Zo ver gaat Malta om migranten buiten te houden (want de EU kijkt weg)

  1. Voor een idee: Stichting Bootvluchteling kan in het kader van psychosociale support twaalf mensen per week zien, terwijl er in Moria in september 13.000 mensen woonden. Nu kwetsbare groepen, waaronder niet begeleide minderjarigen, zijn geëvacueerd, zijn dat er tussen 7000 en 8000. ↩︎

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons