Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Niet meer vliegen, geen vlees meer of nooit meer nieuwe kleren?
“Dat is gelijk een lastige. Ik eet vlees, koop nog kleren en vlieg geregeld. Wel probeer ik met alle drie te minderen. Nooit meer vliegen betekent onze families in Indonesië en Hongkong niet meer zien; dat is geen optie. Naar bijvoorbeeld Londen met het vliegtuig doen we niet meer. De trein is een goed alternatief, als de overheid dat zou subsidiëren in plaats van de luchtvaart. Eten speelt in onze families en culturen een centrale rol en vlees hoort daar nog bij. Mijn vrouw en ik eten nu wel minder vlees, al kostte het wat moeite haar over te halen. Als ik moet kiezen, is vlees opgeven het meest haalbare.”
“In media gaan veranderingen langzaam. Talkshows zoeken vooral de clash
Optimist of pessimist?
“Over ‘mijn’ thema’s – representatie in de media, ongelijkheid – ben ik hoopvol maar kritisch. In mijn stukken vooral kritisch, omdat ik misstanden wil aankaarten. Maar als ik zie hoeveel solidariteit er bestaat, zoals tijdens #BLM rond racisme en politiegeweld, ben ik optimistisch. Ook op de kinderopvang en op de school van mijn zoons denken ze heel bewust na over inclusie. Geen Zwarte Piet, divers personeel. In de media gaan veranderingen langzaam. Talkshows lukt het bijna nooit een andere bril op te zetten. Alleen bij M gebeurde dat soms, zoals toen Sylvana Simons te gast was. Margriet van der Linden luisterde echt. Anderen doen dat minder, Op1 en Jinek zoeken vooral de clash tussen gasten, omdat dat spannend is voor de kijker. Maar die leert daar vervolgens niets van.”
Reza Kartosen-Wong (1973, Amsterdam) promoveerde in 2016 aan de Universiteit van Amsterdam op culturele identiteitsvorming en mediaconsumptie van Aziatisch- Nederlandse jongvolwassenen. Hij is docent mediastudies en publicist van opiniestukken, geeft lezingen over beeldvorming en diversiteit, en schreef met zijn vrouw Chee-Han het kinderboek Waar is mijn noedelsoep?!? en ‘Gebakken rijst met van alles en nog wat!!!’. In oktober verschijnt de verhalenbundel voor kinderen ‘De schoen van tien miljoen – en andere verhalen’ met daarin een verhaal van Reza en Chee-Han over het toeslagenschandaal.
Dit artikel verscheen in OneWorld Magazine in juli 2020.
Idealist of ondernemer?
“Die twee gaan prima samen. Wat ik als zelfstandige doe, zoals mijn lezingen en het kinderboek van mijn vrouw en mij, sluit aan bij mijn werk op de universiteit en de thema’s die ik belangrijk vind. Dat was ooit wel anders. Toen ik jaren geleden als copy-writer werkte, moest ik eens een tekst voor een automerk maken. Ik heb geen rijbewijs en niets met auto’s, en stond totaal niet achter die tekst. Dat deed me inzien dat dat niets voor mij was. Ik had mijn journalistieke werk ernaast, dat is natuurlijk een privilege. Maar je kunt niet uitsluiten dat je er ooit nog iets commercieels bij moet doen, er moet toch brood op de plank komen.”
Gevoelige thema's zoals racisme bespreken aan de eettafel of anderen daar niet mee lastig vallen?
“Thema’s als culturele identiteit en discriminatie bespreken we constant in de familie. Mijn moeder leest al mijn werk, van mijn proefschrift tot de proefversies van ons kinderboek. Met mijn vader praat ik over politiek, en zijn migratieverhaal – hij kwam in 1962 vanuit Papua naar Nederland. Mijn zus en ik hebben onze ouders ‘bijgepraat’ over thema’s waar zij vroeger niet makkelijk over spraken. Bij ons trouwen heb ik de naam van mijn vrouw aangenomen, om onze gelijkwaardigheid te tonen. Dat was nieuw voor mijn ouders, maar ze snapten het. Mijn schoonouders, eerste generatie Chinese migranten, uiten zich nauwelijks. Mijn vrouw wel, zeker over anti-Aziatisch racisme. Zij legt hun uit dat het belangrijk is voor onze zoons, zodat zij niet opnieuw discriminatie meemaken.”
Intersectioneel feminisme en validisme: termen die iedereen zou moeten kennen of geen idee waar ik het over heb?
“Met dat soort concepten zijn wij bij media-studies dagelijks bezig. Onderzoeken of de termen die we gebruiken nog wel toereikend zijn, is heel belangrijk. Ik vind het goed dat meer mensen erover lezen en ze leren gebruiken. Maar ik weet niet of iedereen ze nu al moet kennen. De termen komen bijna allemaal uit de, meestal Amerikaanse, academische wereld, dus het kost tijd om ze gemeengoed te maken. Wie ze wél goed moeten kennen zijn journalisten. Zij vormen de brug tussen academische kennis en het grotere publiek, zoals ik ook probeer te doen met mijn opiniestukken. Daar ligt een grote verantwoordelijkheid voor de media; zorgen voor inclusieve berichtgeving hoort bij kwalitatieve journalistiek.
Dit artikel verscheen in OneWorld Magazine in juli 2020.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
Terugkerende klant? Klik hier om in te loggen
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen
