CORRECTIE: Eind 2015 is OneWorld overgeschakeld naar een beveiligde HTTPS-verbinding. Daardoor is de teller voor Facebook gereset en zijn de meeste likes voor dit artikel weggevallen.
Vorige week voerden activisten, waaronder ik, fel actie tegen een stedenband tussen Amsterdam en Tel Aviv. Toen ik zondag 14 juni in het Parool las dat Van der Laan toch een stedenband wilde met Tel Aviv was ik verbijsterd. Verbijsterd inhoudelijk en qua proces.
Vorig jaar, na de derde verwoestende aanval op Gaza, waarbij 2200 Palestijnen omkwamen waarvan 551 kinderen, werden de voorbereidingen om een stedenband aan te gaan met Tel Aviv is de ijskast gezet. Waarom daartoe destijds besloten werd behoeft, hopelijk, weinig nadere uitleg. Wat mij betreft was het voor de derde vernietigende aanval op Gaza al een gotspe dat Amsterdam een stedenband aan wilde gaan met Tel Aviv. Israel schendt tenslotte dagelijks mensenrechten, sluit kinderen zonder proces op, blijft ongegeneerd nederzettingen uitbreiden, en lapt de ene na de andere VN-resolutie
The world stands disgraced’, toen Israëlische gevechtsvliegtuigen slapende kinderen in een ‘veilige’ VN school vermoordde.
aan haar laars. Door de derde aanval op Gaza werd voor veel meer mensen duidelijk hoe ver Israel wil gaan om het Palestijnse volk te bevechten. VN-scholen waar vrouwen en kinderen naar toe gevlucht waren werden door het Israëlische leger verwoest. De Guardian kopte op 31 juli 2014 ‘The world stands disgraced’, toen Israëlische gevechtsvliegtuigen slapende kinderen in een ‘veilige’ VN school vermoordde. En Israel heeft aangegeven het weer te doen als het nodig is. Hoe je ook denkt over de situatie, dit is op geen enkele manier te rechtvaardigen.
Ik had verwacht dat de derde aanval op Gaza een groot keerpunt zou inluiden. En op zich is dat ook zo. Het sentiment in de wereld ten aanzien van Israel is onmiskenbaar aan het kantelen. De wereldwijde boycot van Israel begint serieuze vormen aan te nemen, en begint steeds meer te lijken op de boycot van Zuid Afrika. Het feit dat Israel meer dan 24 miljoen investeert in de bestrijding van de boycot beweging zegt genoeg. Maar net als met Zuid Afrika toen, staat de Nederlandse regering nu met Israel veel te lang aan de verkeerde kant.
Dialoogtafel
De derde aanval op Gaza leverde grote spanning op in Nederland, en zeker ook in Amsterdam. Burgemeester Van der Laan creëerde daarom een dialoogtafel waar vertegenwoordigers van islamitische en joodse organisaties en een paar mensen op persoonlijk titel (waaronder ik) praten over de spanningen in de stad en hoe we die kunnen tegen gaan. Ik ben een activist, maar zo als ik al zo vaak gecommuniceerd heb, ben ik geen geboren activist. Ik geef sterk de voorkeur aan een constructieve dialoog om problemen op te lossen, boven de confrontatie. Maar ik schuw de confrontatie niet, als een constructieve dialoog tot niets leidt. Ik had enige hoop dat Van der Laan echt de intentie had om de problemen in Midden-Oosten niet naar Amsterdam te halen. Van der Laan heeft het aan de dialoogtafel ook vaak herhaald: ‘Amsterdam wil het conflict in het Midden-Oosten niet in de stad importeren’.
Het is eigenlijk heel gek dat je een stedenband met een stad moet compenseren met een andere stad. Dat geeft eigenlijk in de kern al aan hoe ontzettend veel spanning er op die relatie zit, en dat zou je eigenlijk niet moeten willen.
Stomverbaasd was ik dan ook dat Van der Laan in januari alweer verder is gegaan met de voorbereidingen voor een stedenband met Tel Aviv. Vanaf januari tot nu hebben we 3 keer met de burgemeester om de tafel gezeten. Geen woord over het opstarten van dat proces. We mochten het lezen in het Parool van 13 juni, toen de plannen al volledig uitgewerkt waren, en Van der Laan zijn reis naar Tel Aviv en Ramallah in september al gepland had. Ook Ramallah, want Ramallah is er aan geplakt om de stedenband met Tel Aviv aan de tegenstanders te verkopen. Marjolein Moorman, fractievoorzitter van de Amsterdamse PvdA fractie, zei het helder en duidelijk tegen AT5: ‘Het is eigenlijk heel gek dat je een stedenband met een stad moet compenseren met een andere stad. Dat geeft eigenlijk in de kern al aan hoe ontzettend veel spanning er op die relatie zit, en dat zou je eigenlijk niet moeten willen.’
Demonstratie
Vele demonstranten verzamelden zich voor het stadhuis afgelopen donderdag, waar na half acht de stedenband in de algemene commissie zou worden besproken. Na de demonstratie besloten we naar binnen te gaan om de vergadering bij te wonen. Toevallig botste ik tegen Jan Paternotte op, fractievoorzitter van de D66 fractie in de Amsterdamse raad. Ik confronteerde hem met het standpunt van Sjoerd Sjoerdsma, buitenland woordvoerder D66 in de Tweede Kamer fractie. Sjoerd Sjoerdsma is juist voor het bevriezen van de relatie met zowel Israel als de Palestijnen, om op die manier druk op partijen te zetten om tot een oplossing te komen, zeker nu in Israel een extreem rechtse regering is aangetreden. Jan Paternotte bevestigde dat dat inderdaad de lijn is van D66, maar dat Tel Aviv geen Israel is. De burgemeester van Tel Aviv is links, heel anders dan de extreem rechtse regering van Netanyahu. In z’n algemeenheid is Tel Aviv geen Israel, betoogde Jan Paternotte.
Terwijl ik bezig was met het schrijven van een uitgebreid artikel waarin ik uiteen aan het zetten was dat Tel Aviv wel degelijk ook Israel is, en dat Tel Aviv echt niet zo anders is dan de rest van Israel, maakte google alerts mij attent op een artikel in NRC-Next. Stomverbaasd is de burgemeester van Tel Aviv over het annuleren van de stedenband. Maar veel belangrijker is de een andere uitspraak van de burgemeester van Tel Aviv. Hij zegt in het artikel eveneens dat er wat hem betreft geen licht zit tussen Tel Aviv en de rest van Israel. „We zijn er trots op dat we onderdeel zijn van Israel, en dat we de financiële en culturele hoofdstad zijn van dit land.”
Bevriezen
En zo wordt het argument van Jan Paternotte om een stedenband met Tel Aviv aan te gaan weggevaagd. Ik roep Jan Paternotte hierbij dan op om de steun voor de stedenband te laten varen. De relatie met Israel, zoals Sjoerd Sjoerdsma het aangeeft, moet bevroren worden, en dus ook de relatie met Tel Aviv. Een stad die volgens de eigen burgemeester een integraal onderdeel is van Israel.
Op 1 juli zal de voltallige gemeenteraad stemmen over het voorstel. Als de PvdA niet draait, komt de stedenband er niet.
Op 1 juli zal de voltallige gemeenteraad stemmen over het voorstel. Als de PvdA niet draait, komt de stedenband er niet. Maar met de PvdA weet je het maar nooit, en de druk vanuit de pro-Israel lobby en vanuit het college zal immens zijn. Als de stedenband er toch komt, krijgt Van der Laan wat hij niet wil, namelijk grote spanningen in de stad. Niet alleen om de absurditeit van een stedenband met Tel Aviv, maar ook door het gemanipuleer met argumenten, waarbij de burgemeester maar ook Jan Paternotte feitelijk zeggen: fuck de burger. En daar ben ik nu echt klaar mee. Zolang de overheid zegt Fuck de burger, zeg ik fuck de overheid, en heb ik geen enkele moeite met een radicale confrontatie met de overheid. De overheid zal oogsten wat ze zaait.
