Het eerste dat bezoekers van de gemiddelde recreatieplas, natuurgebied of strand doorgaans in het oog springt, is de grote hoeveelheid verbodsborden bij de ingang. Open vuur, toegang na zonsondergang, duiken, vuilnis achterlaten: het is allemaal – vaak terecht – verboden, doorgaans met een beroep de individuele of collectieve veiligheid en het welzijn van mens, dier en milieu. Via bevolkingsonderzoeken, rookverboden en prenatale screening waakt de overheid over de gezondheid van onszelf en ons nageslacht, en moedigt zij ons via campagnes aan zo gezond en veilig mogelijk te leven. Ondanks de participatiesamenleving is de Nederlandse overheid nog steeds zorgzaam te noemen en gebrand op het verminderen van risico’s voor haar eigen bevolking.
Kernwapens, voor het geval dát
Des te vreemder is het dat juist deze overheid consequent weigert haar bewoners te beschermen tegen het grootst denkbare gevaar voor de mensheid, sterker nog: zelfs de aanwezigheid van levensgevaarlijke massavernietigingswapens in ons eigen land stelselmatig bevestigt noch erkent. Ik heb het over kernwapens, waarvan er nog altijd twintig in Nederland staan. Sterk verouderde restanten van de Koude Oorlog die in 2017 op de nominatie staan om door de Amerikanen door nieuwe zogenaamd verbeterde kernwapens vervangen te worden. Om weer vele jaren mee te kunnen. Voor het geval dát.
Want wie ze heeft, moet bereid zijn ze ooit te gebruiken. Anders is het bezit ervan op geen enkele manier uit te leggen.
Kernwapens zijn gevaarlijker dan alles wat de overheid al verbiedt
Kernwapens zijn gevaarlijker dan alles wat de overheid al verbiedt. Ze kunnen in één klap honderdduizenden mensen doden en nog generaties nadien onherstelbare schade aanrichten. Hulpverleners staan bij een explosie met hun rug tegen de muur. Het zijn de gevaarlijkste massavernietigingswapens denkbaar.
Nederlanders tegen kernwapens
Onderzoek van het Nederlandse Rode Kruis heeft uitgewezen dat een overdonderende meerderheid van de Nederlanders af wil van de kernwapens. Ook de Tweede Kamer nam verschillende moties aan gericht op nucleaire ontwapening: dat de regering serieus werk moet gaan maken van het terugsturen van de kernwapens in Nederland (Omtzigt, 2012); dat de JSF geen kernwapentaak mag krijgen (Van Dijk, 2013) en dat Nederland mee moet doen aan toekomstige onderhandelingen over een verbod op kernwapens (Sjoerdsma, 2015). Maar de regering geeft tot nu toe geen sjoege en heeft nog geen van de moties uitgevoerd. Voorafgaand aan internationale conferenties over kernwapens stuurt de regering brieven naar de Kamer met allerlei mooie woorden over het belang van een kernwapenvrije wereld, steevast eindigend met de mededeling dat het nog te vroeg is voor een verbod. Eerst moeten de kernwapens de wereld uit, dan pas kunnen ze verboden worden.
Eerst afschaffen, dan verbieden? Klinkklare onzin
Volgens diezelfde logica zou het verbod op door rood rijden en niet-handsfree bellen ook beter afgeschaft kunnen worden: eerst maar eens zorgen dat niemand zich hier meer schuldig aan maakt, en dan verbieden die hap. Klinkklare onzin uiteraard, en datzelfde geldt voor het argument dat de regering tegen een kernwapenverbod aanvoert.
Burgers: Tweede Kamer moet debatteren
Juist daarom zijn wij vorig jaar een burgerinitiatief gestart om een verbod op kernwapens rechtstreeks op de agenda van de Tweede Kamer te krijgen. Meer dan 40.000 mensen zetten hun handtekening, wat betekent dat de Kamer nog dit jaar móet debatteren over een verbod op kernwapens. Hoe zij dit gaat doen, is nog niet bekend. Maar de boodschap is duidelijk: de burger wil dat kernwapens verboden worden. Nu is het aan de regering om te handelen.
Als de regering haar burgers en hun veiligheid echt serieus neemt, verbiedt zij ook de wapens die een grote stad in Nederland in één klap kunnen wegvagen
De enige manier om te garanderen dat kernwapens nooit worden gebruikt, en dat rampen zoals zeventig jaar geleden in Hiroshima en Nagasaki nooit meer gebeuren, is door deze massavernietigingswapens zo snel mogelijk te verbieden. En als de regering haar burgers en hun veiligheid echt serieus neemt, verbiedt zij niet alleen duiken, roken en open vuur, maar ook de wapens die een grote stad in Nederland, laat staan een natuurgebied of recreatieplas, in één klap kunnen wegvagen.
