Een beetje man wil een Tesla. Hij schiet van 0 tot 100 km/u in 4,4 seconden, zit bomvol techno-goodies, rijdt als een Duits scheurijzer en kost een godsvermogen. Geen enkele auto maakt buurmannen nieuwsgieriger en zwagers jaloerser.
De Model S is alle andere elektrische auto’s ver vooruit. Qua prestaties, techniek, luxe en niet in de laatste plaats bereik: 502 kilometer. Betekent dat ook dat je er zorgeloos grote afstanden mee kunt rijden?
OneWorld, niet vies van mannenspeelgoed als het voor groen en duurzaam doorgaat, wil dat wel eens uitproberen. We mogen van Tesla een Model S lenen voor een retourtje Amsterdam-Parijs.
[[{“fid”:”31032″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”tesla model s test parijs-amsterdam”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Tesla Model S test Amsterdam-Parijs”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Have fun
De pr-medewerker van Tesla Benelux komt de glimmende Model S aan de deur afleveren. “Dit model heeft alle denkbare opties”, zegt hij quasi nonchalant. “Kost circa 120k.” Dat wilden we horen.
We krijgen een uitleg van alle foefjes en snufjes (zo hoef je de ‘sleutel’, een mini Tesla’tje, nooit uit je zak te halen en als je in de buurt van de auto komt, rijzen de verzonken deurgrendels automatisch omhoog) en worden we wegwijs gemaakt met het hart van deze rijdende computer, het immense touch screen. Met deze giga iPad kun je zo goed als alles bedienen: van de verstelbare vering, de stuurrespons tot het open dak. Fysieke knopjes heeft deze auto nauwelijks, alles bedien je door je vinger over het scherm te bewegen.
Dan haalt de pr-medewerker Google maps op het scherm tevoorschijn. “Let goed op. Je kunt met deze auto in theorie 500 kilometer rijden. Dat is iets minder dan Amsterdam-Parijs. Maar de accu’s zitten nu niet helemaal vol en ik kan me voorstellen dat je op de snelweg je eens lekker wilt uitleven. Je moet je reis dus goed plannen langs laadpunten om niet met lege accu’s langs de kant van de weg te staan.”
[[{“fid”:”31034″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Het laden van de accu’s met een gewoon stopcontact duurt minimaal een etmaal, en met een snellader lukt het in een paar uur. Hoe komen we ooit vanavond nog aan in Parijs? Geen nood, zegt de kek gekapte pr-medewerker. “Via onze Tesla Superchargers kun je in een uur voor zeker 400 kilometer opladen. Het is dus belangrijk om je route langs onze superchargers te plannen. Ik stel voor dat je via Breda gaat, dan Brussel, en dan, waarom niet, via de Champagne naar Parijs rijdt. Wordt wel een mooi tochtje. Have fun.”
Amsterdam – Oosterhout
Geruisloos zoeven we de straat uit, hopend dat enkele buurmannen ons na staren. Op de snelweg wordt direct duidelijk: dit is geen gewone auto. De acceleratie is adembenemend en de wegligging is formidabel dankzij de loodzware accu’s die onderin het chassis verwerkt zitten. Ook bij 210 kilometer per uur kleeft deze e-bolide aan het asfalt.
Mijn reisgenoot is boezemvriend Thijs. Vijftien jaar geleden reisden we een half jaar in rammelende bussen door Afrika om op de bonnefooi reportages te schrijven. Ik bleef journalist, Thijs verkoos het zakenleven en verkeert in de positie om na een goed jaar de gehele directie te trakteren op, pak ’m beet, een Tesla. Thijs verslijt elke twee jaar een vette BMW en vindt dat het interieur van de Tesla “het raffinement en het premium-gevoel van een even dure Mercedes of BMW” ontbeert. Ikzelf rijd al tien jaar in een Mercedes-Benz diesel uit 1983 en ben al onder de indruk van cruise control.
In Oosterhout, nabij Breda, koppelen we de Tesla aan de supercharger. De stroom is overigens gratis, voor elke Tesla, tot in lengte van dagen. Stel je voor dat je een Volvo of Volkswagen koopt en de fabrikant je gratis benzine of diesel geeft, zo lang de auto maar blijft rijden. Is dit de toekomst van de auto-industrie? Je koopt niet zozeer een auto, maar mobiliteit. Bij de elektrische Golf van Volkswagen krijg je voor tienduizend kilometer gratis groene stroom, en als je op vakantie gaat een leenauto die op benzine of diesel rijdt. BMW heeft soortgelijke regelingen voor zijn elektrische i3.
[[{“fid”:”31035″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
We hebben een uurtje tijd te doden. Hier dient zich een nadeel aan van de superchargers: ze staan bepaald niet op A-locaties. Op dit winderige bedrijfsterrein moet de Tesla-rijder het doen met een vette hap bij MacDonald’s. Wie 120k voor een auto kan betalen, heeft best wat over voor een beschaafd broodje kaas.
Breda – Brussel
Wat een formidabele auto. De acceleratie is welhaast een kermisattractie. Een elektromotor geeft immers in een keer al zijn vermogen, in tegenstelling tot een verbrandingsmotor die zijn maximale vermogen bij een bepaald toerental geeft en daar dus naar toe moet werken. Ook als je al 140 kilometer per uur rijdt, schiet de auto nog altijd als een raket naar voren wanneer je het ‘gas’pedaal intrapt, waarbij de onopmerkzame bijrijder dan met z’n achterhoofd tegen de hoofdsteun knalt (en dit blijft maar een leuk grapje om uit te halen).
Bij de supercharger in Brussel voelt het weer vertrouwd aan, alsof we het volgende honk in een spelletje honkbal hebben gered. We wisselen vriendelijke knikjes met andere Tesla-rijders als we de superchargers aansluiten (leuk: het laadklepje gaat automatisch open als je met de stekker in de buurt komt). De horeca is iets beter dan in Breda, maar laat nog altijd te wensen over: een filiaal van Van der Valk. Broodje kaas hebben ze er gelukkig wel.
Brussel – Chalons en Champagne
Op de lange rechte Franse snelwegen spelen we graag met andere boys en hun toys. Zodra er een Porsche of vette BMW in het achteruitkijkspiegeltje opduikt, minderen we wat vaart zodat hij ons kan inhalen. Vervolgens schieten we er als een raket lachend langs.
Maar al dat gespeel maakt onze accu’s dorstig. Op de heuvels van de Champagne-streek breekt ons het angstzweet uit: de accu’s komen dertig kilometer te kort tot de volgende supercharger. De airco gaat uit, het enorme touchscreen wordt gedimd en de snelheid gaat terug. “Haal je iPhone ook maar even uit de lader”, lacht Thijs. Goede grap, maar als we uitgelachen zijn doen we het voor de zekerheid toch maar.
[[{“fid”:”31041″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Niet lang daarna halen de Porches en BMW’s ons lachend in als we met 90 kilometer per uur achter een Spaanse vrachtwagen sjokken. Het helpt wel om stroom te besparen: we halen de volgende supercharger met een paar kilometer speling.
Bij deze supercharger is de horeca ronduit uitstekend. In een onooglijke auberge bevindt zich een eersteklas restaurant waar je, om in termen van de Michelin-gids te blijven, graag een paar kilometers voor om rijdt. Diverse lokale champagnes worden aan de bar per glas verkocht.
Chalons en Champagne – Parijs
Probleemloos halen we Parijs. Na een paar rondjes rond de Arc de Triomphe – deze auto is veel te breed voor smalle straatjes – dient het volgende probleem zich aan: waar zijn geschikte laadpalen? De lichtstad kent geen superchargers. Volgens de software aan boord is er in parkeergarage vlakbij ons logeeradres een gratis laadpaal. Inderdaad, maar deze doet het niet. De andere laadpalen hebben speciale pasjes en – we zijn immers in Frankrijk – een speciale verloopstekker.
Parijs – Amsterdam
De volgende ochtend biedt Tesla Paris per telefoon een oplossing: de gratis snelladers op het parkeerterrein van Ikea doen het in een paar uur. Na de Zweedse gehaktballetjes rijden we vlot naar de supercharger van Brussel. Een paar uur later zoeven we weer geruisloos langs onze buurmannen.
Dit is een langere versie van een artikel dat verscheen in OneWorld nr 7, 2014.
[[{“fid”:”31036″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]
Foto: Jerome Lorieau
