Beeld: Hardwich Rosebel

Vleesongemak

Het nieuwe OneWorld magazine draait om ‘klimaatvriendelijk eten’. Hoe moeilijk en ongemakkelijk het ook kan zijn, we moeten het gesprek aangaan over onze eetgewoontes, pleit hoofdredacteur Seada Nourhussen in haar redactioneel.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Een sissende metalen schaal met een diameter van zo’n zestig centimeter vol vlees kwam mijn kant op. Schaap. Ik rook het gelijk. De grove stukken ui, knoflook, tomaat en groene peper pruttelden na. Stukken lever waren hier en daar zichtbaar. Ik was van ver gekomen, dus er was een dier geslacht. Eervol in mijn geboorteland Ethiopië, waar ik de afgelopen tijd was. Een paar flinke scheppen belanden op mijn enjera, een pannenkoek van het glutenvrije supergraan teff.

Zoals de meeste consumenten ben ik zwak en vol tegenstrijdigheden

Het was de grootste berg vlees die ik in tijden had gegeten. Maar afslaan is geen optie. Bovendien, ik ben geen vegetariër. Niet dat ik veel vlees nuttig; ik ben flexetariër. Als je omgeving minder vlees gaat eten, doe jij dat ook. Na dat kopieergedrag begint pas het nadenken over dierenwelzijn en de aanslag van de veestapel op het klimaat. En toch, ik waardeerde dat vlees van mijn familie. Zoals de meeste consumenten ben ik zwak en vol tegenstrijdigheden.

Net zoals de Ethiopische keuken. Het contrast tussen enjera, waar geen enkel dierlijk bestanddeel aan te pas komt – ook geen boter of ei – en de vele vleesgerechten is groot. Het hoofdbestanddeel is veganistisch, de gerechten die er graag mee gegeten worden niet. Terwijl er in restaurants – en thuis – volop vegetarische en zelfs veganistische opties zijn voor de orthodoxe christenen, die tijdens hun vele ‘vastendagen’ geen dierlijke producten eten.

Verder is vlees in Ethiopië een belangrijk onderdeel van een complete en rijke maaltijd. Na het slachten aan huis wordt alles gebruikt: vlees, ingewanden, huid, hoeven. De slachter neemt de laatste twee onderdelen vaak mee. De rest wordt verdeeld over meerdere gezinnen, gedroogd, gepekeld. Het is een duurzaam proces, een ritueel.

Het ongemakkelijke gesprek over ons destructieve eetpatroon is noodzakelijk

Beeld: Pexels
Moet je in een land waar de meeste mensen zich toch geen vlees kunnen veroorloven en waar vlees een belangrijk exportproduct is dat de armoede weghoudt, een gesprek beginnen over de negatieve impact van vlees? Ik was het niet van plan. Een Amerikaanse vrouw die veganistisch eet wel. Wat voor vetten zaten er in haar vegetarische maaltijd? “Ghee”, liet de vriendelijke restauranteigenaar weten. Geklaarde boter is toch van koemelk gemaakt? Deze was plantaardig, verzekerde hij. Ze nam er geen genoegen mee en wilde het product zien. Hij kwam terug met een groot blik met Vegetable Ghee erop. Of daar palmolie in zat, werd niet duidelijk… Hij had in elk geval niet gelogen, maar de sfeer was wel een beetje verpest.

Toch is het ongemakkelijke gesprek over ons destructieve eetpatroon noodzakelijk. Hier én daar, waar ik de middenklasse in de hoofdstad opeens zag in hamburgerfilialen. Maar in plaats van te preken, beginnen we in dit feestnummer met handig tips aan onszelf: een kerstmenu met enkel Nederlandse producten, een lofzang op tofu en een heldere route naar een vleesloos dieet.

Fijne feestdagen!

'De druk om een goede vegan te zijn maakte me ongelukkig'

Veganisme is geen eitje, maar wiens schuld is dat?

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons